Nipt yaptırmadım oyle bi testten haberimde yoktu malum doktorlarımız agzından cımbızla laf cıkıyor. Detaylı ultrasonumda filanda normaldi hersey.
Nipt yaptırmadım oyle bi testten haberimde yoktu malum doktorlarımız agzından cımbızla laf cıkıyor. Detaylı ultrasonumda filanda normaldi hersey.Bütün ömrünüzü bu şekilde geçirmek zorunda olduğunuz da nerden çıktı? Daha yeni doğum yapmışsınız, bebeğinizde beklemediğiniz bir hastalık (?) çıkmış. Yani kötü hissetmezseniz garip. Kendinize biraz zaman verin. Psikiyatriste gidin, gerekirse ilacınızı kullanın. Bir kaç aya önce mental sağlığınızı düzeltip, yeni hayat düzeninizi sağlayıp, ondan sonra ne yapmak istediğinize sağlam kafa ile karar verirsiniz. Şuan bir şeye karar vermenin zamanı değil.
Öbür adamı filan da bence boşverin. Şuan öncelik çocuklu hayata göre düzen oluşturmak. Daha bir adamdan kurtulmadan diğerini hayal etmek gereksiz.
Bi de merakından soruyorum. Bebeğinizin down sendromlu olduğu gebelik takibinde belli değil miydi? NİPT testi filan yaptırmadınız mı??
Çocugu evliliği kurtarmak içün yapmadık ben istemediğimi belirttiğim halde eşim dikkatsiz davrandı ve hibende hemen hamile kalmam 1 seferden diye düşünerekten rahat davrandım benim hatam ordaydı. Ondan sonra hamile kaldıgımı öğrenincede cocugu aşdırmak istemedim tabikikendi düşen ağlamaz diyoruz ama forumda her gün onlarca başlık açıyor kendi düşenler tarafından. koskoca aklı başında kadınlar düşünmeden hareket ediyor. oturup akılla mantıkla uzunca düşünüp hareket etmek yerine eski kafalı insanların yaptığını yapıyorlar.
kötü giden evlilikler genellikle düzelmez.
çocuk asla evliliği düzeltmez ve hatta çoğu evlilik çocuktan sonra bozulur.
insani sevmediği insana sırf çocuk yaptı diye bağlanmaz.
insan sevmediği insandan hamile kalmak istemez, hamile kalıyorsa sonucuna katlanır.
koca insanlar duyguların ne anlama geldiğini bilir, bilmelidir. ona aşığım bunu sevmiyordum anlaşamıyorum, anlaşırım sandım anlaşamadım falan. çocukça. kolay mı dünyaya bir bebek getirip sorumluluğunu ömür boyu üstlenmek. hamile kalmak kolay. tedbir almak da kolay. sevmediğin ya da anlaşamadığın insandan çocuk yaptıysan katlanacaksın. boşanmak dünyanın sonu değil ancak özel gereksinimleri olan bir çocuk söz konusu. babasıyla ömür boyu muhatap olacaksın. boşansan da boşanmasan da.
çocuk olmasa boşanman 1 haftanı almazdı. hemen boşanır hayata devam ederdin. artık çok geç.
bunu hazal kaya'dan esinlenerek mi yaptınız yoksa çok mu benziyorsunuz?
Bravo. Çok doğru dedinşz.Daha bu akşam Selin Karacehennem evlilikler çocuktan sonra daha çok bozulmaya başlıyor dedi. Yok kim uykusuz kalacak yok şimdi kim mamasını verecek givi sebeplerden ötürü.kendi düşen ağlamaz diyoruz ama forumda her gün onlarca başlık açıyor kendi düşenler tarafından. koskoca aklı başında kadınlar düşünmeden hareket ediyor. oturup akılla mantıkla uzunca düşünüp hareket etmek yerine eski kafalı insanların yaptığını yapıyorlar.
kötü giden evlilikler genellikle düzelmez.
çocuk asla evliliği düzeltmez ve hatta çoğu evlilik çocuktan sonra bozulur.
insani sevmediği insana sırf çocuk yaptı diye bağlanmaz.
insan sevmediği insandan hamile kalmak istemez, hamile kalıyorsa sonucuna katlanır.
koca insanlar duyguların ne anlama geldiğini bilir, bilmelidir. ona aşığım bunu sevmiyordum anlaşamıyorum, anlaşırım sandım anlaşamadım falan. çocukça. kolay mı dünyaya bir bebek getirip sorumluluğunu ömür boyu üstlenmek. hamile kalmak kolay. tedbir almak da kolay. sevmediğin ya da anlaşamadığın insandan çocuk yaptıysan katlanacaksın. boşanmak dünyanın sonu değil ancak özel gereksinimleri olan bir çocuk söz konusu. babasıyla ömür boyu muhatap olacaksın. boşansan da boşanmasan da.
çocuk olmasa boşanman 1 haftanı almazdı. hemen boşanır hayata devam ederdin. artık çok geç.
Ya aldatıldıgımdan da şüpheleniyorum sanırım bosanıcam ama sizin cocugunuzun durumu nedir zor oluyormu ozel cocukla. Bebebgim daha cok ufak 2 aylık başını tutabiliyor gelişimi suanlık iyi kenşkleri iyi dedi doktor ama diğer yönlerden zamanla görücezBen özel gereksinimli bir çocukla boşandım. Üstelik bir de oğlum var. İyi ki boşandım ama benim evim ve arabam var. Kızımı üç gün fizik tedaviye götürüyorum. Oğlumu okula bırakıp okuldan alıyorum. Özel bir çocuk büyütmek çok zor..Etrafımda hiç kimse kalmadı ama Allah’tan bakıcım çok iyi bir insan tüm ailem o oldu. Önce bir psikolojinizi toparlayın, inanın o insanı düşünmek sizi mutlu ediyordur şu an o yüzden ona aşık olduğunuzu düşünüyorsunuz, bu duygular gelip geçici. Bir ayağa kalkıp çocuğunuzla ilgilenmeniz lazım, fiziki olarak nasıl kafasını tutabiliyor mu ? Siz egzersiz yaptırıyor musunuz, sürekli konuşuyor musunuz, çocuğunu gelişimini takip eden bir doktoru var mı ? Down sendromu kişiden kişiye değişiyor, komşumun kızı down sendromlu, 3 aylıkken özel eğitime başlamışlar şimdi çok güzel konuşuyor, yürüyor çok tatlı bir çocuk benim kızım da bir melek onun kokusu bana her şeyi unutturuyor inanın sandığınız kadar çaresiz değilsiniz.
Uzun bir süre ayriysaniz duygularınız karışmış olabilir. Başka bir erkekten uzak durun, size sadece acı getirir bu durum. Kendiniz ve çocuğunuzla ilgilenin, eşinizle olan durumu da biraz zamana bırakın derim..Şuan aynı evdeyiz zaten doğum izninde oldugum için ve aynı evde olunca iyice onunla yapamıcagımı ordaki hayatımı özlediğimi anladım. Emzirdiğim için ilaç vermiyolar genelde antideprasan ama son care vericekler artk sanırım
Slm canm evliyken bi başkasıyla görüşmen çok yanlış .ileride çok pişman olman yüzde doksan4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçtecok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?