kendine haksızlık etmekle sonuçlanır. değmeyecek insanlar için sorumluluklar almak, hak ettiğinden çok daha fazla ilgi göstermek, pek çok paylaşımda bulunmak, elinden geldiğince yardımcı olmak, aklına bile gelmeyecek ayrıntıları düşünüp ona hissettirmeden bunları yapmak... ve daha pek fazlası. o insan, ona verdiğiniz değerin altında çıkarsa siz bir şey kaybetmezsiniz aslında. o, sizi kaybeder. belki de ömrü boyunca bulamayacağı dostluğu farkında bile olmadan ellerinin arasından yitirmiştir. ilişkilerde pekçok şey karşılık beklemeden yapılır; ama fedakar olan, hep veren taraf sizseniz bu durum bir yere kadar devam edebilir, en sonunda değmediğine kanaat getirirsiniz ve o kendi aleminde takılırken siz, onun hayatından yavaşça çekilirsiniz.
kendine haksızlık etmek diyordum; emeğinizin, sevginizin boş yere gitmiş olması hayal kırıklığını doğurur, insanlara olan inancınızı azaltır. dönüp dönüp kendinizi sorgularsınız, o insanı/insanları sorgularsınız "neden böyle oldu?" diye. içiniz içinizi yer ama; durumu da değiştiremezsiniz.
hayatın en hüzünlü anı, deli gibi sevdiğin birinin, buna hiç değmediğini gördüğün andır ve en büyük kaybın, onun için harcadığın zamandır... gerçekten cok doğru değilmi? siz ne düşünüyosunuz arkadaşlar..
kendine haksızlık etmek diyordum; emeğinizin, sevginizin boş yere gitmiş olması hayal kırıklığını doğurur, insanlara olan inancınızı azaltır. dönüp dönüp kendinizi sorgularsınız, o insanı/insanları sorgularsınız "neden böyle oldu?" diye. içiniz içinizi yer ama; durumu da değiştiremezsiniz.
hayatın en hüzünlü anı, deli gibi sevdiğin birinin, buna hiç değmediğini gördüğün andır ve en büyük kaybın, onun için harcadığın zamandır... gerçekten cok doğru değilmi? siz ne düşünüyosunuz arkadaşlar..