DreamMate, Erkek , 39 , İstanbul
2. Doğum Günü
8 sene önce o zaman 6 yıllık karım olan kişi sudan bir sebeple boşanmak istediğini söyleyerek 4 yaşındaki kızımla birlikte evden ayrıldı ve annesine yerleşti. 3 ay kadar sonra ise bir cumartesi akşamüzeri eve gelerek açıkça söyleyemese de eve geri dönmek istediğini, evliliğimize devam etmek arzusunda olduğunu imalarla hissettirmeye çalıştı. Bense katır inadım yüzünden hiç de öyle olmamasına rağmen 3 ayda köprünün altından çok sular aktığını, bekarlığa alıştığımı, kendisinin aldığı kararın dönüşü olmadığını ima ederek onun imalarını görmezden geldim ve muhtemel barışmamız önlenmiş oldu. Aslında o akşam evde kalıp ertesi gün hep birlikte havuza gitmemizi ve muhtemelen akşam beraber eve dönmemizi planlayan karım de buna bozularak planlarını iptal etti ve yarım ağızla "kalın, bu saatten sonra yollarda sürünmeyin" teklifimi de redderek evden ayrıldı. Ertesi gece sabaha karşı o şiddetli sarsıntı ile uyandığımda evde yapayalnızdım yani. Her şey olup bittikten sonra İstanbul'un depremden en çok etkilenen semtlerinden birinde, 12. kattaki evimin odalarında hasar tespiti yaparken kızımın odasındaki kalın camlı çift parça oyuncak-eşya dolabının çaprazlamasına kızımın yatağının üzerine devrildiğini, yatağın üzerinin ise cam kırıkları ile kaplı olduğunu gördüğümde gözyaşlarımı tutamadım. Katır inadım evliliğime mal olurken kızımı da bana bağışlamıştı. O zamanlar bir saniye gözümün önünden ayrılmasına razı olamadığım yavrumu şimdi senede toplam 2 ay görebiliyor olsam da, anne-babasının ayrı olmasından dolayı boynu bükük olsa da, çok muhtemelen karımın katkılarıyla da bu durumun yegane suçlusunun ben olduğumu düşünecek olmasına ve belki beni hiç affetmeyecek olmasına rağmen o kararımdan hiç pişman olmadım. 17 Ağustos gecesi bu saatlerde bebeğimin 2. doğum gününü 9. kez kutlayacağım ve bunu kendisi dahil hiç kimse bilmiyor. Doğum günün kutlu olsun caniçim, çok seviyorum seni. :a015:
2. Doğum Günü
8 sene önce o zaman 6 yıllık karım olan kişi sudan bir sebeple boşanmak istediğini söyleyerek 4 yaşındaki kızımla birlikte evden ayrıldı ve annesine yerleşti. 3 ay kadar sonra ise bir cumartesi akşamüzeri eve gelerek açıkça söyleyemese de eve geri dönmek istediğini, evliliğimize devam etmek arzusunda olduğunu imalarla hissettirmeye çalıştı. Bense katır inadım yüzünden hiç de öyle olmamasına rağmen 3 ayda köprünün altından çok sular aktığını, bekarlığa alıştığımı, kendisinin aldığı kararın dönüşü olmadığını ima ederek onun imalarını görmezden geldim ve muhtemel barışmamız önlenmiş oldu. Aslında o akşam evde kalıp ertesi gün hep birlikte havuza gitmemizi ve muhtemelen akşam beraber eve dönmemizi planlayan karım de buna bozularak planlarını iptal etti ve yarım ağızla "kalın, bu saatten sonra yollarda sürünmeyin" teklifimi de redderek evden ayrıldı. Ertesi gece sabaha karşı o şiddetli sarsıntı ile uyandığımda evde yapayalnızdım yani. Her şey olup bittikten sonra İstanbul'un depremden en çok etkilenen semtlerinden birinde, 12. kattaki evimin odalarında hasar tespiti yaparken kızımın odasındaki kalın camlı çift parça oyuncak-eşya dolabının çaprazlamasına kızımın yatağının üzerine devrildiğini, yatağın üzerinin ise cam kırıkları ile kaplı olduğunu gördüğümde gözyaşlarımı tutamadım. Katır inadım evliliğime mal olurken kızımı da bana bağışlamıştı. O zamanlar bir saniye gözümün önünden ayrılmasına razı olamadığım yavrumu şimdi senede toplam 2 ay görebiliyor olsam da, anne-babasının ayrı olmasından dolayı boynu bükük olsa da, çok muhtemelen karımın katkılarıyla da bu durumun yegane suçlusunun ben olduğumu düşünecek olmasına ve belki beni hiç affetmeyecek olmasına rağmen o kararımdan hiç pişman olmadım. 17 Ağustos gecesi bu saatlerde bebeğimin 2. doğum gününü 9. kez kutlayacağım ve bunu kendisi dahil hiç kimse bilmiyor. Doğum günün kutlu olsun caniçim, çok seviyorum seni. :a015:
içimi acıttı..
