- 13 Ekim 2016
- 3.913
- 7.024
- 158
Belki de hayata yanlış bir noktadan bakıyorsundur. Eviniz kalabalık ve sen de her genç gibi bireysel bir alan istiyorsun. Anladığım kadarıyla sorun bu. Sen bireysel bir alan istedikçe onlar da seni bencillikle suçluyorlar. Bunlar her ailede olan şeyler. Normal demiyorum, olması gereken bu demiyorum. Ama bu tarz problemler kalabalık ailelerde sık rastlanıyor malesef. İyi bir bölümde okuyormuşsun. Biraz sık dişini, okulun bitince kendi ayakların üzerinde durur, kendine ait bir alan oluşturursun zaten.
İnan çevremizde neler yaşanıyor ama herkes belli etmiyor tabi sevilmiyoruz diye intihar etsek ohooo. Haklısın tabi ki o ayrı insan sevilmekte ister ama yine de sana senden başka kimse daha çok değer veremez. Beni dayım sırf babam cinayet işledi diye yetimhaneye vermiş bunu istemiyorum diye annem geri alınca da hem kadını dövmüş hem de beni hep dışladı nefret ediyordu adeta moralimi bozmak için öz babamdan bahsederdi. Diğer dayım da hep salak aptal tarzında konuşurdu ben de özgüvensiz yetiştim tabi korkak büyüdüm ama böyle büyümek istemediğimi kendimi ifade etmek istediğimi bildiğim için bu şehirde değil kendimi daha iyi eğitebileceğim güçlü durabileceğim yerde okumak istedim antalya da okumak bana gerçekten çok iyi geldi geri döndüğümde hepsini ezdim geçtim şimdi benimle konuşurlarken iki kez düşünüyorlar kendini hiç kimseye ezdirme anne babanda olsa bu yaşta evden git diyemem tabi hakkını savun ve elinden geldiğince bölümümde iyi diyorsun kariyerin için uğraş ve git çünkü mutlu olamadığın gibi depresyondan çıkamazsın. Ben de hala üvey babamdan çok çekiyorum maalesef ama kendisini evden kovmuşluğum bile var haa değişiyor mu? hayır kimse huyundan vazgeçmez o yüzden mecbur değilsin sırf ailen diye katlanmaya fakat yaşın küçük olduğu için geri dönüşü olmayan o stresle yanlış kararlar vermeni istemem herkes ailesiyle iyi anlaşamıyor ki anlaşanlara özeniyorum o ayrı :)
