Insan neden bosanamaz?

Yani belki bende piskolojik bir durumdur korkaklik pisiriklik ne biliyim. Aslinda mantikli düsününce tedirgin olacak birsey yok, maddi durumum iyi evde hersey bana bakiyor tüm sorumluluk benim üstümde zaten. Yani bir eksiklik yasamayacagim ama bilemiyorum iste. Hani bazi filmler vardir insan kötü karaktere bile acir, bende ona aciyorum sanki
Çok vicdanlisin ve çok duygusal sin
Yapamazsın çünkü kendini cesaretli goremiyorsun
 
Çocukluğunuzda size nasıl davranıldı? Aileniz size değer veriyor muydu? Size saygı duyuluyor muydu? Yeterince sevgi gördünüz mü? Aşağılandınız mı? Hor mu görüldünüz? Fiziksel ve psikolojik şiddete uğradınız mı? Sürekli eleştirildiniz mi? Hakarete uğradınız mı? Cevaplar muhtemelen burda gizli.
Hepsini ben yaşadım bana lütfen cevap yazın ne oluyor bu durumda
 
Siz her şeyin farkındasınız ve kendinizdesiniz..sadece boşanmayı istemiyorsunuz bu kadar..
İsteseniz bunca şeye rağmen boşanırdınız
 
Baska bir bir ev tutsam gidemeden ikna eder beni cocugum der pismanim der yazik ediyorsun bize der ve ben gidemem
Başka ev tutmadan boşanın siz de. Mesela ailenizin yanında kalın bir süre. Ya da bir arkadaşınızda. Ya da otelde. Boşanmak isteyin yeter ki.
 
Merhaba arkadaslar,

simdi bir kadin düsünün ki, kücük yastan ayaklari yere basan isi gücü saglam yani herhangi gibi bir cekincesi yok. Ama bu kadin senelerdir kocasindan duymadigi hakaret kalmadi, asagalama, hor görme, baskalarinin önünde kücük düsürülme hersey var. Ara sira fiziksel siddet de var. Ve bu kadin bosanamiyor neden yani niye o ilk adimi atamiyor. Nasil bosanilir zaten yani gitmeyen adam nasil gönderilir. Bunu piskolojide bir adi var mi Allah askina bu nasil bir basiret baglanmasidir. Ha birde cocugu var ve bu kadin benim. Lütfen beni kendime getirin gencligimi bu adama verdim ama bu gidisle tüm ömrüm gidecek.
kendi adıma konuşuyum. Biraz fark var. bizde hakaret şiddet yok. ilgisizlik kaygısızlık ana kuzuluğu var
12 yıldır dişimle tırnağımla bi çok şeyden fedakarlık ederek sahip olduklarımın yarısına hiç emek vermeden sahip olacağını düşünmesi içimi acıtıyor da ondan..
 
Tekrar merhaba arkadaslar,
Hepinizin yorumunu tek tek okudum. Hepinizde belki bir nebze haklisiniz. Kücük bir yerde yasiyorum tek bir avukat var yakinlarda ve kendisinin yazihanesi koronadan dolayi kapali. Telefonu kapattiktan sonra bu süreci öyle pat diye baslatamayacagimi farkettim cünkü avukatin numarasini cevirmek bile heyecandan kalbimin hizli carpmasina ve ellerimin titremesine neden oldu. Böyle baslarsa sonunu getiremem... bunun icin ben önce piskologa gidip ruhumi iyilestirmeye karar verdim. Cünkü bazilarinizin da dedigi gibi cocuklugumda asagilanma ve elestirilerle gecti. Sanirim bu durum artik kisiligime yansidi. Desteksiz olmayacak farkindayim. Yarindan itibaren piskolog bulmaya calisacagim ama korkarim ki bu salgindan dolayi cok zor olacak. Hepinize tesekkür ederim. Bazilariniz tokat gibi yüzüme carpti, bazilariniz görmedigim anne sefkatiyle cevapladi bazilarinizda bilimsel. Hepisine ayri ayri ihtiyacim vardi. Simdi de keske yanimda sadece birisi olsa ve ona sarilip icim cikana kadar aglayabilsem. Ne iyi olurdu...
 
Hepsini ben yaşadım bana lütfen cevap yazın ne oluyor bu durumda
Şöyle ki çocukluğumuzda yaşadığımız şeyler bizim zihnimize kazınıyor. Bunlar hayatla ilk tanışmamız olduğu için o durumları normal kabul etmemize sebep oluyor. Ve bu duruma alıştığınız için o sizin güvenli bölgeniz oluyor. Yani örneğin bir kadını kocası aşağılıyor bunun kötü olduğunun farkında ama hayatı boyunca aşağılandığı için o ortamdan vazgeçemiyor. Çünkü insan bilmediginden korkar kötü de olsa bildiği şeyler ona güven verir. Böyle bir kişi istemeden hep kendini aşağılayacak insanları seçiyor, bu bir kısır döngü şeklinde devam ediyor. Bu başka durumlar için de geçerli. Mesela çocukluğunda annesine güvenli bağlanamamış biri terk edilme korkusu yaşadığı için hep terk edilmesine sebep olacak şekilde davranıyor. Terk edilince acı çekiyor ama bu onun için alışageldigi bir durum olduğu için vazgeçemiyor.

Psikolog varsa o daha iyi anlatabilir ben bildiğim kadar anlatmaya çalıştım.
 
İlkokul mezunu,ev hanımı annem bundan 31 yıl önce kendisine şiddet gösteren kocasını evliliğinin 2. yılında boşamış. O zamanlarda "dul" kadın olmanın getirebileceği her türlü mahalle baskısına rağmen hem de.Annemle şu an acayip gurur duydum açıkçası..
Annem bunu işsiz,güçsüz olmasına rağmen yaptı..Evet kendisine arka çıkan muhteşem ebeveynlere sahipti ama anneannem ve dedem de zengin sayılmazlardı hani.(Gönül zenginliği başka tabi).Size ne diyeceğimi bilemedim.Belki uzman bir psikologdan yardım almalısınızdır.Bilinçaltınızda boşanma adına adım atmaya korkuyor olabilirsiniz.Ama şunu bilin ki kendi ayakları üzerinde durabilen bi kadın olarak çok şanslısınız.Bunun hakkını verin lütfen.Klişe olucak ama bu dünyaya bir kere geliyoruz gerçekten de ve hayat kısa.
 
Korku.. gelecek bilinmezliği hep korkutur insanı. Bi laf var çok severim yemeğe başla iştah sonradan gelir diye. Küçük bir lokmayla tüm tabak bitebilir. Belki tek seferde olmaz ama denemekten vazgeçmemeli
 
Şöyle ki çocukluğumuzda yaşadığımız şeyler bizim zihnimize kazınıyor. Bunlar hayatla ilk tanışmamız olduğu için o durumları normal kabul etmemize sebep oluyor. Ve bu duruma alıştığınız için o sizin güvenli bölgeniz oluyor. Yani örneğin bir kadını kocası aşağılıyor bunun kötü olduğunun farkında ama hayatı boyunca aşağılandığı için o ortamdan vazgeçemiyor. Çünkü insan bilmediginden korkar kötü de olsa bildiği şeyler ona güven verir. Böyle bir kişi istemeden hep kendini aşağılayacak insanları seçiyor, bu bir kısır döngü şeklinde devam ediyor. Bu başka durumlar için de geçerli. Mesela çocukluğunda annesine güvenli bağlanamamış biri terk edilme korkusu yaşadığı için hep terk edilmesine sebep olacak şekilde davranıyor. Terk edilince acı çekiyor ama bu onun için alışageldigi bir durum olduğu için vazgeçemiyor.

Psikolog varsa o daha iyi anlatabilir ben bildiğim kadar anlatmaya çalıştım.
Bende tam tersi oldu ben küçükken sınırlı hep kavga eden bizlere anneme hep şiddet gösteren bir babanın yanında yaşadım .hep isyan ettik annem hep babamı çekti boşanmadı neden
Çevre baskısı
Ev hanımı olmasi
Annemin arkasında ailesinin olmaması sahip çıkacak kimsesi yok.
Ve sonuç:biz bu ruh hastası babayı çekip yorulduk yiprandik
Keşke ann bosansaydida öyle bir babayla yasamasaydik
Ama ne oldu ben ve kardeşlerim hep iyi insnalari kendimize eş sectik.hep huzur aradik
Allah'a şükür manevi oalrak iyi bir insanla evliyim.baska huyları var sıkıntılarımız oldu hayatta ama en azından babamdan çok karakterli ve saygılı bana ve çocuklarıma karşı.
Keşke çalışan hep ayakalri üstünde duran kadinalr olsakta böyle gereksiz insnalari hayatımızdan bir kalemde silsek
 
Bende tam tersi oldu ben küçükken sınırlı hep kavga eden bizlere anneme hep şiddet gösteren bir babanın yanında yaşadım .hep isyan ettik annem hep babamı çekti boşanmadı neden
Çevre baskısı
Ev hanımı olmasi
Annemin arkasında ailesinin olmaması sahip çıkacak kimsesi yok.
Ve sonuç:biz bu ruh hastası babayı çekip yorulduk yiprandik
Keşke ann bosansaydida öyle bir babayla yasamasaydik
Ama ne oldu ben ve kardeşlerim hep iyi insnalari kendimize eş sectik.hep huzur aradik
Allah'a şükür manevi oalrak iyi bir insanla evliyim.baska huyları var sıkıntılarımız oldu hayatta ama en azından babamdan çok karakterli ve saygılı bana ve çocuklarıma karşı.
Keşke çalışan hep ayakalri üstünde duran kadinalr olsakta böyle gereksiz insnalari hayatımızdan bir kalemde silsek
Tabi ki yaşananlar herkeste aynı etkiyi yapmıyor keşke herkesin farkındalığı sizin gibi yüksek olsa da yaşadıklarından ders alsa. Siz o döngüyü bi yerde kırmışsınız izin vermemişsiniz bunların hayatinizi yönetmesine. Inşallah mutluluğunuz hep devam eder :KK200:
 
Merhaba arkadaslar,

simdi bir kadin düsünün ki, kücük yastan ayaklari yere basan isi gücü saglam yani herhangi gibi bir cekincesi yok. Ama bu kadin senelerdir kocasindan duymadigi hakaret kalmadi, asagalama, hor görme, baskalarinin önünde kücük düsürülme hersey var. Ara sira fiziksel siddet de var. Ve bu kadin bosanamiyor neden yani niye o ilk adimi atamiyor. Nasil bosanilir zaten yani gitmeyen adam nasil gönderilir. Bunu piskolojide bir adi var mi Allah askina bu nasil bir basiret baglanmasidir. Ha birde cocugu var ve bu kadin benim. Lütfen beni kendime getirin gencligimi bu adama verdim ama bu gidisle tüm ömrüm gidecek.
Özgüven sorunu olabilir ya da o kısı olmadan hayata nasıl tutynabılecegını bılmiyosun.konfor alanını terk etmek istemiyorsun. Sana tek Bısey dıcem sen bu dunyaya bir erkekten dayak yemek hakaret duymak ıcın mı geldın bunu düşün. Ve imkanın varsa psikolojik destek almaktan çekınme
 
ayaklari yere basan isi gücü saglam yani herhangi gibi bir cekincesi yok
Demek ki ayakları yere sağlam basmıyormuş, demek ki özgüvensizmiş demek ki çekincesi varmış. Bu tarif ettiğiniz özellikteki bir kadın illaki boşanır, kendini asla ezdirmezdi. Bahsettiğiniz gibi biri değilsiniz yani. önceden bu özelliklere sahip olmuş olabilirsiniz ama şuan kaybetmişsiniz. Bunun nedeni de size şiddet uygulayan, size evi baktıran kocanız. Sadece bunun için bile kinlenip totosuna tekmeyi basmanız gerekiyordu. Gerçekten aklım almıyor, özellikle çocuklu ailelere soruyorum. Şiddet olan bir evde çocuğunuzu nasıl büyütebiliyorsunuz ya? O yavrum görmese de anlar, duymasa da hisseder. Aslında en büyük kötülüğü çocuklarınıza yapıyorsunuz farkında değilsiniz.
 
Back
X