Sizi çok yakın bir zamanda başıma gelen olayı anlatayım üstü kapalı. 10 yıllık arkadaşımdan bahsediyorum. Zamanında ben çok zor bir dönemden geçiyordum onun da erkek arkadaşıyla sorunları olduğu bir zaman oldu. Abartısız söylüyorum günde 1 er saatten en az 4 defa konuşuyorduk. Ben kendimi bırakıp onu teselli ediyorum. Çok şükür o dönemler geçti. Karantina malûm zaten herkes birbirinden çok uzak kaldı. Konuşmayalı baya olmuş diye aradım. (Mesajlaşmalar haftada 1 vs devam ediyor) Hani böyle laf lafı açar ya. Siz de muhabbet sürsün diye anlatılan bir şeyin benzerinden bahsedersiniz aslında lafı ilk ortaya siz atmamışsınızdır. Öyle bir olayda resmen lafı ağzıma tıktı sözde arkadaşım. Bu kişiyle birbirimize o kadar emeğimiz geçmiştir ki zamanında. Daha önce de benim bir derdim olsun bunu dinlemekten hoşlanmadığını hissederdim artık anlatmıyorum zaten. Ama son olayda şoklar içindeyim. Hani herkes sıkıldı bu dönemde kimsenin üzerine gitmeyeyim diyorum ama yok.
Yine sözde çok yakın bir arkadaşıma gün içinde başıma gelen durumu anlatıyorum ortamda 3 kişiyiz (o zamanlar hoşlandığım çocukla ilgiliydi normalde malûm gıybet var ya hep kendileri sorar zaten sanırım bu sefer pembe dizi tadı vermedi biraz efkarlıydı) Bir baktım 2 si kendi arasında başka bir şey konuşup gülmeye başladılar ben yine şok.
Çevdemdeki en yakın insanlar bunları yapınca artık ben de iyice kendimi çektim. Şimdi sen artık çok değiştin hiç eski neşen yok normale dön diyorlar. Kimseden bir şey beklememek gerektiğini çok iyi öğrendim. Tek anlayamadığım herkes bu durumdan şikayetçi. Bakın siz konu açtınız kaç kişi aynı durumda. Acaba bir başka arkadaşım da benim için mi böyle hissediyor diye düşünüyorum. Yani acaba biz de mi çevremize böyle geliyoruz