- 18 Mart 2013
- 3.851
- 12.411
- 363
- Konu Sahibi En buyuk kk
-
- #1
Bugun başıma çok utanç verici bir şey geldi.
Haftasonu çok güzel geçti sevgilimi ve kardeşimi görmeye İstanbula gitmiştim ve gerçekten çok eğlendim çok güzel geçti.
Pazar gecesi calistigim sehre geri geldim, her hafta başında bölüm başı olan kişilerle yapılan 20 kişilik bir toplantımız var. Konuşma sırası bana geldi. Önümdeki kağıtta ne diyeceğimi de yazmıştım yani biliyordum ne söyleyeceğimi. Normalde asla topluluk önünde konuşamayan biti değilim toplantılarda sürekli söz alan sunum yapan anksiyetesi olmayan biriyim. Spesifik bir şeye moralim de bozuk değildi sadece biraz yorgundum ve genel olarak stresli ve çok fazla yük üstlendiğim bir isim var. Ama bugüne özel bir stresim veya moralimi bozan bir şey yoktu.
Ağzımı açtım ve bir anda diyeceklerimi söyleyemedim. Kal geldi resmen. Konusamadim ve birdenbire içimi çok büyük bir umutsuzluk ve hüzün kapladı ve kendime engel olamadım ve ağlamaya başladım. Her sey bir anda oldu. Toplantıda herkes şok oldu hadi dışarı çıkalım filan dedi biri dışarı çıktım. Yoneticim geldi ne oldu dedi ama ne olduğunu kendim de anlamadığım için cevap veremedim özür diledim. İstersen izin al dedi. Hepimizin başındaki kişi ile karşılaştık özür diledim ondan da o da dedi ki "şu aralar durumun iyi değil istersen izin al kendi kendine çok fazla düşünüyorsun her şeyi kendine yük yapıyorsun."
O da böyle diyince çok utandım sanırım artık beni profesyonel olmayan histerik bir insan olarak görüyorlar. Gerçekten çok utanıyorum. Herhangi somut bir derdim yokken acaba dikkat çekmek için mi ağladım diyorum ama kontrolumde olan bir şey değildi. Somut bir derdim yok. İzin zaten Eylül sonunda alacağım. Her hafta terapiste gidiyorum. İşte çok çalışkan biri olarak biliniyorum ama bu durup dururken ağlama insanların gözündeki imajımi yerle bir etti diye üzülüyorum. Cunku daha önce hiç ağlamadım. Bütün gün utançtan rahat edemedim işlere konsantre olamadım. Siz olsanız toplantıda birdenbire ağlayan biri hakkında ne düşünürsünüz?
Haftasonu çok güzel geçti sevgilimi ve kardeşimi görmeye İstanbula gitmiştim ve gerçekten çok eğlendim çok güzel geçti.
Pazar gecesi calistigim sehre geri geldim, her hafta başında bölüm başı olan kişilerle yapılan 20 kişilik bir toplantımız var. Konuşma sırası bana geldi. Önümdeki kağıtta ne diyeceğimi de yazmıştım yani biliyordum ne söyleyeceğimi. Normalde asla topluluk önünde konuşamayan biti değilim toplantılarda sürekli söz alan sunum yapan anksiyetesi olmayan biriyim. Spesifik bir şeye moralim de bozuk değildi sadece biraz yorgundum ve genel olarak stresli ve çok fazla yük üstlendiğim bir isim var. Ama bugüne özel bir stresim veya moralimi bozan bir şey yoktu.
Ağzımı açtım ve bir anda diyeceklerimi söyleyemedim. Kal geldi resmen. Konusamadim ve birdenbire içimi çok büyük bir umutsuzluk ve hüzün kapladı ve kendime engel olamadım ve ağlamaya başladım. Her sey bir anda oldu. Toplantıda herkes şok oldu hadi dışarı çıkalım filan dedi biri dışarı çıktım. Yoneticim geldi ne oldu dedi ama ne olduğunu kendim de anlamadığım için cevap veremedim özür diledim. İstersen izin al dedi. Hepimizin başındaki kişi ile karşılaştık özür diledim ondan da o da dedi ki "şu aralar durumun iyi değil istersen izin al kendi kendine çok fazla düşünüyorsun her şeyi kendine yük yapıyorsun."
O da böyle diyince çok utandım sanırım artık beni profesyonel olmayan histerik bir insan olarak görüyorlar. Gerçekten çok utanıyorum. Herhangi somut bir derdim yokken acaba dikkat çekmek için mi ağladım diyorum ama kontrolumde olan bir şey değildi. Somut bir derdim yok. İzin zaten Eylül sonunda alacağım. Her hafta terapiste gidiyorum. İşte çok çalışkan biri olarak biliniyorum ama bu durup dururken ağlama insanların gözündeki imajımi yerle bir etti diye üzülüyorum. Cunku daha önce hiç ağlamadım. Bütün gün utançtan rahat edemedim işlere konsantre olamadım. Siz olsanız toplantıda birdenbire ağlayan biri hakkında ne düşünürsünüz?