Uzun süredir yazmıyordum sizlerle dertleşeyim dedim. İstanbul’a geldim ve 2 aydır burdayım. Eski konularımdan bilirsiniz yalnızlıktan, aile kuramamış olmaktan bunalmıştım. Yeni işyerim çok sıkıcı. Şu anlamda sıkıcı, herkes kendi işinde gücünde. İş bitiyor herkes evine gidiyor. Kendi ailesiyle meşgul. Sıfır sosyal hayatım var anlayacağınız. İstanbul’u da daha tam öğrenemediğim için kendi başıma çok çıkmıyorum. Bir de üstüne annemler geldi yanıma. Bir müddet bende kalacaklar ama bu müddet belki çok uzun olabilir. Yıllardır yalnız yaşamaya alışmışım. Çok zorlanıyorum. Annem beni çok sıkıyor. Sürekli ev işi yaptırmak istiyor veya gel oturalım diyor. Dibinden ayrılmayayım, onu yalnız bırakmayayım istiyor. Ama ben dediğim gibi çok uzun yıllardır yalnızım ondan alışmışım yalnızlığa. Sıkılıyorum, bunalıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum, sanki çıkmaz bir yol gibi. Bazen öldüresin geliyor kendimi, bazen karşıma çıkan ilk adamla evlenip bu evden kaçasım geliyor. Ama yağmurdan kaçarken doluya tutulmaktan korkuyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum kızlar bir akıl verin lütfen.