İnsan evliyken birini sevebilir mi?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Yapmayın hanım efendi yaa benim de 4 kaybım var güçlü kadınmışsınız benim gibi boşluğa düşmemişsiniz ne mutlu. Ben size eleştirmeyin demiyorum ama lütfen biraz uslüba dikkat edin.
Canım bak yaptığının yanlış olduğunu biliyorsun ama burada seni yaralarlar.Sonuçta psikolog değiller.Bu konuyu burada açma derim.Kanada mıdır nedir bu tarz insanlara laf anlatmaya çalışma.Ben size yorumumda bebek olayına dahi girmedim giremem.Bunlar çok özel konular herkesin etkileniş şekli farklı.Bu eşinden seni soğutadabilir.Ama başkasına aşık olmanla bunun alakası yok bence.Sen takıntı haline getirmişsin.Adam seni takmıyor bunu sana söyledim.Bırak milletin yuvasına göz dikme doğru yolu bul.Eşin doğru demiş Allah alır Allah verir tekrar olur Allahın izniyle.Ben de bir bebek kaybettim kan pıhtılaşmam varmış iğne kullanıyorum.Genetiğe gidip test yaptır pıhtılaşman var mıymış
 
Herkesin bir karakteri var, bu yaptıklarına kendi karakterimle cevap verirsem ağır olur.
O yüzden ne duymak istediğinide söyleseydin de ona göre yazsaydık, buradan ne gibi bir çözüm bekliyorsun, burada ya seni gömecekler ya sahte nasihatlar verecekler
 
Evet paylaştım ilaçların dozunu artırdı sadece
Sadece ilaç tedavisinin bu yaşadığınız süreçte yeterli olmadığını psiklolog desteğine de ihtiyacınız olduğunu düşünüyorum.Karsinizdaki adamın size karşı bir sorumlulugu yok...lütfen bu adamla iletişim kurma çabalariniza da bir son verin.Size destek olması filan da gerekmiyor.Evet su an çok sağlıklı dusunemiyor olabilirsiniz ama bu adamın saglikli düşünmesi ve sizin için iyi olanı yapması yönünde beklentileriniz var. Henuz dönülmez yollara girmemissiniz ..bir an önce baska bir ruh sağlığı uzmanı ile de iletisime geçebilirsiniz ...ama bu adamla iletisim kurup durmayın artık
 
Pardon da adamin ne yapmasi senin hosuna giderdi?
Gorusmeye devam edelim deseydi emin ol devam ederdin. Amacima ulastim hırsım geçti mi dicektin?
Asla demezdin.
Esine bisi hissetmiosan ayril yazik adama. Asıl sen kocani kullanıyosun su an!
Bi zahmet sadece kendini dusunme de öpüştüğün adamin karisina kadar düşün, intikam istemek yerine.
 
Sürekli kurbanmış gibi göstermişsiniz kendinizi,ama değilsiniz,silkelenin ve kendinize gelin biraz.Yaptıklarınızdan böyle cümlelerle kaçamazsınız.Hayatını mahvettiğiniz 2 insan var ortada,sizin aşk dediğiniz şey yüzünden o insanlar yalanın ortasında kalmışlar.
Adam sizinle sadece vakit geçirmek istemiş,siz de duygularınızı dinleyip tamam demişsiniz,olan bütün hikaye bu kadar basit.O eşine dönmüş çoğu hikayede olduğu gibi,ama siz hala adama bir şekilde bağımlısınız.Yanlış anlamayın ama sizinki iyice takıntı olmuş artık.
Bir de tavsiye yazayım size,bir psikologla Skype'tan falan olabilir,oturun konuşun bu konuları utanmadan çekinmeden.Size yardım etmesini söyleyin.Tüm bu ağırlığı attıktan sonra da eşinize itiraf edin(burayı şiddet yanlısı biri olmadığını düşünerek yazıyorum),sizi affetmezse çıkın hayatından.Bilemiyorum ama aldatılsaydım bir gün yine söylenmesini isterdim ben,üzerinden zaman geçmiş bile olsa.Ki siz bir kere aldatmamışsınız,2 yıl boyunca her gün aldatmışsınız.Belki bir süre düşünür bir şans verir,bilemem o kişiye kalmış.
Bir de yorumlar ne kadar sakin geldi şaşırdım gerçekten,bu hikaye aldatılan kadının ağzından anlatılsaydı acaba aynı sakinlikte cevaplar mı gelecekti ? Hemcinslerimin bu ''aldatan taraf kadınsa kesin erkek ilgisiz,iğrenç bir yaratıktır'' mantığını benim aklım almıyor artık.Çünkü bir benzer bahaneyi erkekler söyleyince biz sinirleniyoruz,biraz ikiyüzlülük değil mi ?
 
Son düzenleme:
Adamın benim bu noktaya gelmem de katkısı olduğunu düşünüyor musunuz?
O gün yazdığım da bana cevap vermeseydi belki bu şekil de olmuycaktı. Resmen beni kullanıp ortada bıraktı gibi hissediyorum. Bu his öyle bir şey ki beni içten içe bitiriyor.
Sen kendinden sorumlusun sen yazmamış olsaydın o da cevap vermicekti o zaman sizin mantığınıza göre söylüyorum ! Eşinizi enayi yerine koyup kullanıyorsunuz. Bahaneniz ailem sahip çıkmaz. Siz bile isteye adama yaz bekar gibi kendini tanıt sonra adam evlensin bi gece adama yaz yanında iste sonra oda suçlu ! Hanımefendi ikinizde midesizsiniz sen kendi eşinden evliliğinden sorumlusun o adam senin evliliğinden sorumlu değil. Sen bu haltları tek başına yedin. O adamdan da boşan bi zahmet yük olma adama bari
 
Kızlar biraz sert yazmıyor musunuz? Bende bu durumu aşamadığım için yardım istiyorum sizden.
Kızlar biraz sert yazmıyor musunuz? Bende bu durumu aşamadığım için yardım istiyorum sizden.
Kendinize gelmenizi çin silkelenmeniz şart.psikolog gibi iki elimizi kavusturup "hislerini kığıda yaz cınım" da diyemeyiz psikiyatr gibi ilaç receetesi de yazamayiz.basimiza gelenler hatalarımızı hafifletmez.hatalarimizdan donmeliyiz değil mi.
 
Yaa saçma ama şöyle düşündüm öptü devam etseydi konuşmaya ben zaten pişman olup bitirirdim. Elde edildikten sonra birşeyin heyecanı kalmaz ya. Acaba onu gerçekten seviyor muyum? Yoksa elde edememek mi ben de takıntı saplantı ya dönüştü?
Niye her yer yorumunuz çelişkili ??? Niye öptü diyorsunuz sonra öptüyse konuşmaya devam etseydi zaten elde etme duygusuyla heyacanı geçer bitirirdim diyorsunuz yok artık pesss. Her şeyde benden faydalandı ceza çeksin demişsiniz. Pardonda adama aşık olan sen adama fake hesap açıp bekar diye tanıtan sen eee adam evlenince gece yazıp buluşmak isteyen sen ama ne hikmetse adam sizden faydalanmış. Ben nedense sizin saplantılı olduğunuzu düşünüyorum belkide adamın peşine düştünüz adam yüz vermeyince hırs yaptınız. Bir de bunu adamdan dinlemek vardı. Her halükarda suçlu sizsiniz. Eşinizi siz aldattınız kocanıza maddi manevi yüksünüz. Adam şu an size gel dese koşa koşa gidersiniz. Bak boşanamam rahat mı battı derlermiş ya dersin ki kocamı aldattım. En iyi çözüm sorun kökümden çözülür
 
Evet yaşadığınız durum hatalarla dolu ve acı. Umarım başta kendiniz olmak üzere insanlara haksızlık yaptığınızı anlarsınız. Kullanıldığımı düşünsem, o insandan tiksinirim.
Özsaygınızı kaybetmeyin, aşk sürünmekse lanet olsun aşka.
Eşinizi sevmiyorsunuz, boşanın. Çünkü ona da yazık. Ki o nasıl anlamadı, bilmiyorum.
Sevdiğiniz kişinin eşine de acıyın, ilaçlarla vs değil acilen mantıklı düşünmelisiniz.

Böyle bir insana 4 sene vermek tam bir zaman kaybı. Bebeğinizi kaybetmişsiniz, Allah rahmet eylesin. Size de sabır versin. İnanın bu düzen, acımasız insanlar onu çok yaralardı.

Bir de bebeğinizn arkasına sığınmayın diyorlar, yaşanılan acılar insanda tepkime yaratır. Herkesin tepkimesi bir değildir, biri 1 etkilenir biri 1000.

Psikolojik bir sorununuz olduğu gün gibi aşikar, takıntı.
Bu takıntıyı ya algılamıyor insanlar, budan kaynaklı madem ayrıldın ne konuşuyorsun diyorlar. Ya da algılamasına rağmen,
Sırf çoğunluğa uymak için bu tarz söylemleri. Yazık.

Psikolog tabiki yardımcı olacaktır, forumda; gerçek hayatındaki sorunların acısını çıkaramamışlar harici de elbet akıl verecektir. Ama insanın merhemi kendisinde inanın.

Herkes hata yapmıştır, büyük veya küçük. Netice itibari ile herkes. Ve hatta şunu söyleyim, hatalı bir insanı çoğunlukla ezmeye çalışmak büyük hatadır.

Linç kültürünü bırakın, bunlar gelişememişliğin göstergesi. Ve bu foruma girmezsem, sebebi insanlara yapılan acımasız yorumlar.

Aklı fikri olan şuraya bir ayıbını anlatmasın gerçekten, toplanıp taşlıyorlar. Marifet gibi birbirlerinin taşlamasını da beğeniyorlar, geyik döndürüyorlar. Bu insan intihara kalkıştım diyor, anonim şekilde bile anlatılmayacak bir meseleyi anlatıyor. Eliniz nasıl gidiyor bilmem.
Düşene tekme vuramam.
Zaten hatalar kocaman kocaman, benim de sizler gibi gözlerim görüyor.
Yetmez demi, taksim meydanın da salllandırmak gerek.
Ama işte bir de yüreğim var benim. Hadi beni de linçleyin.
Herkese merhamet ve doğru yol diliyorum
 
Evli olduğunuzu bir kenera koyarak soruyorum, İlişki bile yaşamadan intiharı düşünebilecek kadar nasıl aşık oldunuz ki? Ben bir şeyler oldu zannettim aranızda ama uzaktan bir hoşlanma ve bir öpüşme için tepkiniz fazla değil mi? Bir de adam elinizi tutunca Bi anlık gaza gelerek onun için tedavi gördüğünüzü anlattıysaniz belki eve gidince ondan fikir değiştirmiştir.

Evli olduğunuzu koyduğum yerden geri alıyorum, zavallı kocanizin günahı ne? Bakın aşk öyle filmlerde gördüğünüz gibi bir anda bir bakışla falan olabilecek bir şey değil kendinizi kandırmayın hiç. Koşullar uygun değilse, mesela taraflardan en az biri evliyse, kimseye o gözle bakmazsiniz doğal olarak aşk meşk de söz konusu olmaz. Bu yaşadığınız şey de aşk değil zaten saplantı haline dönüşmüş bir hoşlanti.

Kimsenin de sizi kullandığı falan yok, o da şeytana uymuş ama bir sebeple geri dönmüş (eve gidip karısını görünce vicdan yapmış ya da başta dediğim gibi saplantinizi anlamış) ama siz hala şeytana uymaya devam ediyorsunuz. Ne diyelim ki size?

Ben mesela Sevmediğiniz eşinizden ayrılmanizi tavsiye ederim, Özgür bir kadın olarak daha mantıklı adımlar atarsınız belki. bu şekilde hep bir arayış halinde olacaksınız çünkü mutsuzsunuz.
 
Adamla duygularınız onun evliliğinin öncesinde başlamış..İçeriğine sürüklenip gitmişsiniz sonrası elinizde olmadan.Belli ki eşinizle de ruhsal bi doyumunuz yok ki önünü alamamamışsınz keza ben bebeginizi kaybettikten sonra ki sürecinizi de buna yorumluyorum .Elbette zor sancılı süreç ama eşiniz hayatınız da o kadar pasif bi konumda ki ;sizin için o boşluğu doldurmak doğacak bebeğe veya yoğun duygular hissettiğiniz o adama kalmış.
İntiharı düşünecek kadar ağır seyrediyor ruhsal durumunuz ;anlattığınız olay için bu hiç normal değil .Sadece sunu bilin mevzu o adam değil sizin kendinizi ait hissetmediğiniz o hayatınız ..Hayatınızı değiştirin.Eşiniz konunuzun noktasında yok taşımayın mutlu olmadığınız hayatı .
Yaşamayı mutlu olmayı sadece bi bebeğe veya bi erkeğe odaklayamayız.İkisinden biri olsaydı intiharı düşünmeyecektiniz yani?İyi düşünün derin düşünün.Adamı bu kadar hırs yapmanız aşktan değil kendinize ve hayatınıza açtığınız savaşla alakalı.
 
Evet yaşadığınız durum hatalarla dolu ve acı. Umarım başta kendiniz olmak üzere insanlara haksızlık yaptığınızı anlarsınız. Kullanıldığımı düşünsem, o insandan tiksinirim.
Özsaygınızı kaybetmeyin, aşk sürünmekse lanet olsun aşka.
Eşinizi sevmiyorsunuz, boşanın. Çünkü ona da yazık. Ki o nasıl anlamadı, bilmiyorum.
Sevdiğiniz kişinin eşine de acıyın, ilaçlarla vs değil acilen mantıklı düşünmelisiniz.

Böyle bir insana 4 sene vermek tam bir zaman kaybı. Bebeğinizi kaybetmişsiniz, Allah rahmet eylesin. Size de sabır versin. İnanın bu düzen, acımasız insanlar onu çok yaralardı.

Bir de bebeğinizn arkasına sığınmayın diyorlar, yaşanılan acılar insanda tepkime yaratır. Herkesin tepkimesi bir değildir, biri 1 etkilenir biri 1000.

Psikolojik bir sorununuz olduğu gün gibi aşikar, takıntı.
Bu takıntıyı ya algılamıyor insanlar, budan kaynaklı madem ayrıldın ne konuşuyorsun diyorlar. Ya da algılamasına rağmen,
Sırf çoğunluğa uymak için bu tarz söylemleri. Yazık.

Psikolog tabiki yardımcı olacaktır, forumda; gerçek hayatındaki sorunların acısını çıkaramamışlar harici de elbet akıl verecektir. Ama insanın merhemi kendisinde inanın.

Herkes hata yapmıştır, büyük veya küçük. Netice itibari ile herkes. Ve hatta şunu söyleyim, hatalı bir insanı çoğunlukla ezmeye çalışmak büyük hatadır.

Linç kültürünü bırakın, bunlar gelişememişliğin göstergesi. Ve bu foruma girmezsem, sebebi insanlara yapılan acımasız yorumlar.

Aklı fikri olan şuraya bir ayıbını anlatmasın gerçekten, toplanıp taşlıyorlar. Marifet gibi birbirlerinin taşlamasını da beğeniyorlar, geyik döndürüyorlar. Bu insan intihara kalkıştım diyor, anonim şekilde bile anlatılmayacak bir meseleyi anlatıyor. Eliniz nasıl gidiyor bilmem.
Düşene tekme vuramam.
Zaten hatalar kocaman kocaman, benim de sizler gibi gözlerim görüyor.
Yetmez demi, taksim meydanın da salllandırmak gerek.
Ama işte bir de yüreğim var benim. Hadi beni de linçleyin.
Herkese merhamet ve doğru yol diliyorum
Bir din elçisi der ki ;
“Bilmiyorlardı ,bilseler böyle yapmazlardı ..”
 
Herkese merhaba.
İçinden çıkamadığım defalarca intiharı düşündüğüm bir derdin içine düşmüş durumdayım. 4 yıl önce 8.5 aylık bebeğim karnımda öldü ve sezeryan ile doğum yaptım. Eşyalarını herşeyini hazır etmiştim. Ama kaybettim bebeğimi. Büyük bir boşlukla işe girdim. Depresyonun en dibindeydim. Kafamı boşaltmak için işe girdim. Ve o dönem çalıştığım işyerinde üretim müdürü olarak gelen kişiye resmen aşık oldum.
Olmuyordu sürekli aklıma geliyordu çıkmıyordu kafamdan beynimden. Fake bir hesap açıp kendimi bekar olarak tanıtıp konuşmaya başladım aynı işyerinde olduğumuzu bilmiyordu. Daha sonra benim kim olduğumu öğrendi. Ben kovulacağımı beklerken o beni çağırıp terfi alıcağımı söyledi. Ben işyerinden çıkmak istedim ama eşim kabul etmedi. Mecburen o utançla çalışmaya devam ettim. Ama ona karşı duygularım hiç bitmiyordu. İnanın ne yaptıysam onu unutamadım. Bu şekilde 2 yıl çalışmaya devam ettik. Ne ben ne de o aramızda geçen şeyleri işe yansıtmadık. Ama o onu unutmama hiç izin vermedi. Olur olmadık yerlerde beni savunması bana karşı konuşması bakışı gülümsemesi hep farklıydı. Ben birazda iş için hak ne ise onu savunurdum ve çok tartışırdık. Ama arkadaşlarım bile onun bana karşı davranışlarının hep farklı olduğunu söylerdi.
2 yıl sonra işyeri Manisa'ya taşındı. O da evini götürdü. Evlenmişti zaten. Ben her gün onu görmeyeceğim diye seviniyordum. Çünkü unutucaktım. Ama yapamadım hiç unutmadım. Sürekli rüyamda görüyordum onu. Hep aklımda. En son rüyamda gördüm ve ağlayarak uyandım. Ne olursa olsun bu akşam yazıcam ona dedim yazdım da. Psikiyatriye gidip antidepresan kullanıyorum zaten. Konuştu benimle o gece sabah 4 e kadar konuştuk. Onu sevdiğimi ve unutamadığım anlattım. Ve biz buluştuk. Ve o an ki duygu ile el ele tutuştuk. Bundan sonra birlikteyiz dedi bana. Ve dudağımdan öptü beni. Çok şaşırmıştım. Ondan istediğim yardım çağrısı fiziksel temasla sonuçlandı.
Sonra ne oldu beyfendi eve gidince pişman oldu. Yaptığımızın yanlış olduğunu söyledi. Ben ve duygularım darma duman. 2 kere intihara kalkıştım. Ama olmadı. Şu an onun yaptığı çok zoruma gidiyor. Resmen beni kullandı. Ve ben hala onu deli gibi seviyorum. Lütfen yardım edin bana nasıl unutucam ben onu. Güya benim tedavi sürecim bitene kadar bana destek olucak. Hergün konuşuyoruz ama sanki benimle zoraki konuşuyor. Unutmak istiyorum hayattan zevk alamıyorum. Sürekli ölümü düşünüyorum ama onu da yapamıyorum...
Keşke önce eşinizden boşanmayı düşünseniz unutmak yerine🙏🏻 Çünkü onu onutsanız bile eşinizi sevmiyorsunuz ki sevseniz böyle bir şey yapmazdınız.. ayrıca bebeği kaybeden bir tek siz misiniz eşinizde kötü durumda olmalı kusura bakmayın ama adam resmen sizi kullanmış hala ne yapmam lazım diyorsunuz sizde gurur da kalmamış üzgünüm bunları dediğim için eşinize şuanda çok üzüldüm ne diye dua ediyoruz sürekli Allah iyilerle karşılaştırsın.....!!!!
 
Sonra ne oldu beyfendi eve gidince pişman oldu. Yaptığımızın yanlış olduğunu söyledi. Ben ve duygularım darma duman. 2 kere intihara kalkıştım. Ama olmadı. Şu an onun yaptığı çok zoruma gidiyor. Resmen beni kullandı. Ve ben hala onu deli gibi seviyorum. Lütfen yardım edin bana nasıl unutucam ben onu. Güya benim tedavi sürecim bitene kadar bana destek olucak. Hergün konuşuyoruz ama sanki benimle zoraki konuşuyor. Unutmak istiyorum hayattan zevk alamıyorum. Sürekli ölümü düşünüyorum ama onu da yapamıyorum...
bide gece 4'e kadar mesajlaşmışsınız. zavallı adam, yanında huzurla uyuduğu karısı ne haltlar yiyor....
siz eşinizi kullanmış olmadınız da, onun sizi kullanması zorunuza gitti öyle mi?
valla acıyamadım size hatta oh olsun diyorum
 
Evet yaşadığınız durum hatalarla dolu ve acı. Umarım başta kendiniz olmak üzere insanlara haksızlık yaptığınızı anlarsınız. Kullanıldığımı düşünsem, o insandan tiksinirim.
Özsaygınızı kaybetmeyin, aşk sürünmekse lanet olsun aşka.
Eşinizi sevmiyorsunuz, boşanın. Çünkü ona da yazık. Ki o nasıl anlamadı, bilmiyorum.
Sevdiğiniz kişinin eşine de acıyın, ilaçlarla vs değil acilen mantıklı düşünmelisiniz.

Böyle bir insana 4 sene vermek tam bir zaman kaybı. Bebeğinizi kaybetmişsiniz, Allah rahmet eylesin. Size de sabır versin. İnanın bu düzen, acımasız insanlar onu çok yaralardı.

Bir de bebeğinizn arkasına sığınmayın diyorlar, yaşanılan acılar insanda tepkime yaratır. Herkesin tepkimesi bir değildir, biri 1 etkilenir biri 1000.

Psikolojik bir sorununuz olduğu gün gibi aşikar, takıntı.
Bu takıntıyı ya algılamıyor insanlar, budan kaynaklı madem ayrıldın ne konuşuyorsun diyorlar. Ya da algılamasına rağmen,
Sırf çoğunluğa uymak için bu tarz söylemleri. Yazık.

Psikolog tabiki yardımcı olacaktır, forumda; gerçek hayatındaki sorunların acısını çıkaramamışlar harici de elbet akıl verecektir. Ama insanın merhemi kendisinde inanın.

Herkes hata yapmıştır, büyük veya küçük. Netice itibari ile herkes. Ve hatta şunu söyleyim, hatalı bir insanı çoğunlukla ezmeye çalışmak büyük hatadır.

Linç kültürünü bırakın, bunlar gelişememişliğin göstergesi. Ve bu foruma girmezsem, sebebi insanlara yapılan acımasız yorumlar.

Aklı fikri olan şuraya bir ayıbını anlatmasın gerçekten, toplanıp taşlıyorlar. Marifet gibi birbirlerinin taşlamasını da beğeniyorlar, geyik döndürüyorlar. Bu insan intihara kalkıştım diyor, anonim şekilde bile anlatılmayacak bir meseleyi anlatıyor. Eliniz nasıl gidiyor bilmem.
Düşene tekme vuramam.
Zaten hatalar kocaman kocaman, benim de sizler gibi gözlerim görüyor.
Yetmez demi, taksim meydanın da salllandırmak gerek.
Ama işte bir de yüreğim var benim. Hadi beni de linçleyin.
Herkese merhamet ve doğru yol diliyorum

Aldatan bir insana bu gelen yorumların birçoğu bile az aslında. Ortada bir aldatma olduğunun, bu davranışın hatadan öte olduğunun farkındasınız yani değil mi?
Merhamet ile uzaktan yakından alakası yok konunun. Gereksiz hümanizm olduğunu düşünüyorum yaptığınızın. Ki gereksiz hümanizm de aşırı zararlıdır.
Bunları yapan bir erkek olsaydı tepkiniz bu kadar yumuşak olacak mıydı? Merakımdan soruyorum.
 
Herkese merhaba.
İçinden çıkamadığım defalarca intiharı düşündüğüm bir derdin içine düşmüş durumdayım. 4 yıl önce 8.5 aylık bebeğim karnımda öldü ve sezeryan ile doğum yaptım. Eşyalarını herşeyini hazır etmiştim. Ama kaybettim bebeğimi. Büyük bir boşlukla işe girdim. Depresyonun en dibindeydim. Kafamı boşaltmak için işe girdim. Ve o dönem çalıştığım işyerinde üretim müdürü olarak gelen kişiye resmen aşık oldum.
Olmuyordu sürekli aklıma geliyordu çıkmıyordu kafamdan beynimden. Fake bir hesap açıp kendimi bekar olarak tanıtıp konuşmaya başladım aynı işyerinde olduğumuzu bilmiyordu. Daha sonra benim kim olduğumu öğrendi. Ben kovulacağımı beklerken o beni çağırıp terfi alıcağımı söyledi. Ben işyerinden çıkmak istedim ama eşim kabul etmedi. Mecburen o utançla çalışmaya devam ettim. Ama ona karşı duygularım hiç bitmiyordu. İnanın ne yaptıysam onu unutamadım. Bu şekilde 2 yıl çalışmaya devam ettik. Ne ben ne de o aramızda geçen şeyleri işe yansıtmadık. Ama o onu unutmama hiç izin vermedi. Olur olmadık yerlerde beni savunması bana karşı konuşması bakışı gülümsemesi hep farklıydı. Ben birazda iş için hak ne ise onu savunurdum ve çok tartışırdık. Ama arkadaşlarım bile onun bana karşı davranışlarının hep farklı olduğunu söylerdi.
2 yıl sonra işyeri Manisa'ya taşındı. O da evini götürdü. Evlenmişti zaten. Ben her gün onu görmeyeceğim diye seviniyordum. Çünkü unutucaktım. Ama yapamadım hiç unutmadım. Sürekli rüyamda görüyordum onu. Hep aklımda. En son rüyamda gördüm ve ağlayarak uyandım. Ne olursa olsun bu akşam yazıcam ona dedim yazdım da. Psikiyatriye gidip antidepresan kullanıyorum zaten. Konuştu benimle o gece sabah 4 e kadar konuştuk. Onu sevdiğimi ve unutamadığım anlattım. Ve biz buluştuk. Ve o an ki duygu ile el ele tutuştuk. Bundan sonra birlikteyiz dedi bana. Ve dudağımdan öptü beni. Çok şaşırmıştım. Ondan istediğim yardım çağrısı fiziksel temasla sonuçlandı.
Sonra ne oldu beyfendi eve gidince pişman oldu. Yaptığımızın yanlış olduğunu söyledi. Ben ve duygularım darma duman. 2 kere intihara kalkıştım. Ama olmadı. Şu an onun yaptığı çok zoruma gidiyor. Resmen beni kullandı. Ve ben hala onu deli gibi seviyorum. Lütfen yardım edin bana nasıl unutucam ben onu. Güya benim tedavi sürecim bitene kadar bana destek olucak. Hergün konuşuyoruz ama sanki benimle zoraki konuşuyor. Unutmak istiyorum hayattan zevk alamıyorum. Sürekli ölümü düşünüyorum ama onu da yapamıyorum...
boype koca parasi yiyipte evinde barkinda kalipta yilanlik yapan insanlardan kocalarimizi kardeslerimizi koru yarabbimmm.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X