İş İle Özel Hayat Dengesini Nasıl Kuruyorsunuz?

Merhabalar,

Bu hafta işe başladım. İş görüşmesine gittiğimde kurumsal bir yer imajı verildi. Çalışmaya başladım ve gördüm ki kurumsalın ''k''si bile yok. Çalışmak demek patronun cebini doldurmak demek ama benim çalıştığım yer bayağı sömürücü çıktı. Mesai ücreti sözde var ama sözde... kişi başına düşen iş miktarı iki kişinin yapacağı miktarda. Patron işinize gelmezse gidersiniz modunda. Uzun süre işsizdim. En sonunda burayı buldum ve hemen çıkmak istemiyorum. Biraz deneyimde kazanmak istiyorum ama çalışmaya yeni başlamama rağmen tükendim resmen. Özel hayat diye bir şey kalmadı. Eve geliyorum, zombie mod on resmen. Sınavlarım var ama çalışmaya enerjim yok, kitap okuyamıyorum, film izlemeye bile halim yok. Yemek hazırlama diye bir şeyim de olmuyor. Gelir gelmez öylesine bir şey atıştırıyorum. Şunu da ekleyeyim, eve gelişim sekizi buluyor. Bu mesaisiz hali.

Sizler nasıl bir düzen oturttunuz? Sırf birilerinin cebini doldurmak uğruna hayatımdan ödün vererek yaşamak istemiyorum.

Ozel sektor = Sac dokulmesi,gastrit,ulser,depresyon.. (hepsi olmasa bile geneli)
Anlatabiliyormuyum..?

Sabah yedide eşimle evden çıkıp işlerimize gidiyoruz akşam o benden bir saat önce eve geliyor ben saat sekizde eve geliyorum. Yemek ye topla et derken saat bayagi geç oluyor. Ben bir yandan sınavlara hazırlanmak istiyorum ama vaktim yetmiyor. Bir yandan dil öğrenmeye çalışıyoruz ama anca günde yarım saat ayirabiliyoruz. Bıktık bu düzenden. Ama elimizde daha iyi bir imkan yok malesef.isimiz var en azından diyip şükrediyoruz. Dengeyi kurabilirseniz lütfen bana da bilgi verin

Mesleğinizi daha önceki deneyimleri yazmamışsınız ama ilk hafta Pert olmanız normal

Öncelikle hem ortama hem işe uyum sağlamak zorlu bir süreç bir süredir çalışmıyorsanız ev ataleti de oluşmuştur

Bunlar geçer lakin özel hayata zaman kalmadı diye dövünmek için erken bir süre sonra oturur

Bir de ben de o eleştirilen iş koliklerden olabilirim de film izlemek spor yapmak kitap okumak vs işten kalan boş zaman için değil mi

Yani bunlar zorunlu da işten vakit kalmıyor algısı daha çok zorlar

Evet ne güzel olur hepimiz sabah 8 de gidip akşam 5 te gelsek ama maalesef öyle çalışma saatleri olan işyerleri az

Mesaisiz çıkış saatiniz kaç, yol fazla mı sürüyor

Bundan sonrası için evinizi işinize yakına alma imkanı var mı bunları değerlendirin

18.30 olağan çıkış saati olunca eve gelmek geç oluyor hele de kışın ama tüm sektör böyle çalışınca alternatifi zor oluyor

Biraz daha deneyin olmazsa bırakırsınız

Yemek, iş olayları genellikle hafta sonları ve fırsat bulduğum zamanlarda.
Bugünden yarının yemeğini yaparım ya da hafta sonu 3-4 çeşit yemek yaparım.
Çok kurtarıcı oluyor.
Alışverişler genellikle online yapıyorum.
Market alışverişi de dahildir.
İlk hafta yorulman normal sonrasında düzene girer ama 8 çok geç bir saat.
Fazla çalışabileceğini düşünmüyorum.
Özel sektör de hepimiz aynıyız

8 neye göre? yol mu uzun? iş mi uzun?
eğer yol ise işin bir suçu yok.
ilk hafta zorlanmanız garip değil.
bence bir süre devam edin deneyim çok önemli çünkü. işsizlikten de iyidir. zaten pandemi yasaklar sebebiyle evler de öyle sıkıcı ki yapacak bişey olmuyor bir yerden sonra.
biz evden çalışıyoruz ama ofise giderken ben de 19.30-20.00 gibi eve gelebilirdim. genede 21 sonrası benim olurdu yemek ye, duş al vs derken. zaten özel sektörde çıkış saati 18-18.30 falandır yani daha erkeni pek yok.
ben şu an çalıştığım yerde bir seneye yakın zamanda hafta sonları bile iş için meşguldüm, etkinlikler oluyordu onlara gitmek zorundaydım. hafta sonum bile yoktu. ekstra mesai ücreti de yoktu. maaş da asgariydi ama burada deneyim kazanmanın bana artılar katacağına her zaman inandım ve devam ettim. deneyimim olmadığı için bundan iyisini bulamam demiştim. şimdi rahatım, iş yüküm hafifledi, hafta sonları olayını başımdan savdım. ve şu an işverenim çıkarsa ya da kafama uymayan bir konuda işine gelirse derse ve benim de işime gelmezse rahatım, korkum yok çünkü kendime, deneyimime güveniyorum. olur da çıkarsam diye b planım bile var.

SayYouLoveMe .!.:

Ozel sektor = Sac dokulmesi,gastrit,ulser,depresyon.. (hepsi olmasa bile geneli)
Anlatabiliyormuyum..?

Genişletmek için tıkla...

Oraya koca koca sivilceleri de ekleyelim.

damdan .!.:

Mesleğinizi daha önceki deneyimleri yazmamışsınız ama ilk hafta Pert olmanız normal

Öncelikle hem ortama hem işe uyum sağlamak zorlu bir süreç bir süredir çalışmıyorsanız ev ataleti de oluşmuştur

Bunlar geçer lakin özel hayata zaman kalmadı diye dövünmek için erken bir süre sonra oturur

Bir de ben de o eleştirilen iş koliklerden olabilirim de film izlemek spor yapmak kitap okumak vs işten kalan boş zaman için değil mi

Yani bunlar zorunlu da işten vakit kalmıyor algısı daha çok zorlar

Evet ne güzel olur hepimiz sabah 8 de gidip akşam 5 te gelsek ama maalesef öyle çalışma saatleri olan işyerleri az

Mesaisiz çıkış saatiniz kaç, yol fazla mı sürüyor

Bundan sonrası için evinizi işinize yakına alma imkanı var mı bunları değerlendirin

18.30 olağan çıkış saati olunca eve gelmek geç oluyor hele de kışın ama tüm sektör böyle çalışınca alternatifi zor oluyor

Biraz daha deneyin olmazsa bırakırsınız

Genişletmek için tıkla...

Yolum bir saat sürüyor. İşten bir saat geç çıkıyorum. Artık standart oldu bir saat. Mesai ücreti olmaması can sıkıcı. Daha yoğun dönemlerde çıkış saati uzuyormuş. Başkası için üç kuruş paraya kendimden ödün vererek çalışmak can sıkıcı bir durum. Bir seneden önce çıkmayı düşünmüyorum. Bu nedenle de iş ile özel hayat dengesini bir an önce kurmak istiyorum.

forevermorrenk .!.:

Yemek, iş olayları genellikle hafta sonları ve fırsat bulduğum zamanlarda.
Bugünden yarının yemeğini yaparım ya da hafta sonu 3-4 çeşit yemek yaparım.
Çok kurtarıcı oluyor.
Alışverişler genellikle online yapıyorum.
Market alışverişi de dahildir.
İlk hafta yorulman normal sonrasında düzene girer ama 8 çok geç bir saat.
Fazla çalışabileceğini düşünmüyorum.
Özel sektör de hepimiz aynıyız

Genişletmek için tıkla...

Hafta sonları dışarı çıkma kısıtlaması çalışanlar için kötü oldu. Sanırım ben de internet üzerinden alışveriş yaparım artık. Yemeğimi hafta sonu yaparım dediğiniz gibi. Çalışmam gerek. Uzun süre işsizdim. Bu nedenle dayanacağım.

Wurstria .!.:

8 neye göre? yol mu uzun? iş mi uzun?
eğer yol ise işin bir suçu yok.
ilk hafta zorlanmanız garip değil.
bence bir süre devam edin deneyim çok önemli çünkü. işsizlikten de iyidir. zaten pandemi yasaklar sebebiyle evler de öyle sıkıcı ki yapacak bişey olmuyor bir yerden sonra.
biz evden çalışıyoruz ama ofise giderken ben de 19.30-20.00 gibi eve gelebilirdim. genede 21 sonrası benim olurdu yemek ye, duş al vs derken. zaten özel sektörde çıkış saati 18-18.30 falandır yani daha erkeni pek yok.
ben şu an çalıştığım yerde bir seneye yakın zamanda hafta sonları bile iş için meşguldüm, etkinlikler oluyordu onlara gitmek zorundaydım. hafta sonum bile yoktu. ekstra mesai ücreti de yoktu. maaş da asgariydi ama burada deneyim kazanmanın bana artılar katacağına her zaman inandım ve devam ettim. deneyimim olmadığı için bundan iyisini bulamam demiştim. şimdi rahatım, iş yüküm hafifledi, hafta sonları olayını başımdan savdım. ve şu an işverenim çıkarsa ya da kafama uymayan bir konuda işine gelirse derse ve benim de işime gelmezse rahatım, korkum yok çünkü kendime, deneyimime güveniyorum. olur da çıkarsam diye b planım bile var.

Genişletmek için tıkla...

İşten olması gereken saatten bir saat geç çıkıyoruz. Artık standart oldu bu durum. Yolum bir saat sürüyor. Asgari ücret alıyorum. Hiç yoktan iyidir. Tabii ki evde durmaktan daha iyi. Uzun süre işsizdim. Para demek özgüven, özgürlük demek benim için. Öyle ya da böyle sabredeceğim. Deneyim dediğiniz gibi önemli.

Çoklu alıntı nasıl yapılıyor arkadaşlar? Herkese ayrı ayrı cevap verip sayfayı doldurmak yerine alıntı yapıp tek seferde cevap vermek istiyorum ama yapamadım bir türlü :/

Kafesteki Kartal .!.:

Merhabalar,

Bu hafta işe başladım. İş görüşmesine gittiğimde kurumsal bir yer imajı verildi. Çalışmaya başladım ve gördüm ki kurumsalın ''k''si bile yok. Çalışmak demek patronun cebini doldurmak demek ama benim çalıştığım yer bayağı sömürücü çıktı. Mesai ücreti sözde var ama sözde... kişi başına düşen iş miktarı iki kişinin yapacağı miktarda. Patron işinize gelmezse gidersiniz modunda. Uzun süre işsizdim. En sonunda burayı buldum ve hemen çıkmak istemiyorum. Biraz deneyimde kazanmak istiyorum ama çalışmaya yeni başlamama rağmen tükendim resmen. Özel hayat diye bir şey kalmadı. Eve geliyorum, zombie mod on resmen. Sınavlarım var ama çalışmaya enerjim yok, kitap okuyamıyorum, film izlemeye bile halim yok. Yemek hazırlama diye bir şeyim de olmuyor. Gelir gelmez öylesine bir şey atıştırıyorum. Şunu da ekleyeyim, eve gelişim sekizi buluyor. Bu mesaisiz hali.

Sizler nasıl bir düzen oturttunuz? Sırf birilerinin cebini doldurmak uğruna hayatımdan ödün vererek yaşamak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yani uzun süredir işsizseniz yeni başladığınız işte zorlanırsınız. Ev hayatı değil sonuçta. İstediğiniz saatte yatıp istediğiniz saatte kalkamazsınız. Özel sektör başka ne bekleyebilirsiniz ki? Kendinize biraz süre verin en azından 2-3 ay kadar alışabilirseniz devam edersiniz alışmamışsanız bırakırsınız. Haftanın 6 günü çalışıyordum ve bazen araç çıkacak faturası kesilecek falan diye pazar günleri bile gidiyordum işe. Mesai ücreti tabiki yok. Ama iş konusunda da hayat konusunda da güzel deneyimlerim oldu. Ve güzel bir iş çevrem oldu. Şimdi o sektörle ilgili hangi kapıyı çalsam bi şekilde iş bulurum. Bir de ben seviyordum öyle yoğun çalışmayı. Özel hayata gelince o tempoya alışınca o da kendi düzenine giriyor mesela bir pazar günümü ev temizliğine ayırıyordum dip kıyı köşe ev temizliyordum bir pazar günümü kendime ayırıyordum, kuaförüme gidiyordum, sinemaya gidiyordum, arkadaşlarla kahvaltıya falan gidiyordum. Her Akşam ertesi günün yemeğini hazırlıyordum. Tabi şimdi çocuk var o tempoya ayak uyduramam artık.

Kafesteki Kartal .!.:

Yolum bir saat sürüyor. İşten bir saat geç çıkıyorum. Artık standart oldu bir saat. Mesai ücreti olmaması can sıkıcı. Daha yoğun dönemlerde çıkış saati uzuyormuş. Başkası için üç kuruş paraya kendimden ödün vererek çalışmak can sıkıcı bir durum. Bir seneden önce çıkmayı düşünmüyorum. Bu nedenle de iş ile özel hayat dengesini bir an önce kurmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yol uzun ama büyükşehirde nerede ise her yer öyle

İlk aylarda çok çalışmak standart

Ben işe ilk başladığımda herkes 18.30 da çıkarken bir grup 20.30-21 gibi çıkardık

Çünkü meslekte yeniydik yaptığımız iş uzun sürüyordu

Sonra işleri öğrendik işimizi oturttuk biz de saatinde çıktık

Akabinde eleman azalması yaşadık 4 kişilik iş ile iki kişi kaldık biraz eve götürdük, biraz gün içinde çişe gitmeden çalıştık idare ettik

Sonra patrona isyan ettik yeni birilerini daha al diye, aldı

Ama biz yine geç çıkmaya başladık

İşimiz azalacağına arttı

Yeni gelene işleri dağıtma, açıklama, tekrar kontrol, hata oldu ise düzeltme hatta arada alışsın, motive olsun sohbetleri

Tabii o arkadaş da şikayetçi oldu bu geç çıkmalardan, mesai ücreti vs tabii ki yok, iş var süreli

Hatta çevresine sormuş aaa demişler “garezleri sana mı damdan ve x kimse yokken bile saatinde çıkardı şimdi neden geç çıkıyorsunuz”

Aslında o ekibe yeni gelen kişi bir süre iş yoğunluğunu azaltmıyor, artırıyor hani burada yazılıyor ya işi anlatıyor bir daha sorunca öflyor pöflyor

Çünkü eski çalışanın zamanından gidiyor, yanına eleman verdik işler daha geç oluyor diye patron laf sokuyor vs vs

Alışma süreci geçince o iş bitiş saati oturur, siz daha ilk haftadasınız en az 1 ay gerekir düzen için

İşi yazmamışsınız önünüz açık mı

Yani 5 yıl sonra da asgari mi alacaksınız

Yukarıda ilk yıl geceye kadar çalıştık yazdım ya o yıl maaşım x birimdi ikinci yıl 2x oldu üçüncü yıl 4x yani katlanarak gitti ikinci bir hayatım olsa tereddüt etmeden aynı şekilde çalışırdım

Ama her sene maaş asgari kalacaksa alternatif iş bulmak en azından çalışma şartı rahat olsun kafam rahat olsun demek hakkınız

Not:çenem düşmüş kusura bakmayın

İlk zamanlar ben de çok zorlanmıştim.Herkesin uyuduğu saatte ben çalışıyodum herkes bayramda yılbaşında resmi tatildeyken ben yine çalışıyodum.Birakmayi bile düşünmüştüm.Zaman geçtikçe herkesin düzensiz diye düşündüğü hayatta kendime çok güzel bı düzen oturttum.Evime yardımcı bile almadım.Butyn temizliği,çamaşırı,bulaşığı ben hallettim.Evim hep pırıl pirildi.Yemek işine ben hiç bulasmadim.Hayatimda hiç yemek yapmadım,bu konuya dair en ufak bi becerdim de yok.Bizde o iş eşimde.Esim görüp gorebiliceginiz en güzel yemekleri büyük bir zevkle yapar.Hem de sadece Türk mutfağı değil,uluslararası.Bu da onun hobisi.Yemek yapmaya bayılıyorbu da benden büyük bı yük alıyor.Bence siz de zamanla bı düzen oturtabilirsiniz.Moralinizi bozmayın ve hiç acele etmeyin.Zaman alışma sürecinde siz bile farkına varmadan öyle güzel bı düzen kurduruyor ki sonra bı bakmışsınız herşey yoluna girmiş

ben devletteyim. Sizden daha kötü şartlarda yıllardır böyle çalışıyorum . 5 kişilik iş yapmak, hergün mesai parası almadan saatlerce mesai yapmak, haftasonu gelmek, her gün onlarca, milyonlar değerinde evrağın rücu gibi tüm sorumluluğunu alarak ışık hızında hazırlayıp imza atmak, her gün 300 vatandaşla muhattap olmak vs vs vs... Alışıyorsun bir süre sonra...Eşimle her şeyi beraber yaptığımız için düzen oturdu.

Kafesteki Kartal .!.:

Merhabalar,

Bu hafta işe başladım. İş görüşmesine gittiğimde kurumsal bir yer imajı verildi. Çalışmaya başladım ve gördüm ki kurumsalın ''k''si bile yok. Çalışmak demek patronun cebini doldurmak demek ama benim çalıştığım yer bayağı sömürücü çıktı. Mesai ücreti sözde var ama sözde... kişi başına düşen iş miktarı iki kişinin yapacağı miktarda. Patron işinize gelmezse gidersiniz modunda. Uzun süre işsizdim. En sonunda burayı buldum ve hemen çıkmak istemiyorum. Biraz deneyimde kazanmak istiyorum ama çalışmaya yeni başlamama rağmen tükendim resmen. Özel hayat diye bir şey kalmadı. Eve geliyorum, zombie mod on resmen. Sınavlarım var ama çalışmaya enerjim yok, kitap okuyamıyorum, film izlemeye bile halim yok. Yemek hazırlama diye bir şeyim de olmuyor. Gelir gelmez öylesine bir şey atıştırıyorum. Şunu da ekleyeyim, eve gelişim sekizi buluyor. Bu mesaisiz hali.

Sizler nasıl bir düzen oturttunuz? Sırf birilerinin cebini doldurmak uğruna hayatımdan ödün vererek yaşamak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

geçen bende yeni işe başlıyorum diye konuna yorum yapmıştım hatta :) ben istifa ettim perşembe günü. Bir kadın ayrılacaktı. Onun yerine geçecek kişinin yerine çalışacaktım (yerine geçecek kişi 6 yıl önce şirketin hizmetli kadrosundan finansa geçen biri ) ve iş kolik bir kadın akşam bile eve iş götürüp uzaktan bağlanıyor yeri geldikçe. Ve ben çıkmadan çıkamazsın diyen biri sabah erken geleceksin benden önce diyen. Ben daha önce bunun sıkıntısını fazlasıyla çektim. Son anda mesaiyiz diyordu tüm planlar iptal çok mesai kaldım ve bu şekilde fazlasıyla deli gibi çalışmak istemiyordum açıkçası . Yemeği bile 10 dk da yedik 2 günde . Alacağım maaş asgari ücret . Cumartesi iş olursa yetişmezse gelmek zorundaydık . İşler süreli hep yetişmek zorunda yoksa kanuni yaptırımı olan şeylerdi ve son dakika yetiştirilmesi gereken şeyler :) ve ben dayanamam diyip istifa ettim.

Böyle bir denge kuramazsın, ömrünü yer özel sektör, devlette beş kişinin yaptığı işi bir kişiye yüklerler. Köküne kibrit çaktığım sektör, imanımı gevretti, ben dayanamadım bacım devlete geçince bi nesef aldım

Ülkemizde kurumsal firma diye birşey ben görmedim %3 geçmez

Benim tek motivasyonum kendime küçük tatil ayarlamak ve para biriktirmek.
Mesela şimdiki isimden nefret ediyorum, gerçekten asla benim gibi birinin çalışabileceği bir şirket değil, hayat görüşüme çok ters bir yer. İnşallah çıkarım...ama kendimi şöyle motive ediyorum, her ay mutlaka alabildigim kadar altın alirim (şimdi baksa şeyler de aliyroum gerçi ama altın candır), ki yarın bir gün çıksam en azından işin bana kattığı iki kuruş bir şey olsun. Size de tavsiye ederim, zaten yıllardır issizmissiniz, sıfır lirayla yaşamaya alismissiniz. Parayı bulunca hemen açılmak yerine sanki daha az aliyormussunuz gibi bir kısmını koşun altın alın,ya da online altın hesabı açın kendi bankanızdan . Böylece oniki ay çalışsanız kenarda hiç değilse on gram altininiz olur,o da bir senede artar durur zaten, hiç yoktan iyidir yani. Çok darlaninca çıkmak için size motivasyon olabilir.
Benim ikinci motivasyonum da tatil yapmak.
Tatil dediğim yılda bir antalyada kraliçe gibi yaşamak değil..hep ve küçük küçük tatiller,genelde kamplar. İş yerinde tüm yaz ve bahar aylarında en az bir tatil ayarlıyorum. Mesela Haziran. Normalde yurtdışı ucusum vardı bugün,şu saatlerde varmış olacaktım (hala mutsuzum) ama iptal oldu ucusum. Şimdi üç günlük basit bir gol kampı ayarladım
İki gün haftasonu,bir gün izin.
Yıllık iznim yokken de "uçakla cumartesi sabah erken saatte git,gez gez gez gez, pazar son uçakla dön" şeklinde çok yere gittiğim olmuştu.
Yani bu büyük bi motivasyon bence.
Sen de deneyebilirsin.
Mesela Haziran sonunda iki gün İzmir
Temmuz bayram, 9 gün tatil,gönlün nereye isterse
30 Ağustos pazartesi,haftasonunu da katıp bartin
Eylül 2 gün düzce rafting
29 Ekim cuma, haftasonu da katıp 3 gün Muğla...
Kasım boş geçsin,
Yılbaşı cumaya geliyor 3 gün sapanca bungalov
Ocak- yıllık izinden 7 gün ile tatil...
Yani böyle böyle her ay bir yerlere gidebilirsin.
Tabii ki korona var, ama benim tatillerimin neredeyse hepsi sosyal mesafeli. Yani çadırım ile tek başıma doğa ile bulusuyorum:) üstelik sudan ucuz... Sana da tavsiye ederim. Cadiri sevmezsen bile ucuz yollar bulabilrisin seyehat için.
Böyle böyle insanın ise gitmeye hevesi kalıyor işte, emekliliğini değil bir dahaki tatili bekliyorsun, zaman geçiyor

İşten en erken 8'de çıkıyorum. Gerek duyulursa geri çağrılıyorum. Yıllık iznim var ama kullanamıyorum. Mesai ücreti yok sabit maaş. Bazen hafta sonu da çalışıyorum. Modern kölelik heralde böyle bir şey.

Not: kamu