çok üzüldüm sabırlar diliyorum. Herşey üst üste gelince duygusal olarak çöküntü yaşamışsınız, ki haklısınız da, Nietzsche ayrıca bizi öldürmeyen güçlendirir de demiş, belki yaşadığınız bu ruh hali güçlenmeniz için gereken bir süreçtir, yaşamak ve o yaşamdan keyif almak için sebepleriniz var, eşiniz, kediniz, en önemlisi siz.
bende o sendromdan kesin var
ben de çalışıyorum maalesef. maalesef diyorum çünkü haftanın 6 günü çalışan insanlar için evde olmak lüks oldu. işe gelip iş arkadaşlarımla muhatap olmak, eve dönüp ailemle muhatap olmak eziyet gibi geliyor artık. ailem ablama gitti mesela bir iki gün kafamı dinliyorum evde. pazarı iple çekiyorum.
nişanlımla bile gün içinde daha az konuşuyorum bazen. çünkü etrafımda çok fazla insan olmamasına rağmen olanlardan bile bıkabiliyorum.
çok uzun bi tatile ihtiyacı var hepimizin. şöyle 3-4 aylık bir tatil
Kendi hayatına bakıyorsun tam tersi. Özelde çalışan patrondan şikayetçi, memur olan üretememekten, kendi işi olan stresten. Şahsen üçünü de denemiş biri olarak üçünün de kötü olduğunu en güzelinin emeklilik olduğunu düşünüyorum artık. Ama bu boş oturduğun bi emeklilik değil. Dışarıya çok çıkma mecburiyeti olmadan ufak tefek zevk aldığın bi iş yaparak hayatını devam ettirdiğin bi emeklilik. Benim idealimdeki o. Ama şu konjonktürde çok zor. Bundan beş sene önce daha yakındım. Hırslarımın kurbanı oldum adeta :)
Sizi Ege'ye alalım, buralarda sinirli olmaya bile utanıyor insan :)) depresyonu unutuyorsunuz, büyük metropollerin karmaşasında trafikte bile sinir harbi yaşarken, buraya bir geliyorsunuz yol ortasında bir adam el frenini çekip fırından ekmek almaya iniyor, siz önce büyük şehrin verdiği o sinirle dart durt kornaya basıp el kol hareketi yapıyorsunuz ama çevrenize bir bakıyorsunuz ki çıldıran bir tek sizsinizİçinde bulunduğumuz çağın laneti heralde. Hepimiz içten içe bu kadar çok çalışmamak istiyoruz sanırım. Instagrama bi giriosun millet geziyor boyna aşağı kaydır imren imren dur
Çok geçmiş olsun. Yani etrafımızdaki olayları görüp duyup çok sakin kalamıyoruz maalesef. Sürekli kötü şeyler duya duya bir zaman sonra her şey kötü gidecek diye düşünüyoruz.
Allahımmm ne kadar çok istiyorumSizi Ege'ye alalım, buralarda sinirli olmaya bile utanıyor insan :)) depresyonu unutuyorsunuz, büyük metropollerin karmaşasında trafikte bile sinir harbi yaşarken, buraya bir geliyorsunuz yol ortasında bir adam el frenini çekip fırından ekmek almaya iniyor, siz önce büyük şehrin verdiği o sinirle dart durt kornaya basıp el kol hareketi yapıyorsunuz ama çevrenize bir bakıyorsunuz ki çıldıran bir tek sizsiniz
Sakinlik ve bir boşvermişlik çöküyor üzerinize, herşeye güler aman sal gitsin diyen bir hale bürünüyorsunuz.
İş sizinse ve imkanlarda elveriyorsa gelin Ege'ye, çiçek böcek deniz kum güneş derken iyi gelir belki.
Nerdeymiş bu kadın ya
Sizi Ege'ye alalım, buralarda sinirli olmaya bile utanıyor insan :)) depresyonu unutuyorsunuz, büyük metropollerin karmaşasında trafikte bile sinir harbi yaşarken, buraya bir geliyorsunuz yol ortasında bir adam el frenini çekip fırından ekmek almaya iniyor, siz önce büyük şehrin verdiği o sinirle dart durt kornaya basıp el kol hareketi yapıyorsunuz ama çevrenize bir bakıyorsunuz ki çıldıran bir tek sizsiniz
Sakinlik ve bir boşvermişlik çöküyor üzerinize, herşeye güler aman sal gitsin diyen bir hale bürünüyorsunuz.
İş sizinse ve imkanlarda elveriyorsa gelin Ege'ye, çiçek böcek deniz kum güneş derken iyi gelir belki.
Şu sıralar ben de dahil ülkede genel bir bunalım hali var. Her iki kişiden biri bizim gibi. Bence durumu kabullenip biraz bunalım takılmak zarar vermez. Saatlerce film izlemek onlarca kutu cips yemek istiyorum. Yapmıyorum ama yapsam iyi olurdu bir cips bile 5 liraYaklaşık 10 yıl önce yani 30'lu yaşların başında bünyemde vuku bulan anksiyete problemi şu sıra tekrar pat diye düştü hayatımın ortasına. İnsanların söylediklerini yaptıklarını çok takar oldum. Ani bir kararla evlenmiş olmamın da payı büyük sanırım. Gün içinde çok huzursuzum uykularım bölünüyor. İşlerimi erteliyorum. Belli ki depresyondayım tamam ama ölümümü düşünmek acayip bir huzur veriyor. Hayatın velvelesiyle uğraşmak yerine mutlak bir dinginlik fikri cezbediyor ne yalan söyleyim. Hipokratın zamanında ömür ortalaması 40mış ya kötü mü yaptık acaba insan ömrünü uzatarak. Libidom desen yerlerde aldığım ilaçlar fayda etmiyor, anında etki eden sakinleştiriciler bile etki etmiyor artık. Doktora git yazmanıza gerek yok çünkü hali hazırda gidiyorum zaten bir dizi psikaytrist arkadaşım var. Alternatif tıp olur çok absurd bile olsa sizde etki eden herhangi bir şey varsa paylaşır mısınız? Ben çoğu insanda anksiyete bozukluğu olduğunu düşünüyorum. Yakın çevremdeki arkadaşlarım da benden farklı değiller zira. Yeni insan tanıyım desem çok konuşuyorlar genelde tanımanın kıyısından vazgeçiyorum. Susmuyorlar dinleyemiyorum. Çoğunlukla tek başınayım. Ama bu kendi kabuğuna çekiliş artık kimseyi görmek istememe haline geldi bende. Var mı diyeceğiniz iki kelam aynı dertten mustaripsek konuşsak bile yeter. Hoş benim gibilerle konuşuyorum da ne oluyor
Çok doğru bir cümle . Herkes artık kendine yetiyor . Peşimde bir yığın insan ama hiç birini göresim yok. İnsanlara uyum sağlamaktan sıkıldım . Mesela şu an yürüyüş yaptım ve kendi kendime bir cafede soda içiyorum . Ama depresyonda değilim . İstesem gidecek bir sürü kapım var ama böyle daha mutluyum şu aralar
