Ben genelde haddim olmayan bir konuda yorum yapmam, laf olsun diye bir şeyler söyleyip ortalık bulandırmaya çalışmam. Biri bana bir olay anlattığında özellikle karşı tarafı dinlemeyecek konumda isem ve şahit olmadığım bir olay ile ilgili - çalısma arkadaşımın kayınvalidesini ve görümcesini anlatması gibi - keskin yorumlar yapıp hırsına hırs katmam o kişinin.
Damarıma basıldığı takdirde ve haklıysam patilerim pençeye dönüşür normal olarak ve hakkımı da yerde bırakmam. Ama yukarıda yazdığım davranışımdan mütevellit ben çevrede sesi çıkmayan, hakkını savunmayan biri olarak algılanıyorum sanırım. Bir önemi olduğundan değil ama hayatımla ilgili kendinde söz hakkı görüp müdahale etme gereği bulan insanların olması beni rahatsız ediyor. İyiliğini düşünüyorum ama.. ile başlayan ve beni inciten yorumları duymak rahatsız ediyor. Sönük hissediyorum bu durumlarda. İyiliğimi istediklerini belirtip sivri diliyle bilinen ve herkese bir şey söylemek mecburiyetinde bulunan bu insanlara ben mi veriyorum bu hakkı diyeceğim de nasıl verilir ki ? Herkesin her şeyine burnumu sokmayıp insanları huzursuz etmeye yer aramayarak mı? Ben dobralıkla ukalalık arasındaki ince çizgiyi ayarlayamayıp insan kıran biri olmaktansa bu halimi tercih ediyorum. Ama kırılan olmak istemiyorsak illa kıran mı olmamız gerekiyor?
Üzüldüğüm şey söylenenlerden ziyade insanların bu denli yıkıcı olduğunu ,kendilerini rahatlatmak için başkalarını hakir gördüklerini görmek. Pusuda bekleyen avcı gibi geliyorlar bana artık. Yeni sözlendim , özellikle bir topluluk var ki hayırlı olsun diyecekleri yerde bana nasıl olumsuz bir elektrik yollayabileceklerini düşünüyorlar sanki. Anlam veremiyorum
Damarıma basıldığı takdirde ve haklıysam patilerim pençeye dönüşür normal olarak ve hakkımı da yerde bırakmam. Ama yukarıda yazdığım davranışımdan mütevellit ben çevrede sesi çıkmayan, hakkını savunmayan biri olarak algılanıyorum sanırım. Bir önemi olduğundan değil ama hayatımla ilgili kendinde söz hakkı görüp müdahale etme gereği bulan insanların olması beni rahatsız ediyor. İyiliğini düşünüyorum ama.. ile başlayan ve beni inciten yorumları duymak rahatsız ediyor. Sönük hissediyorum bu durumlarda. İyiliğimi istediklerini belirtip sivri diliyle bilinen ve herkese bir şey söylemek mecburiyetinde bulunan bu insanlara ben mi veriyorum bu hakkı diyeceğim de nasıl verilir ki ? Herkesin her şeyine burnumu sokmayıp insanları huzursuz etmeye yer aramayarak mı? Ben dobralıkla ukalalık arasındaki ince çizgiyi ayarlayamayıp insan kıran biri olmaktansa bu halimi tercih ediyorum. Ama kırılan olmak istemiyorsak illa kıran mı olmamız gerekiyor?
Üzüldüğüm şey söylenenlerden ziyade insanların bu denli yıkıcı olduğunu ,kendilerini rahatlatmak için başkalarını hakir gördüklerini görmek. Pusuda bekleyen avcı gibi geliyorlar bana artık. Yeni sözlendim , özellikle bir topluluk var ki hayırlı olsun diyecekleri yerde bana nasıl olumsuz bir elektrik yollayabileceklerini düşünüyorlar sanki. Anlam veremiyorum
Son düzenleme: