- 14 Şubat 2017
- 964
- 958
- 103
- Konu Sahibi kelebek_gibi
-
- #1
Merhaba kızlar...Uzun zamandır forumu takip ediyorum ancak Yeni üye olup size bir konu hakkında danışmak istedim.
Lise yıllarımda Çalışkan bir öğrenciydim.İyi bir not ortalaması ile mezun oldum.Üniversite sınavında da iyi bir puan kazandım ancak o dönem aklıma yatan,sonradan yanlış tercih olduğunu anladığım çok fazla mezun veren bir bölüm seçtim.Bir yıl daha hazırlanıp daha iyi bir bölüm kazanabilirdim fakat sınav psikolojisi ile göze alamadım.
Üniversite okurken 2. Sınıfta başka bölümler araştırdım geçiş yapmak için..hatta okulu bıraktım ama kısa sürdü sonra geri döndüm derken okulu bitirdim.
Okul bittikten sonra evlendim ve küçük bir ilçeye taşındım.Haliyle iş imkanı kısıtlı ve Başvurduğum yerlerden bir dönüş alamadım. Diplomalı ev hanımı oldum. Bütün arkadaşlarım iyi kötü bir yere geldiler çalışıyorlar ben onların yanında kendimi eksik,boş ve işe yaramaz biri gibi hissetmeye başladım. Eş dost görüştüğüm her insan oraya başvur buraya başvur kulaktan dolma şeylerle yardımcı olmaya çalışıyor ama bu insanları böyle konuşması bile beni üzüyor. O kadar başarılı bir öğrenciyken niye bu duruma geldim diye düşünüyorum zaman zaman. Tekrar üniversite okumayı bile düşündüm ama imkansız doğru düzgün kurs bile yok yaşadığım yerde.Aöf okumam da gereksiz çünkü üniversite okurken açıköğretimden de başka bir bölüm okudum yani 2 diplomam var..
şuan kendime olan inancımı yitirdim KPSS ye bile hazırlanmıyorum çünkü yapabileceğime inanmıyorum dediğim gibi özgüvenim yok.. Zaten KPSS ile atanmak çok zorlaştı ve tayinim çıksa bile gidemem eşimden dolayı. Var mı benim gibi kendini böyle hisseden? Farklı bakış açısına, yol gösteren dert ortaklarına ihtiyacım var. Siz nasıl çıktınız bu psikolojiden?
Is aramak icin hangi yollari deniyorsunuz?Aktif internet sitelerini kullaniyor musunuz is aramak icin.Issizlik bu çağın büyük sorunu zaten ozguveninizi kaybetmeyin,umarim en kisa surede guzel bir is bulursunuz
Kaybetmeyin , her yer diplamalı işsiz.
Yakın il varsa gidip gelebilecek gibiyseniz oralarda iş bakın. Küçük ilçede esnaflıktan başka iş olmuyor maalesef.
Biraz birikim yapıp kendi işinizi kurabilirsiniz. Veya daha çok iş imkanı olan daha büyük bir yere taşınabilirsiniz. Önce yaşamak istediğiniz yeri seçip, sonra işi bulup, daha sonra taşınabilirsiniz. Başka bir yerde iş aramanın siz bir zararı olmaz. Sonra eşiniz de oradan iş bulabilir. Bu kadar yıl siz eşinizin işi için kariyerinizden fedakarlık yapmışsınız, şimdi de o yapabilir. Yeter ki siz kafanıza koyun, gerekirse onu ikna da edersiniz.
Kendi iş yaratarak ben bu psikolojiden kurtuldum.Merhaba kızlar...Uzun zamandır forumu takip ediyorum ancak Yeni üye olup size bir konu hakkında danışmak istedim.
Lise yıllarımda Çalışkan bir öğrenciydim.İyi bir not ortalaması ile mezun oldum.Üniversite sınavında da iyi bir puan kazandım ancak o dönem aklıma yatan,sonradan yanlış tercih olduğunu anladığım çok fazla mezun veren bir bölüm seçtim.Bir yıl daha hazırlanıp daha iyi bir bölüm kazanabilirdim fakat sınav psikolojisi ile göze alamadım.
Üniversite okurken 2. Sınıfta başka bölümler araştırdım geçiş yapmak için..hatta okulu bıraktım ama kısa sürdü sonra geri döndüm derken okulu bitirdim.
Okul bittikten sonra evlendim ve küçük bir ilçeye taşındım.Haliyle iş imkanı kısıtlı ve Başvurduğum yerlerden bir dönüş alamadım. Diplomalı ev hanımı oldum. Bütün arkadaşlarım iyi kötü bir yere geldiler çalışıyorlar ben onların yanında kendimi eksik,boş ve işe yaramaz biri gibi hissetmeye başladım. Eş dost görüştüğüm her insan oraya başvur buraya başvur kulaktan dolma şeylerle yardımcı olmaya çalışıyor ama bu insanları böyle konuşması bile beni üzüyor. O kadar başarılı bir öğrenciyken niye bu duruma geldim diye düşünüyorum zaman zaman. Tekrar üniversite okumayı bile düşündüm ama imkansız doğru düzgün kurs bile yok yaşadığım yerde.Aöf okumam da gereksiz çünkü üniversite okurken açıköğretimden de başka bir bölüm okudum yani 2 diplomam var..
şuan kendime olan inancımı yitirdim KPSS ye bile hazırlanmıyorum çünkü yapabileceğime inanmıyorum dediğim gibi özgüvenim yok.. Zaten KPSS ile atanmak çok zorlaştı ve tayinim çıksa bile gidemem eşimden dolayı. Var mı benim gibi kendini böyle hisseden? Farklı bakış açısına, yol gösteren dert ortaklarına ihtiyacım var. Siz nasıl çıktınız bu psikolojiden?
Canım yaşadıklarımız çok benzer şeyler. Bende liseyi 2.likle bitirdim iyi bi bölüm kazandım bitirdim.bu süreçte bölümümde atama sıkıntısı yokken ben bitirene kadar 4 yıl içinde 85 90 puanlarla atanamaz duruma geldik. İş bulamadım 1 sene sonra evlendim.Eşim ve işi dolayısıyla da aşka yerlere atanmam sıkıntı... 2 yıllık acıköğretimi bitirip suan çalışan çolugu çocuğu olan teyzelerin iş bulamadınmı daha git kasiyerlik falan yap bari muhabbetlerine maruz kalıp onları yolmamak için kendimi zor tutuyordum. Bu süreçte etrafı pek takmamak lazım. Ben bi süre sonra bunu öğrendim. SAbır sabır sabır..Herşeyin başı sabır. Sen KPSS ye çalışmaya bak,kendine güven ve sakın umutsuzluğa kapılma...Merhaba kızlar...Uzun zamandır forumu takip ediyorum ancak Yeni üye olup size bir konu hakkında danışmak istedim.
Lise yıllarımda Çalışkan bir öğrenciydim.İyi bir not ortalaması ile mezun oldum.Üniversite sınavında da iyi bir puan kazandım ancak o dönem aklıma yatan,sonradan yanlış tercih olduğunu anladığım çok fazla mezun veren bir bölüm seçtim.Bir yıl daha hazırlanıp daha iyi bir bölüm kazanabilirdim fakat sınav psikolojisi ile göze alamadım.
Üniversite okurken 2. Sınıfta başka bölümler araştırdım geçiş yapmak için..hatta okulu bıraktım ama kısa sürdü sonra geri döndüm derken okulu bitirdim.
Okul bittikten sonra evlendim ve küçük bir ilçeye taşındım.Haliyle iş imkanı kısıtlı ve Başvurduğum yerlerden bir dönüş alamadım. Diplomalı ev hanımı oldum. Bütün arkadaşlarım iyi kötü bir yere geldiler çalışıyorlar ben onların yanında kendimi eksik,boş ve işe yaramaz biri gibi hissetmeye başladım. Eş dost görüştüğüm her insan oraya başvur buraya başvur kulaktan dolma şeylerle yardımcı olmaya çalışıyor ama bu insanları böyle konuşması bile beni üzüyor. O kadar başarılı bir öğrenciyken niye bu duruma geldim diye düşünüyorum zaman zaman. Tekrar üniversite okumayı bile düşündüm ama imkansız doğru düzgün kurs bile yok yaşadığım yerde.Aöf okumam da gereksiz çünkü üniversite okurken açıköğretimden de başka bir bölüm okudum yani 2 diplomam var..
şuan kendime olan inancımı yitirdim KPSS ye bile hazırlanmıyorum çünkü yapabileceğime inanmıyorum dediğim gibi özgüvenim yok.. Zaten KPSS ile atanmak çok zorlaştı ve tayinim çıksa bile gidemem eşimden dolayı. Var mı benim gibi kendini böyle hisseden? Farklı bakış açısına, yol gösteren dert ortaklarına ihtiyacım var. Siz nasıl çıktınız bu psikolojiden?
Kendi iş yaratarak ben bu psikolojiden kurtuldum.
Gerçek hayat okuldaki gibi değil maalesef. Okulda iyi bir öğrenci olmak kolaydır. Ama hayatta başarılı olmak için hırs ve özgüven gerekir.
Canım yaşadıklarımız çok benzer şeyler. Bende liseyi 2.likle bitirdim iyi bi bölüm kazandım bitirdim.bu süreçte bölümümde atama sıkıntısı yokken ben bitirene kadar 4 yıl içinde 85 90 puanlarla atanamaz duruma geldik. İş bulamadım 1 sene sonra evlendim.Eşim ve işi dolayısıyla da aşka yerlere atanmam sıkıntı... 2 yıllık acıköğretimi bitirip suan çalışan çolugu çocuğu olan teyzelerin iş bulamadınmı daha git kasiyerlik falan yap bari muhabbetlerine maruz kalıp onları yolmamak için kendimi zor tutuyordum. Bu süreçte etrafı pek takmamak lazım. Ben bi süre sonra bunu öğrendim. SAbır sabır sabır..Herşeyin başı sabır. Sen KPSS ye çalışmaya bak,kendine güven ve sakın umutsuzluğa kapılma...
Gerçekten çok zor bir durum.Sen en azından evlenmişsin bir hayat kurmuşsun.Bende ne iş var ne başka olumlu bir durum.Üniversite mezunu çok fazla işsiz var bu da bir gerçek.
Kendi iş yaratarak ben bu psikolojiden kurtuldum.
Gerçek hayat okuldaki gibi değil maalesef. Okulda iyi bir öğrenci olmak kolaydır. Ama hayatta başarılı olmak için hırs ve özgüven gerekir.
Esnaflık yapıyorum. Gayette memnunum. Benim işim benim kurallarım..kimseye hesap vermiyorum. Tabi işini dürüst, temiz yaptığın sürece.... sende düşün hangi işlere yeteneğin var. Bu işi hayata geçirebilmek içinnn ne kadar sermaye ya da destek bulabilirsin. Araştır. Hayata geçir. Ülkemizde üniversite mezunu çok işsiz var. Birileri iş bulsada mutlaka açıkta kalanlar olacak. Ülkemizin gerçeği bu. Çünkü üretim az. Ama sen kendi çabanla devletin sana vereceğinden daha iyisini yapabiliesin.Söylemenizde bir sakınca yoksa ne üzerine iş kurdunuz? Bunu zaman zaman ben de düşünüyorum ancak emin olamıyorum kendimden. İçinde olduğum psikolojiden kaynaklanıyor olabilir bu güvensizliğim bilemiyorum.
Ben de önce iş sonra evlilik diyorum ama iş bulmayı beklersem evde kalacağım gibiEvlendim ama bazen işimi bulup öyle mi evlenseydim acaba diye düşünüyorum
Sizin de hakkınızda hayırlısı olsun inşallah.bir yerden hayat yüzümüze gülsün değil mi ama
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?