insanlara olan tolere seviyem bini aştı.

uzatmadan konuya gireyim istiyorum elde olmadan da uzun olursa affola.

şöyle ki herşeyi herkesi çok taktığım içselleştirdiğim bir hayatım var şu ara ve beni aşırı yoruyor. Taze manik-depresif bozukluk tanısı konulmuş biriyim. Problemim insanları ve davranışlarını çok fazla takıyorum backgroundta sürekli onun davranışı şunun sözü bilmemnenin tavrı dönüyor,haklı olsam dahi hep bir arayı düzeltme herşeyi geçiştirme ihtiyacı duyuyorum bu da -zaten yerlerde olan- öz saygımı günbegün kaybetmeme neden oluyor insanlar ne der insanlar nasıl düşünür aman tatsızlık olmasın diye diye attığım adımlar gösterdiğim tolereler sürekli benden götürüyor.Artık bir ortamda yüksek sesle kendimi ifade edemiyorum aman insanlar ne der ne düşünür diye diye sesim kısılıyor silik pasif birine dönüşüyorum. Herşeyi çok fazla düşünüyorum komik olan şu ki çekirdek ailemde misal eşimde kendi annemde aynı özeni gösteremiyorum onlara karşı gayet dik ve savurganım çoğu zaman ne olursa olsun koşulsuz kabullenip benimseneceğim fikrinden belki böyle. İstiyorum ki dış dünyaya biraz olsun duyarsız gamsız biri olayım sırf iç huzurum o gün iyi olsun diye kendime olan saygımı kaybetmeyim ama bunu nasıl aşacağımı ne şekilde düşüneceğimi bilemiyorum ne kadar dış dünyayı umursarsam ona o kadar bağımlı oluyorum ve bunu istemiyorum. Nasıl farklı şekilde düşünebilirim? Nasıl aşarım bunu noktasında farklı bakış açılarına ihtiyacım var.

konum çok yok eniştemi seviyorum yok kocam komşuya kaçtı minvalinde uç,heyecanlı bir konu olmayabilir ama umarım farklı bakış açıları okuyabilirim çevremde bunları sesli dile getirebileceğim arkadaşlıklarım olmadığı için buradan medet umuyorum açıkçası.

Mune konumu kapatır mısınız?

Na cabuk konu kapattın daha yeni gördüm.

Ic huzurun mu yok cocukluk travmalari ile hersey baglantili hayatimizda .ben herkese oneriyorim ama biraz abarttim be baris muslu ve esra ezmeci cok iyi geliyor insana .

Vesvese kaplamis sanki sizi .kafanızda cok sey dönüyorsa biraz kafanizi yorsaniz insanlarin olmadigi seylere mesela resim kursu olur maddi seylere taki tasarim kursu olsa yinemi insanlari düşünürsünüz. Bazi süreçler oluyor hayatinizdw heo yapmak istediginiz ama yapamadiginiz bi hobi dali varmi . Mesela ben masa tenisi içimde hep uhde kaldı onu öğrenmek istiyorm bebeğim buyuyunce heralde 45 imde falan öğrenirim

Cac .!.:

Vesvese kaplamis sanki sizi .kafanızda cok sey dönüyorsa biraz kafanizi yorsaniz insanlarin olmadigi seylere mesela resim kursu olur maddi seylere taki tasarim kursu olsa yinemi insanlari düşünürsünüz. Bazi süreçler oluyor hayatinizdw heo yapmak istediginiz ama yapamadiginiz bi hobi dali varmi . Mesela ben masa tenisi içimde hep uhde kaldı onu öğrenmek istiyorm bebeğim buyuyunce heralde 45 imde falan öğrenirim

Genişletmek için tıkla...

kısa süre de olsa farklı şeylere kanalize edebiliyorum kendimi ama sonra dönüp dolaşıp yine aynı vaziyette buluyorum kendimi yaptığım herşey sadece süreci ertelemek oluyor kökten bir çözüm bulamıyorum kendi içimde ve karıştıkça karışıyorum.

Fazla tezcanlısınız. Bi durun millet anca okuyup yorum yazıyor kimse boş beleş kk da konu kovalamıyor. Konuya gelince,
Kimsenin fikirleri için kendinizden ödün vermeyin. Yanlış mı anladılar anlasınlar çok mı dert? Bir değişiklik yapmazsanız bu tüm ömür böyle sürüp gidecek. Her gün yaşayacagınıza bir kere huzurunuz kaçıversin. İnanın kimse için değmiyor ne aile ne uzak olan el kimse verdiğiniz değeri anlamıyor zaten,içinizden geldiği gibi davranın yoksa basıp geçen çok olur.

Ben de öyleyim, neden hakkımı savunamadığımı bilmiyorum tuhaf ve rahatsız edici bir durum gerçekten. Ailede mesela hep alttan alan benim ama her durumda suçlu da benim. Ne olacak nasıl düzelecek hiç bir fikrim yok maalesef.

En kötüsü de eşimi savunmam gereken ona haksızlık yapılan ortamlarda da sesimi çıkaramıyorum... Sonra da bana kızıyor haliyle.

LuckyMom .!.:

Fazla tezcanlısınız. Bi durun millet anca okuyup yorum yazıyor kimse boş beleş kk da konu kovalamıyor. Konuya gelince,
Kimsenin fikirleri için kendinizden ödün vermeyin. Yanlış mı anladılar anlasınlar çok mı dert? Bir değişiklik yapmazsanız bu tüm ömür böyle sürüp gidecek. Her gün yaşayacagınıza bir kere huzurunuz kaçıversin. İnanın kimse için değmiyor ne aile ne uzak olan el kimse verdiğiniz değeri anlamıyor zaten,içinizden geldiği gibi davranın yoksa basıp geçen çok olur.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız ama beynimin kendi kendini kandırması çokta kolay olmuyor zaten psikomatik bir hastalığa sahipken 1 dediğiniz gibi yapsam 3 yine aynı yere dönüyorum. Teoride aman salla insanları çok mu onemli sanki derken pratikte yapamıyorum pratikte yaptığım da dahi iç huzurum olmuyor.

lavinharper .!.:

kısa süre de olsa farklı şeylere kanalize edebiliyorum kendimi ama sonra dönüp dolaşıp yine aynı vaziyette buluyorum kendimi yaptığım herşey sadece süreci ertelemek oluyor kökten bir çözüm bulamıyorum kendi içimde ve karıştıkça karışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Cok meshur bi laf caresizseniz çare sizsiniz .hepimiz zaman zaman bu durumua düşüyoruz neden oyle oldu neden diyemedim .yogayi bi deneseniz varmi yasadiginiz yerde kursa gidin derim yoga yapanlar cok memnun .

Sylphy .!.:

Ben de öyleyim, neden hakkımı savunamadığımı bilmiyorum tuhaf ve rahatsız edici bir durum gerçekten. Ailede mesela hep alttan alan benim ama her durumda suçlu da benim. Ne olacak nasıl düzelecek hiç bir fikrim yok maalesef.

En kötüsü de eşimi savunmam gereken ona haksızlık yapılan ortamlarda da sesimi çıkaramıyorum... Sonra da bana kızıyor haliyle.

Genişletmek için tıkla...

Hakkını savunamamaktan öte hakkımı savunup sonra aradaki tatsızlıktan huzursuz oluyorum ben hep bir dağılanı toplama,eksiği gediği yerine koyma çabası içindeyim bırak dağınık kalsın diyemiyorum.

Sylphy .!.:

Ben de öyleyim, neden hakkımı savunamadığımı bilmiyorum tuhaf ve rahatsız edici bir durum gerçekten. Ailede mesela hep alttan alan benim ama her durumda suçlu da benim. Ne olacak nasıl düzelecek hiç bir fikrim yok maalesef.

En kötüsü de eşimi savunmam gereken ona haksızlık yapılan ortamlarda da sesimi çıkaramıyorum... Sonra da bana kızıyor haliyle.

Genişletmek için tıkla...

Bu bence çocukluk cagimiz ile alakali surekli sus sesnbilmezsin sus büyüklerin yaninda konuşulmaz anne baba cocugu es geciyor fikirlerine onem vermiyor dinlemiyor sonuc kendimizi ifade edemeyen nesil..

Cac .!.:

Cok meshur bi laf caresizseniz çare sizsiniz .hepimiz zaman zaman bu durumua düşüyoruz neden oyle oldu neden diyemedim .yogayi bi deneseniz varmi yasadiginiz yerde kursa gidin derim yoga yapanlar cok memnun .

Genişletmek için tıkla...

niyetlendim fakat kullandığım ilaçlar neticesinde vücudum baya baya hantallaştığı için cesaret edemedim.

lavinharper .!.:

niyetlendim fakat kullandığım ilaçlar neticesinde vücudum baya baya hantallaştığı için cesaret edemedim.

Genişletmek için tıkla...

Birazcik cesaret yapamazsaniz bırakırsınız sadece bi adim atilip kursa gidilecek baska bisey yok hayat bu kdr basit sadece bir adim

Cac .!.:

Birazcik cesaret yapamazsaniz bırakırsınız sadece bi adim atilip kursa gidilecek baska bisey yok hayat bu kdr basit sadece bir adim

Genişletmek için tıkla...

haklısınız

Doğrusu yaşadığım bir dönemde ben de böyle idim. Zaman zaman da alttan alttan geliyor böyle. Ben de ilaç kullanmıştım bundan belki 10 yıl önce. Çocukluğumda çok başarılıydım lider ruhluydum ama annem tarafından bu durum hep kısıtlanırdı. Yaptıklarım beğenilmezdi. Nedense hep onay alma ihtiyacı duydum. Mesleğimi elime alıp kendi hayatımı kurduğumda aileme çat çat istediğimi söylemeye hatta tersleyerek söylemeye başladım. Bunun tersi olarak iş yaşantımda tüm işleri bana verin ben yaparım ben altından kalkarım modundaydım. Aileden alınan öğrenilen bu onay alma takdir edilme ihtiyacı iş hayatında ya da sosyal hayatta sürse de belki de bu durum için içten içe ailemi suçladım. İlaç tedavisi alıyorsanız ya da terapi devam edin. Dışarıya karşı isteklerinizi daha net söyleyin ailenizle önemli konuşmalarınızı önceden planlayın.

cuytherock .!.:

Doğrusu yaşadığım bir dönemde ben de böyle idim. Zaman zaman da alttan alttan geliyor böyle. Ben de ilaç kullanmıştım bundan belki 10 yıl önce. Çocukluğumda çok başarılıydım lider ruhluydum ama annem tarafından bu durum hep kısıtlanırdı. Yaptıklarım beğenilmezdi. Nedense hep onay alma ihtiyacı duydum. Mesleğimi elime alıp kendi hayatımı kurduğumda aileme çat çat istediğimi söylemeye hatta tersleyerek söylemeye başladım. Bunun tersi olarak iş yaşantımda tüm işleri bana verin ben yaparım ben altından kalkarım modundaydım. Aileden alınan öğrenilen bu onay alma takdir edilme ihtiyacı iş hayatında ya da sosyal hayatta sürse de belki de bu durum için içten içe ailemi suçladım. İlaç tedavisi alıyorsanız ya da terapi devam edin. Dışarıya karşı isteklerinizi daha net söyleyin ailenizle önemli konuşmalarınızı önceden planlayın.

Genişletmek için tıkla...

Annemden kalma genetik bir hastalıkla uğraşıyorum kendisinin de sahip olduğu gençliğin ergenliğin verdiği sancılarla birbirimizi çok hırpaladığımız bir anne-kız ilişkimiz oldu her zaman. Çok manipüle edildim ama zerre bağışıklık kazanmamışım demek ki.

Rahatsızlığınızla ilgili bir yorum yapamam çünkü yaşayan bilir. Belki sizi daha çok zorluyordur bu durum. Tanı aldığınıza göre psikiyatr'a gittiniz. Beraberinde psikologa da başlayabilirsiniz diye düşündüm.
Sevdiklerini kaybetmemek için alttan almak, onlar yüzüne bile vursa susmak bunlar bana da tanıdık. Bir zamanlar bende böyleydim. Insan değişebiliyor. Sınır çizme ve bağlanma stilleri ile alakalı videolar izleyin, kitaplar okuyun derim. Ben cevaplarımı buralarda buldum. Hala daha sevdiğim birinin bir yanlisinda hayatimdan cikarma yoktur. Cunku bizde insaniz bende ona yanlis yapmışımdır diye düşünürüm. Ancak karşı taraf telafi etmek yerine buzdan duvarlar örüyorsa artik barışmaya gayret etmiyorum.
Çözümü şurada buldum ben, korktuğum şeylere gönüllü olmak. Bir şeyden korkup kaçıyorsak , sırf kaçındigimiz için sorunların , kırgınlıkların üzerini örtüyorsak o sadece geçici bir çözüm oluyor. Ve korktuğunuz yine başınıza geliyor, üstelik tüm suçlu siz olarak. Cunku zamanında sustunuz. Birden değişen siz olmuş oluyorsunuz.
Korktuğumuz şeyin üzerine gidip yaşamaya gönüllü olursak o kadar da korkunç olmadığını görüyoruz. Mesela sevdiğim insanların beni yanlış anlamasını istemiyorum mu diyorsunuz? Bunu engelleyecek gücünüz var mi ki?yanlis anlasilmamak icin susmak, alttan almak doğru anlaşılmaniza sebep vermez. Bir yerde patlak verir ve karşınızdaki sizi yine suçlar. Sonuç değişmez kısacası. Bırakın gönüllü olun sevdiğiniz insanlar da sizi yanlış anlasin. Hakikaten niyetinize güveniyorlarsa zaten olayın sıcaklığı geçince o da durulacaktır. Biri sizi kötü bilmesin mi istiyorsunuz? Bilse ne olacak ki? Kendinizden ne eksilecek?birisin size kötüsün demesi sizi kötü yapmaz. Hepimiz bazen doğru bazen yanlış kararlar alabiliriz hayatta. Hata yapabiliriz ancak bile bile birine kötülük olsun diye art niyetle davranmadiktan sonra kötü olmayız. Gönüllü olmak lazım onların gözünde kötü olmaya da.
Böyle böyle aşılıyor. Eskiden cok duygusal tepkiler verirdim. O benim en yakınım hakkımda nasil böyle düşünür diye üzülür dururdum. Şimdi diyorum ki " düşünür." Herkes suizana da kayabilir. Dostluklar arkadaşlıklar bitebilir,başlayabilir de. En yakınınız en uzaginiz olabilir. Kimseye kendini beğendirmek için çaba harcamayınca hayat daha güzel akıyor. Evet daha yalniz oluyorsunuz ama o yalnızlıkta kendinizi keşfetme ihtimaliniz oluyor. Kendi sorunlarınızla kendi başınıza bas edebilme gücü oluyor. Bence bunlar da güzel kazanımlar. Belki 16 17 yaşlarda bahsettiğim o duygusal iliskiler güzeldi ancak 30 yaşında olmuyor.

lavinharper .!.:

Annemden kalma genetik bir hastalıkla uğraşıyorum kendisinin de sahip olduğu gençliğin ergenliğin verdiği sancılarla birbirimizi çok hırpaladığımız bir anne-kız ilişkimiz oldu her zaman. Çok manipüle edildim ama zerre bağışıklık kazanmamışım demek ki.

Genişletmek için tıkla...

Yukarıda eklemeyi unutmuşum. Arkadaşlık ilişkilerinizi de çok zorlamayın. Benden sürekli alttan almamı bekleyen kendisi çat çat herşeyi söyleyen arkadaşlarımla mesafe koydum. Allah sizi inandırsın yok böyle bir rahatlık. Bir de olabildiğince dedikodu ortamlarından uzak durun.