Merhaba, iyi pazarlar. Umarım herkes güzel bir gün geçiriyordur. Ben de güzel bir gün geçiriyordum bugün vizelerim başlamış olmasına rağmen ta ki arkadaşımın ettiği laflara kadar. Dün ben bir bankanın düzenlediği sınava girdim, konu bundan açıldı. 500'den fazla insan sınav için gelmişti, sınavdan çıktıktan sonra uzun zamandır iş arayan, bunun için bankaların sınavlarına koşturan, benden 2-3 yaş falan büyük kişilerle sohbet falan etmiştim. Biliyorsunuz ki ülkenin durumu kötü, emek arzı fazla ve bu yüzden insanlar iş bulamıyorlar. Bir sürü üniversite mezunu işsiz, açıkta. E ben de bu sene mezun olacağım, İktisat 4. sınıfım. Sohbet esnasında arkadaşıma "korkarım ki bizim de sonumuz böyle olacak, düzgün bir iş ne zaman bulacağız kim bilir" dedim. Diğer arkadaş da "ben bu yüzden mezun olmayı hiç istemiyorum" dedi, gülüştük. "Ben bir an önce bitsin istiyorum artık okul, yurtta kalmaktan çok bunaldım" dedim. "İşsiz kalmaya heveslisin galiba" dedi arkadaşım. "Ben şu büyük teknoloji marketlerin (V*tan Bilgisayar, Tekn*sa gibi) iş ilanına denk gelirsem başvuracağım, çok seviyorum teknolojiyle iç içe olmayı, zaten merakım da var" dedim. Bunun üzerine arkadaşımdan ilginç bir itiraz geldi. "O kadar emek vermişsin, tezgahtar mı olacaksın yani?" dedi. "Bir süre düzgün bir iş ararım, bulamazsam o tarz bir işte çalışırım belki, işsiz kalma lüksüm yok" dedim. Sohbetin devamında insanları, lise mezunlarını falan küçümsedi, o kadarını yazmayayım. "O tarz işlere lise mezunları giriyor" falan dedi. Ama canım sıkıldı yani. Sanki okuduğumuz okul ODTÜ'ymüş gibi konuştu. Herkes her şeyin en iyisine layık olmak ister ama başkalarını küçümsemek zorunda değiliz ki? Annem de aşağı yukarı arkadaşımla aynı fikirde mesela ama o kimseyi küçümsemiyor, farkı o. "Düzgün bir iş olmadıktan sonra o tarz (satış danışmanlığı gibi) işlerde neden yorulasın?" falan diyor. Ben tabi böyle bir işi geçici bir süreliğine düşünüyorum, düzgün bir iş bulamazsam bulana kadar açıkta kalmayayım diye sonuçta para lazım olur. Bir yandan da başka işler aramaya devam ederim, görüşmelere giderim falan... Yani "bana göre iş yok!" deyip 1 sene işsiz kalmaktansa... Bana göre iş bulana kadar başka şeylerle idare etmek... Bu düşünce saçma mı sizce?