Arkadaşlar sizlerden biraz yorum aldıktan sonra bu mesajı sileceğim çünkü erkek arkadaşımın bir şekilde karşısına çıkacağı düşüncesindeyim...
Öncelikle okumanıza gerek olmayan bir hikayeyle başlıyorum ( burayı atlayabilirsiniz)
Üniversite 1. sınıftayken okulun ilk haftası birine resmen ilk görüşte aşık oldum. Ben hikaye yazan biriyim. o yüzden bana o kadar büyülü geldiki bu durum 7 ay hiç belli etmedim. Sonra tanıştık can çekiştik söyleyememekten. bir gece bana anlattı ve biz 2 senedir birlikteyiz...
Annem ilk günden beri biliyordu. Biz birlikte olduktan sonra bana memleketini sordu, sonra araya ilk defa tanıştığım " mezhep" meseleleri girdi... Erkek arkadaşımla içim yana yana bu konuyu konuştum.. Annem haklı çıktı. Belki benim önceden bildiğim ve savunduğum bir durum olsaydı bu kadar üzülmeyecektim ama elimde olmayan bir durum olduğu için çok üzgünüm. 2 senedir ne zaman bir şeyler iyi gitse ne zaman hayal kursak bu mesele önümüze çıkıveriyor. Ben ümitsizliğe kapılıp " nasıl olacak" diyorum. Onu da kırıyorum. Annem başlarda"eğer öyle bir durum varsa kimse kabullenmez" dese de şimdilerde "sen benim kızımsın elbet yanında olacağım diyor". Ona söylemedim, kimse bilmiyor...
Seneye okul bitiyor. ve biz 2 senede hiç kavga bile etmedik. Arkadaş gibiyiz hatta... O da okul bitince askere gitmeden bir şeyler yapmak istiyor. Benim hem başka hayallerim var. Ülkeler geziyorum. daha çok gezmem lazım yalnız yapmam lazım, yazmam lazım... Üstelik bu mezhep ayrılığından doğan fark etmediğimiz ayrımlarda başladı... Örneğin ilk sene ramazan ayında kuzeninin düğününde içki içildi, ben düğünümde asla alkol olmaz diyince gülerek bir ayaklanma yoooooooooooooooo olmaaaaaaazzzz demeler...
Ben hangi yolu izleyeceğim...