Yaklaşık 1 senedir çalışmıyorum, .evlenelide 8 ay olucak artık o kadar bunaldım ki evde oturmaktan. Evde hiçbir iş yapasım yok sürekli herşeyi erteliyorum...
Çocuk olsa iyi olur diyorum bazen ama ekonomik şartlar da önemli tabi. Eşim bunu düşünerek daha zamanı var diyor. Onunla da ilişkimizi yoluna koyamadık , ben çok ilgi sever biriyim, herşeyi açık açık konuşmama rağmen eşimle 1 -2 gün güzel, sonra yine aynı davranıp beni deli eder. Çok değişti, çok değiştik... Akşam iki film izledikten sonra çok yoruldum ben der arkasını döner yatar, ama oyun oynayabilseydi daha 1 saat oynardı mesela, benle ilgilenmek için yorgundur ... Eşim tembel, ben tembel böle sanki yıllardır aynı evde yaşamışız da monotonluktan yorulmuş gibiyiz... Yeni bir başlangıç yapayım kendime diyorum artık düzenli ev işi yapayım, yemek yapayım, kendime bakayım, abur cuburdan uzak duralım, kpss ye çalışayım yada farklı kurs programlarına katılayım... Ne eve, ne kendime doğru dürüst bakıyorum sözde evdeyim... Her akşam düşünüp her sabah kendimde bunu yapacak güç, istek ve kararlılığın kırıntısını bulamıyorum. Bide böle başvurduğum işlerde " çocuğun olursa ne olucak" , " peki ya çocuk" gibi sorularla karşılaşıp işe alınmamak çok zoruma gidiyor. Önce umut verip, aylarca bekletip ( yedekte tutup) kusura bakmayın başka aday aldık demeleride... Sanki hiç enerjim yok. Bir hevesle başlayabildiğim işleri hep yarım bırakıyorum... Oysa bende şen şakrak, mutlu, pozitif, enerjik olmak, öyle hissetmek istiyorum...
Çocuk olsa iyi olur diyorum bazen ama ekonomik şartlar da önemli tabi. Eşim bunu düşünerek daha zamanı var diyor. Onunla da ilişkimizi yoluna koyamadık , ben çok ilgi sever biriyim, herşeyi açık açık konuşmama rağmen eşimle 1 -2 gün güzel, sonra yine aynı davranıp beni deli eder. Çok değişti, çok değiştik... Akşam iki film izledikten sonra çok yoruldum ben der arkasını döner yatar, ama oyun oynayabilseydi daha 1 saat oynardı mesela, benle ilgilenmek için yorgundur ... Eşim tembel, ben tembel böle sanki yıllardır aynı evde yaşamışız da monotonluktan yorulmuş gibiyiz... Yeni bir başlangıç yapayım kendime diyorum artık düzenli ev işi yapayım, yemek yapayım, kendime bakayım, abur cuburdan uzak duralım, kpss ye çalışayım yada farklı kurs programlarına katılayım... Ne eve, ne kendime doğru dürüst bakıyorum sözde evdeyim... Her akşam düşünüp her sabah kendimde bunu yapacak güç, istek ve kararlılığın kırıntısını bulamıyorum. Bide böle başvurduğum işlerde " çocuğun olursa ne olucak" , " peki ya çocuk" gibi sorularla karşılaşıp işe alınmamak çok zoruma gidiyor. Önce umut verip, aylarca bekletip ( yedekte tutup) kusura bakmayın başka aday aldık demeleride... Sanki hiç enerjim yok. Bir hevesle başlayabildiğim işleri hep yarım bırakıyorum... Oysa bende şen şakrak, mutlu, pozitif, enerjik olmak, öyle hissetmek istiyorum...
sabır ve çaba. başka birşey değil yapman gereken. eşin konusunda da sadece çok canın sıkkın ve boşlukta olman sana karşı onun ilgisiz biri gibi gözükmesini tetikliyor gibi geliyor hayat sensin hayat senin 
çok mutsuzum bu sebeplerden dolayı çok 
