İnsanları önemsemekten kendimi unuttum.

Valla ben de cok duygusalim ama uzun suredir kimseye tavizim yok. Hele ki evlenip baska sehire yerlestikten sonra iyice uzaklastim insanlardan. Kendi akrabalarimdan bile bircoguna tahammulum yok. Eskiden sevgi pitircigi gibiydim cok saftim. Sanirim insan zamanla pisiyor. Sana sunu diyeyim butun samimiyetimle,hicbir akrabam ya da arkadasimla bir daha gorusmesem konusmasam bir gram eksiklik hissetmem. O derece.


Bende evlenmeden önce bu kadar arkadaş çevremle sıkı fıkı değildim. Son 1 senedir bu durumdayız. Eskiden yalnız ve kendi kabuğumda mutluydum. Şuan tek çare yine öyle olmak. Ama bunu yaparken de etrafıma güçlü bir duruş sergileyerek yapmak isterim. Ama nasıl? bazen öfkeme hakim olamayıp çocuk gibi davrandığım olmuyor değil
 
''Aman Ali Rıza Bey ağzımızın tadı kaçmasın'' modunda yaşar, insanları kırmamak ya da üzmemek için sürekli hislerinizi, alınganlıklarınızı, onların hataları içinize atarsanız sonunda tek üzülen siz olursunuz.

Ama hoşunuza gitmeyen davranış ya da tutumları tam zamanında tak diye kişilerin yüzüne söyler, hatalarını paylaşır ve onları bu konuda uyarırsanız onlarda hadlerini bilir ve size karşı tavır ve davranışlarına çeki düzen verirler...


Dedikleriniz çok güzel kesinlikle katılıyorum. Ama tak diye söylediğimde ve hatalarını paylaştığımda çok alıngan olduğumu söylüyorlar. Kendilerine bir kalıp bulmuşlar sürekli bunu öne sürüyorlar
 
Konuyu takipteyim. İçimde fedakar saf kızı öldürmenin yollarını arıyorum. Başaran varsa alıntılasın beni lütfen
 
Işte hep iyi niyetinden kaybeden bir insan daha. Gerçekten merakımdan soruyorum, sizi diğer insanlardan daha iyi niyetli yapan durum nedir mesela? Ne yapıyorsunuz tam olarak? İnsanları önemseme konusunu da açar mısınız rica etsem? Birkaç örnek verirseniz anlayabilirim bu iyi niyet ve önemseme halini. Şöyle yaptım, şöyle düşünüyorum, şunu yaşadım gibi.


Konuya atlamak gibi olacak ama ben de böyle düşünenlerdenim ve sanırım yalnız kalmaktan korkuyorum. Onların kalbi kırılmasın diye kendimi kırıyorum. Bu durumdan nasıl kurtulunur acaba
 
Bende evlenmeden önce bu kadar arkadaş çevremle sıkı fıkı değildim. Son 1 senedir bu durumdayız. Eskiden yalnız ve kendi kabuğumda mutluydum. Şuan tek çare yine öyle olmak. Ama bunu yaparken de etrafıma güçlü bir duruş sergileyerek yapmak isterim. Ama nasıl? bazen öfkeme hakim olamayıp çocuk gibi davrandığım olmuyor değil
Mesela bir ornek durum verirseniz ben o durumda olsam nasil davranirdim yazayim.
 
Özgüveninizi geliştirin.
"Aşırı duygusalım, aşırı iyi niyetliyim, hep iyi niyetimden kaybederim, herkesi kendim gibi görürüm" vs vs kelâmları benim hiç bir zaman samimi bulmadığım laflardır. İnsan iyi niyetinden kaybetmez. Zaafından kaybeder, aklını kullanmadığından kaybeder, karakter problemlerinden kaybeder, ... ne bileyim. Var bir problem demek ki sizde de. Bunun üstünü duygusallık, iyi niyet diye örtmeyin. Ben şu zamana kadar kötüyüm diyen biriyle tanışmadım. Kime sorsan dünya iyisi zaten. :)
 
Merhaba arkadaşlar,
Aşırı duygusal ve iyi niyetli bir insan olduğumu belirterek söze başlayayım. İsterim ki hep beni tanıyan insanlar benden bir kötülük görmesin ve gül gibi anlaşıp gidelim. Uzun zamandır iyi olduğum bir kaç arkadaşım şuan benim kırılgan tarafımın en zayıf noktam olduğunu bildiğinden hep üzerime oynuyorlar. Konunun içeriklerini burada laf kalabalıklığı yapmak istemiyorum. Size sorum şu, bir insanı umursmamak için hayatınızın merkezinden nasıl uzaklatırıyorsunuz? Size işine geldiği gibi davranan insanlara karşı nasıl bir tavır sergiliyorsunuz? Ufak şeyleri, özellikle böyle insanları kafaya takmamam için bir kaç tüyonuz var mı? :63:

Öncelikle içinizde karar vereceksiniz; kendinizi çok sevip önemseyeceksiniz. Sizin enerjinizi karşınızdaki insanlar anlar zaten, bilinçaltından gönderdiğiniz mesajlar bile gider merak etmeyin.
 
benimde istediğim bu, karşımdaki insanlara karşı güçlü bir duruş sergilemek. Fakat iş duygusal bir myapıya gelince bu biraz zor oluyor. :KK43:

Duygusallık değil o zayıflık.

Empatik bir insanım, duygusalın dibiyim ama kendimi kullandırmıyorum artık. İnsanlara sınırımı çiziyorum. Unutmayın, insanların size nasıl davranacağına siz karar verirsiniz. Sınırları siz çizersiniz.

İstemediğiniz şeylere hayır diyerek başlayın işe mesela. Benim en büyük problemlerimden biri buydu; hayır deyince suç işliyormuşum gibi hissederdim. Ne zaman ki istemediğim şeylere hayır demeyerek kendi kul hakkıma girdiğimi öğrendim, o zaman değiştim. İstemediğiniz olaylara, kişilere HAYIR demeyi öğrenin.
 
Ah hayır diyebilmek..
İnsanlar iyi niyeti ve maneviyatı çok güzel kullanıyorlar.
Ben de yavaş yavaş başladım işime gelmeyen şeylere hayır demeye. Umarım devam ettirebilirim.

Kızlar sizde de oluyo mu, bazen insanlarla görüşmek istemiyorum, yüzyüze, telde vs..
Valla bu aralar mecbur kalmadıkça bahane üretip görüşmemeyi tercih ediyorum. İnsan detoksu gibi düşünün
 
Bende siz gibiydim bu sadece beni yıpratıyor. O yüzden beni mutsuz eden insanlardan uzaklaşmak en güzeli karşındakine değer verdiğini gösterdikce egoları kabarıp nankorlesiyorlar
 
Back
X