Insan sevmiyorum, neden boyle hissediyorum?

Ben laf sokana jet hiziyla geri teslim yapiyorum :)
Maksimum bi kere tolere ederim, ikinci de soylerim yuzune.
Kafam rahat, kimseyle sorunum yok o yuzden.
Surekli bende gorusmem arkadaslarla, gorustugumde de guzel vakit geciririm.
 
Sen böylesin çok zor değişmek laf sokmayan iyi niyetli olan kafanın uyuştuğunu hissettiğin insanlarla arkadaşlık kurarsın kendinden olur .
Öteki türlü tarzını beğenmediğin insanla samimiyetsiz uzak bir arkadaşlık olur.
Bir ara bir grubum vardı hep çağırıp yeni aldıkları marka çantaları gösteriyorlardı alışverişlerini vs sonra kendi çok samimi oldukları arkadaşlarını gruba getiriyordı birgün onu çağırmadılar oda zaten Pazar’dan alıyor çok ucuz biri vs dediler.
Zaten laf sokma girla
Bunlar bu kıza böyle samimi olup arkadan bunları diyorlarsa dedim bana da derler.
Kestim görüşmeyi
Yani demem oki zoraki arkadaşlık kurmana gerek Yok
seveceğin Kişiler seni sen gibi kabul edecek yanına gelince hava atıp ego tatmini yapmak yerine derdini dinlemeyi seçecek Kişiler elbette olur hayatında merak etme.
 
Yıldız tilbe nin sözü geldi aklıma "hepinizden nefret ediyorum ama yalnızken de canim sıkılıyor " :))) valla anlattıklarınız bende de oluyor. Ben de çok insan silmisimdir . Hatta yazdıklarıniz sanki benim hayatım. Ama bi zaman sonra etrafınızda kimse kalmayınca bi durup düşünüyorsunuz, ben neden insan kazanamadım diye. Insanları çok fazla yargiliyoruz icimizden ve hislerimizi o an doğru bir dille ifade etmedigimizde sağlam ilişkiler kuramıyoruz. Insan insana lazim. Yaşamak bir sanat gibi, yetenek istiyor.. "Ustaca sevmek" adlı kitabı tavsiye ederim. Ayrıca Ben çabalıyorum değişmek dönüşmek için. Her gün olumlamalar dinlerim mesela youtube dan. Son 2 aydır kendimle barıştım, daha etkili iletisimlerim var artık. Eski mahcup hallerim falan kalmadı ÇOK SUKUR .
 
Yıldız tilbe nin sözü geldi aklıma "hepinizden nefret ediyorum ama yalnızken de canim sıkılıyor " :))) valla anlattıklarınız bende de oluyor. Ben de çok insan silmisimdir . Hatta yazdıklarıniz sanki benim hayatım. Ama bi zaman sonra etrafınızda kimse kalmayınca bi durup düşünüyorsunuz, ben neden insan kazanamadım diye. Insanları çok fazla yargiliyoruz icimizden ve hislerimizi o an doğru bir dille ifade etmedigimizde sağlam ilişkiler kuramıyoruz. Insan insana lazim. Yaşamak bir sanat gibi, yetenek istiyor.. "Ustaca sevmek" adlı kitabı tavsiye ederim. Ayrıca Ben çabalıyorum değişmek dönüşmek için. Her gün olumlamalar dinlerim mesela youtube dan. Son 2 aydır kendimle barıştım, daha etkili iletisimlerim var artık. Eski mahcup hallerim falan kalmadı ÇOK SUKUR .

Katılıyorum. Yalnız bir arkadaşım vardı. (Hep o mu insan çıkaracak hayatından ben de onu çıkardım.) :D. Sürekli insanları eleştirirdi. Sürekli. Herkes kötüydü. Ha bazen olabilir insanlık hali dalgınlık vs olabilir. Bu kesinlikle tolere etmezdi. Yapayalnız şimdi. Kapısını da kimse çalmıyor. Depresyonda. Çünkü konuşacak kimsesi yok. Zihniyle konuşuyor.
 
hayatı o kadar ciddiye alma. sana laf sokana sende sok. büyütülecek mesele değilse görüş
 
Ya şakana şaka yaptım kuzum ben,gayet anlaşılırdı yorumun,öyle sorunca devam ettim ben de,neyse özür dilerim=/
Yaa deniz asıl ben özür dilerim dalga geçiyormuşsun gibi geldi ondan şaşırmış ve üzülmüştüm, kötü zannım için kusura bakma lütfen utandım şimdi, afedersin tekrar :oops:
 
Back
X