Bi an kendımı gördüm sende problemın ana kaynağını okuyunca...
Daha bugün annemle tartıstık bu yüzden..Erkek arkadasımla bulusmaya gidicektim, gitmiceksin izin vermıyorum yeter artık oynuyo bu adam senle dedı! Kapıyı çektim cıktım..
Benimkide maddi acıdan cok cok zor günler gecırıyor bılıyorum ki ımkanı olsa anında düğün dernek yapar...Benimle birlikte uyanacağı bi sabahın hayalını nasıl kurduğunu biliyorum çünkü..Gece gündüz calısıyo ek iş yapıyo sırf bıze bı hayat kurabılmek için..
Ama annem olacak ınsan hayatı zehır zından ediyo her günüm ağlamakla , gözyasıyla gecıyo..
Tanıstık daha 2. ayında yüzük takmamızı bekledı bızden ya bı dur bu ne acele dımı iki yabancıyız netıcede bi birbirimizi tanıyalım önce..
15. ayın içindeyız su an birbirimizden emın olsak da elde avucta olmayınca adam senı ne kadar severse sevsın ne yapabılır calıp cırpsın mı yanı evlenıcem dıye...
Ben elımden geldığınce destek olmaya calısıyorum ama annemle olan kavgalar ister istemez yansıyo ona da gizleyemıyorum.. Ama üstüne basa basa da söylüyorum her defasında asla vazgecmıcem ondan diye..
Gercek askı bulmak kolay değil bulmusken kaybetmeye de hiiic niyetım yok ailemden görmediğim desteği gösterir bana hep sağolsun..
Ama sunu da bılmenı ısterım gercekten seni istiyosa nasıbınde varsa o bı gün mutlaka kavusursunuz...Nasipten öte yol yok..
Canım benim Allah seninde yardımcın olsun.Elimden geleni yapmak istiyorum lakin hattını iptal ettirmiş hiç bir şekilde ulaşamıyorum ona.
Kafayı yiyecek gibiyim.Karşına çıkayım diyorum ya acı konuşursa onu hiç kaldıramam diye geri duruyorum.Bari elimde ulaşabileceğim telefonu olsaydı..Fena durumdayım.Bende annemi suçluyorum.Beni bu kadar bunaltmasaydı sevgilime bunları yaşatmayacaktım..
Belki bir gün döner diye bekliyorum..Elim kolum bağlı..Hayattan zevk almadan ot gibi yaşıyorum..Buna yaşamak denirse tabii..
Çoğu kişi belki diyecek ki unutursun zaman zaman...O zaman alıp seni senden götürüyor...Unutamam sadece yokluğuna alışırım zamanla...