- Konu Sahibi bikusolsam
-
- #1
Canımdan çok sevdiğim,çocukluk arkadaşımın bu aralar morali öyle bozuk ki. Gülemiyor,yemek yemiyor,hatta ağlayamıyor bile.. nişanım olacak yakında,koşuşturmalardan dolayı ona pek yardımcı olamadım bu yüzden içim içimi yiyor.. Bu sabah buluşma ayarladık,konuştuk uzun uzun.
"Artık dayanamıyorum,her gün sabırsızlıkla öleceğim günü bekliyorum.. Öyle kötü hissediyorum ki kendimi,bir gün var ve o gün bu hayata gözlerimi yummak istiyorum.. Adım yazacak ve doğum-ölüm tarihim. Yanımda götüreceğim hiçbir şey yok hayallerim yok..Geri sayım sürecimi tamamlayacağım yakında" dedi. Ben şok oldum,öyle cıvıl cıvıl bir insan ki normalde.. Çocukluğumuz beraber geçti,her düştüğümde o kaldırdı beni yerden onun sayesinde kalabildim ayakta. Ve canımdan çok sevdiğim insanın bana bunları söylemesi beni öyle üzdü ki,ellerim titredi. Nedenini sorduğumda bir şey yok bilmiyorum anlayamıyorum diyor. Doğruyu söyle lütfen dediğimde de "Öykü yemin ediyorum bir nedeni yok,kendimi tanıyamıyorum yapamıyorum dayanamıyorum olmuyor" diyor.
Bir çok şeye sahip,kendi ayaklarının üzerinde durabilen birisi. Akıl vermeye çalıştım,ama yok yok.. Dinlemiyor. Halini görenler yakınını mı kaybettin diye soruyorlar. Gerçekten de öyleymiş gibi davranıyor.. Benden hiçbir şeyini saklamaz,beraber dertleşiriz kız kıza gezeriz.Yardımcı oluruz birbirimize ama son 4-5 aydır perişan bir halde. İşini bıraktı istifa etti.. Yanımda çalışması için onca dil döktüm biraz açılır ben onu oyalarım mutlu ederim belki, her an birlikte oluruz diye düşündüm. Ama yok,bunu da istemedi. Yürüyor,geziyor ama bomboş.. Etrafa bakışları öyle boş ki.. Çok ama çok üzülüyorum.. Ne yapmam gerektiği konusunda hiçbir fikrim yok. Eğer onu tanıyorsam bu sözleri boşuna laf olsun diye demiyor,normalde böyle düşünen insanları hiç anlayamıyorum derdi çünkü. Şimdi ne oldu da böyle düşünüyor?
Ne yapmalıyım,nasıl onu mutlu etmeliyim? Bu düşüncesinden sıyrılmasını sağlayabilirim? Yardımlarınız için şimdiden teşekkür ederim. Benim için gerçekten çok önemli bir durum..
"Artık dayanamıyorum,her gün sabırsızlıkla öleceğim günü bekliyorum.. Öyle kötü hissediyorum ki kendimi,bir gün var ve o gün bu hayata gözlerimi yummak istiyorum.. Adım yazacak ve doğum-ölüm tarihim. Yanımda götüreceğim hiçbir şey yok hayallerim yok..Geri sayım sürecimi tamamlayacağım yakında" dedi. Ben şok oldum,öyle cıvıl cıvıl bir insan ki normalde.. Çocukluğumuz beraber geçti,her düştüğümde o kaldırdı beni yerden onun sayesinde kalabildim ayakta. Ve canımdan çok sevdiğim insanın bana bunları söylemesi beni öyle üzdü ki,ellerim titredi. Nedenini sorduğumda bir şey yok bilmiyorum anlayamıyorum diyor. Doğruyu söyle lütfen dediğimde de "Öykü yemin ediyorum bir nedeni yok,kendimi tanıyamıyorum yapamıyorum dayanamıyorum olmuyor" diyor.
Bir çok şeye sahip,kendi ayaklarının üzerinde durabilen birisi. Akıl vermeye çalıştım,ama yok yok.. Dinlemiyor. Halini görenler yakınını mı kaybettin diye soruyorlar. Gerçekten de öyleymiş gibi davranıyor.. Benden hiçbir şeyini saklamaz,beraber dertleşiriz kız kıza gezeriz.Yardımcı oluruz birbirimize ama son 4-5 aydır perişan bir halde. İşini bıraktı istifa etti.. Yanımda çalışması için onca dil döktüm biraz açılır ben onu oyalarım mutlu ederim belki, her an birlikte oluruz diye düşündüm. Ama yok,bunu da istemedi. Yürüyor,geziyor ama bomboş.. Etrafa bakışları öyle boş ki.. Çok ama çok üzülüyorum.. Ne yapmam gerektiği konusunda hiçbir fikrim yok. Eğer onu tanıyorsam bu sözleri boşuna laf olsun diye demiyor,normalde böyle düşünen insanları hiç anlayamıyorum derdi çünkü. Şimdi ne oldu da böyle düşünüyor?
Ne yapmalıyım,nasıl onu mutlu etmeliyim? Bu düşüncesinden sıyrılmasını sağlayabilirim? Yardımlarınız için şimdiden teşekkür ederim. Benim için gerçekten çok önemli bir durum..
Son düzenleme: