Merhaba.Evliyim, 1 sene olmadı daha.birine gittiğimde hizmet etmekten bulaşık işleri yapmaktan nefret ediyorum.örnek vereyim.
kayınvalideye gidildi yemeğe 15,20 kişi varız.bu durumda toplama ,bulaşık faslının bana kalması sınır ediyor beni.kızı yanında şimdilik birlikte yapıyorız sıkıntı değil.fakat şehir dışında yaşayacak bi kaç ay sonra,ve bu işler hep bana mı bakacak ,düşüncesi bile deli olmama yetiyor ,sevmiyorum yapmayı zorla değil ya.
bir de zamanında nişanlıyken bazı hazımsızlıklar yaşandı.onlar kaynaklı eşimle çok tartıştığımız anlar oldu.sevildiğimi ta ozamndan hissedemedim hiç.
zaten yüzümede söyledi kayınvalide,kendini sevdirmeye çalışmadın diye.
ya bi insan olduğu haliyle sevilmez mi?illa bi taraflarını yırtmalımı sevilmek için,kabul görmek için ?
Şimdi bana kızının gidecek olması ve işlerin bana kalcak olması çok batıyor.belki sevildiğimi hissetsem böyle bukadr olmazdı herhalde bilmiyorum.
Onlara gidiyoruz direk daha içeri girmeden nerden geliyorsunuz,ne yaptınız nerde yaptınız niye ,daralıyorum onlara gittiğimde bu kadar detay vermek zorunda kalmaktan .ben anlatacağım kadarını zaten anlatırım ne yaptıysak nerden geldiysek geldik. herşey bukadr didik didik edilir mi ?
Böyle durum yaşayanınız var mı ?
Yaşasanız ne yapardınız?
bulaşıktı bilmem neydi bu işleri yapmasak ne olur gittiğimzde? mecburiyetimiz var mı?yapmanın içinizden hiç gelmediğini düşünerek yanıtlarsanız sevinirim .yoksa bende biliyorum birgün bende kayınvalide olucam ölmezsem.