- 1 Haziran 2012
- 7.357
- 25.815
- 798
- Konu Sahibi YesilArmut
- #61
Hmm,sadece kolumu değil ben üst bacaklarımı falan da kesmiştim büyük bir bıçakla ( görünmeyen yerler daha doğrusu ).Aşırı sinir anında bir şeyleri kırıp dökmekten daha çabuk durduruyordu sinirimi,en azından o an öyle hissetmiştim.Sonra tedavi oldum tabii.Biraz da depresyona bağlı sanırım.Yani sabah ''bugün de mi yaşıyorum'' diye kalkınca kolun mu kesilmiş,bir yerin mi kopmuş çok önemli olmuyor.Depresyonu daha da besliyor gibi sanki bilemiyorum.Öyle hissediyordum o dönemler.
Hala hayata karşı çok pozitif bakabilen bir insan değilim,ama en azından çözümü vücuduma zarar vermekte bulmuyorum.Geçici bir dönem bu bence.Yani bu yola başvuran insanlar bir süre sonra bunun da çözüm olmadığının farkına varıyorlar gibi geliyor bana.
BENCE manyak diyorlardir onlarda.
