uzun suredir arkadaşlık yaptıgım bir arkadaş gurubum var.. ancak bazılarının konuşmalarından artık bıkkınlık geldı... süreklı aynı şeyler nerdeyse..
bugun kek yaptım, kurabıye yaptım... çay demledım içtik.. kuzenim geldı kısır yaptık ohh mıss gıbı...
yada bugun xxx magazanın indirimi varmış şunu aldım.. veya xxxx alişveriş sitesınden bılemem kaç ayakkabı, kızıma kaç tane kıyafet almış... yok bılemem nerde yemek yemiş.. sadece anlatımları bunlardan ibaret.. sadece isimleri şükür degişiyor...
sankı bız yemıyoruz, içmiyoruz, gezmiyoruz... sankı bız alamıyoruz/ almıyoruz... yanı her şeyı sadece o yapıyormuş gıbı... sadece övünüyor.. oysa bır insanın sadece yemek, alişveriş harıcıde paylaşacak bır çok şeyı olur.. bır çok anlatabilir.. ben kıtaptan bahsedıyorum, o yemek kıtabını anlatıyor... eşyalar, kıyafetler, ve yemekler.. baygınlık geldı artık bana...
bazen onun konuşmalarına katılmadıgımızı söyluyor... kalbını kırmak istemıyorum ama, sabah kek yaptım dıyen bırıne en fazla afıyet olsun derım/denir.. her yaptıgının tarıfını istemek mı lazım.. ben zaten tarıfe göre yemek yapmam.. yemek programlarını zaten izlemem sevmem.. ve bır suredır de aramız açıldı bıraz... sogukluk gırdı..
neden insanlar övünmeyı çok seveler.. abartırlar.. abartırlar... anlayamıyorum..