İş hayatı

alwaysnforever

Guru
Kayıtlı Üye
7 Ekim 2013
948
1.555
313
Ankara
Merhaba
Nasıl anlatsam bilmiyorum ve umarım kendimi doğru sekilde ifade edebilirim zira senin çalışmaya niyetin yokmus gibi seyler duymak istemiyorum.
Benim derdim iş hayatıyla ilgili. Yaklaşık 5 aydır imkanlari gayet guzel bir yerde çalışıyorum ve ilk iş yerim. Allah biliyor ya çok istedim buraya girmeyi. Çok şükür sonunda oldu ama hiç beklediğim gibi olmadı. Ben her sabah büyük bir zevkle ise giderim sanıyordum ama resmen kendimi yataktan kazıyarak gidiyorum. Erken kalkmıyorum, is yerinde fiziksel olarak cok yorulmuyorum vs. Ama birlikte cok yakin sekilde çalışmak zorunda oldugu bi kac kişiyi hic ama hic sevmiyorum. Bu yüzden de artık hic gidesim gelmiyor. Akşam oldugunda icime bi sıkıntı basıyor yarın yine gideceğim için. Şu anda iş değiştirmem mümkün değil, ha diyince iş bulunmuyor zaten. Maasım güzel, e ülke şartları da malum...
Böyle hissseden var mı? Kendiniz nasıl ikna ediyorsunuz her sabah nasıl motive oluyorsunuz? Acaba ben sımarıklık mı yapıyorum? Beni biraz kendime getirir misiniz motive olmaya çok ihtiyacım var
 
Hayatım boyunca en anlamadığım şeylerden biridir herhalde işyerindeki insanları sevmek-sevmemek. Sevmek zorunda değilsiniz zaten. Günde kaç saat çalışıyorsunuz ki? O süre zarfında sadece işinizi yapın bitti gitti. Sevip sevmemeye zaman bile bulamıyorum ben. Ancak yemekhanede sohbet ediyoruz onda da etmesem rahatsız olmam. Yemeğimi yer giderim işimin başına. Size mobbing uygulanmıyorsa veya şahsınıza özel yapılan bir kötü muamele yoksa boşvermeyi öğrenin. Hiçbir işyerinde dört dörtlük insanlar yok.
 
İş arkadaşlarını sevip sevmemek verimliliği de etkiliyor. Sevmeme nedenininz nedir?
Benden daha kıdemli biri. Aynı projede aynı görevde çalışıyoruz. İş tanimlarimiz aynı yani. Ama işlerin daha güzel olanlarını kendisi yaparken ne kadar angarya iş varsa benim yapmamı istiyor. Sürekli laf sokuyor. Şunu yapsana bunu yapsana şeklinde cok emrivaki konuşuyor. Ve bunun gibi şeyler. Tavrının çok çirkin olduğunun ofisteki çoğu insan farkında. Tamam benden rütbeli ve bana işi öğretiyor ama tavırları gerçekten hic hoş değil.
Bazen tuvalete gidip gizlice ağlıyorum.
 
Hayatım boyunca en anlamadığım şeylerden biridir herhalde işyerindeki insanları sevmek-sevmemek. Sevmek zorunda değilsiniz zaten. Günde kaç saat çalışıyorsunuz ki? O süre zarfında sadece işinizi yapın bitti gitti. Sevip sevmemeye zaman bile bulamıyorum ben. Ancak yemekhanede sohbet ediyoruz onda da etmesem rahatsız olmam. Yemeğimi yer giderim işimin başına. Size mobbing uygulanmıyorsa veya şahsınıza özel yapılan bir kötü muamele yoksa boşvermeyi öğrenin. Hiçbir işyerinde dört dörtlük insanlar yok.
Sohbet ediyoruz da sevmiyorum değil ki. Birlikte is yapıyoruz sürekli iletisim halindeyiz. Sürekli laf sokmaları emrivaki tavırları ve son zamanlarda aşağılamaya varan sözleri oldu. Sizin bahsettiğiniz gibi bir sevmemek degil bu. Hani ofiste birisi var mesela sürekli para pul gösteriş peşinde onu da sevmiyorum ama konusmuyorum olup bitiyor. Ama bu oyle değil iste mecburen iletisimdeyim
 
Hissettikleriniz çok olağan şeyler,insanların çoğu bu durumu yaşıyor.işin eğlenceli olması da pek mümkün değil,neticede bir noktadan sonra rutine bağlıyor,monotonluk geliyor.birçok insan daha bugünden yarının stresini yaşamaya başlıyor,böyle bir sendrom tanımlı.iş işte,mecburiyet deyip hayatın gailesinde yuvarlanıyoruz
 
kolay kolay kimse isteyerek ise gitmez birak bakkala bile gitmeye usenir insan ,
calisma hayati cok zordur ama baktinki seni kotu hissettiren mobig yapan insana kim olursa olsun usulen sende haddjni bildir..
sloganim 🙂 bana nasil gelirsen karsiligini alirsin ..
 
Back
X