işe başladığım ilk hafta iş hayatının beni yıpratacağını anladım.
şartlar çok iyi,iş yükü çok az olsada işyeri insanı geriyor.yani orda akşama kadar durmak bile bazen beni strese sokuyor..
işe gitmek için çektiğim yol,sürekli aynı şeyler aynı rutin bile yoruyor beni mesela.
akşam annemle konuştuk bu konuyu,mutsuzum diyorum kızıyor,herkes bir işim olsun bir memur olayım der senin derdin ne diyor.
yani tamam para kazanıyorum ama ben o parayla istediklerimi yapmıyorum ki,biraz fazla alışveriş yapsam kredi kartı patlıyor hemen.
çalışınca yurt dışına çıkacam,türkiyenin heryerini gezicem derdim.gidemiyorum.yan odaya gitmeye eriniyorum o denli enerjim çekildi.
para biriktirrim araba alırım vs vs bisürü hayal..
hergün benim amacım ne ben niye her sabah kalkıp işe gidiyorum diye sorguluyorum kendimi,buna niye mecburum diye soruyorum.
yani bana da hep çalışmamak daha cazip geliyor.
Bankaya hergün gidip gelirken ki duygularımın tıpkısının aynısı canım:) sonuç evdeyim ve daha mutluyum ayrıca şunu da anlamıyorum o kdr okuyup emek vermenin
karşılığı illa çalışmak mıdır?????????
Neden eğitimli kültürlü nerde napıcanı bilen biri olduğumuzu kimse artı görmüyor. Örnek ; boşanıyorum, avukatımla herşeyi paylaşıp bir hukuçu gibi dilekçelerimi yazışmalarımı yapıp, kanun maddeleri hakkında fikir alışverişi yapıp sürece yol vermek gibi, ailene hesap kitap algıda vergide yardımcı olmak gibi vs vs. bu uzar giderrr..KArşılık illa memur olmak mıdır veya maaşlı bi yerde çalışıp illa para kazanmak mıdır??? Parasız elbette olmaz ama azla geçinmeyi öğreneli baya oldu benim için, şikayetçide değilim.
Çalışırken haftada 2 kez kuaföre giderdim şimdi kendi saçımı boyamayı öğrendim:)
