Yani nasil anlatayım, nerden baslayayim bilmiyorum. Insanlarla gorusuyorum eve gelince bir daha konusasim gelmiyor. Bos geliyor. O insanlar bos degil yani diyorum ki ne kadar bag kurabilirim ki? Bazen birseylerinden gicik kapiyorum hemen hayatimdan cikarmak istiyorum. Bir sorun yasadigim insanla oturup konusmak gelmiyor icimden. Yani hayatimdan insan cikarmak cok kolay hale geldi. Hoslanmadigim durumlari yuzlerine soyleyemiyorum. Mesela x olayi oldu hosuma gitmedi. Bunu soylemek yerine bir daha gorusmemeyi tercih ediyorum. Bu nedendir? Yasayan oldu mu? Arkadasim yok resmen bu yuzden. O kadar okul okudum, dersanelere gittim herkes bir sekilde cıktı hayatimdan. Bunun cozumu ne olabilir? En basiti nisanlimin arkadas cevresi ve onlarında kiz arkadaslari var. Tum yaz onlarla takildik. Simdi bazi laf sokmalar basladi sakalasma adi altinda dalga gecmeler falan. Nisanlima soylemek istemiyorum herkesten sikayetci dicek az kaldi. Birde sakalasiyoruz sozde yani ben degil karsi taraf. Gelme o zaman, sus o zaman, off tamam anladik gibi gulerek sakalar yapiliyor ama hosuma gitmiyor. Bu saatten sonra nasil bir yol izlemeliyim? Acik acik soyle falan demeyin lutfen bir yerden sonra oda olmuyor. Yani saglikli bir arkadaslik nasil kurabilirim? Sorunum ne sizce?
Son düzenleme:
