kızlar biz çok zor şartlarda biraraya geldik, ikimizin de asla biraraya gelemeyiz dediğimiz bir şekilde tanıştık, günlerce uğruna gözyaşları döktüğümü biliyorum. Bir yıl mücadele ettik biraraya gelmemek için. Ama oldu, birbirimiz olmadan yaşayamadık,Allah yardım etti, kaderimize yazmış şimdi evleniyoruz bile.
Ama ben o kadar mutsuz o kadar bencil bir insana dönüştüm ki bunun kıymetini bilemiyorum. Nasıl bu hale geldim bilmiyorum, annesi bir dönem üstüme çok gelmişti ben orda koptum kızlar. Nişanlım hep bana destek olmasına rağmen bu durumu hep ona fatura ettim. Kavgalar gürültüler eksik olmadı. Ailesinden kimseye saygısızlık etmedim ama kendi içimde de bir türlü kabul edemedim. Ailesiyle Aramızda ciddi anlayış kültür düşünce farkı var, olabilir evet diyeceksiniz ama olmuyor işte. Çok rahatlar çok çok çok! Dünya yansa umurları değil, ya haftaya düğünüm var kv cumartesi miydi pazar mıydı diye bana soruyor. Sırf nişanlıma yük olmamak için hiçbir şey istemedim. herşeyin en uygununa kaçtım, sonra alırız dedim geçiştirdim, ama evin boyası bile dert oldu kv ye. gerekmiyomuş aslında temizmiş duvarlar! bunun gibi birsürü boş konuşma, senden hiçbişey beklemedik beklemiyoruz da ya destek olmadın kapat çeneni otur bari! on iki yaşında sokağa atmışlar resmen nişanlımı, şimdi ben varım diye anne baba oldukları geldi akıllarına ama sadece sözde. Kendimiz evleniyoruz maddi manevi hiçbir destekleri yok, sorun değil ok. Ama hala herşeyi biz biliyoruz biz karar veririz havaları yok mu, çıldırıyorum. Nişanlım biz bir aile olcaz herkes dışarda sen bana bak diyor sakinleşiyorum, annesi bi laf ediyor üç kat çıldırıyorum ona sarıyorum. Kimseyi değiştiremezsin bu hayatta insanları olduğu gibi kabul etmek lazım diyceksiniz. Edemedim, edemiyorum
nişanlımı çok seviyorum ama hep başkaları yüzünden canını yakıyorum incitiyorum. Hataları yok mu, tabi ki var tabi ki olacak da ama ben çok abartıyorum. Kendime engel olamıyorum Tabi o da artık dayanamıyor benim ona ettiğim laflara, en güzel günlerimiz küslükle kavgayla tükeniyor. Daha ne kadar böyle devam eder bilmiyorum. Bildiğim tek şey kendimi de onu da mutsuz ediyorum.
Herkes eşinden sevgilisinden şikayet eder, ben de kendi bencilliğimi itiraf etmek istedim. Birilerine anlatmam gerekiyordu, kafanızı şişirdiysem affola.
Ama ben o kadar mutsuz o kadar bencil bir insana dönüştüm ki bunun kıymetini bilemiyorum. Nasıl bu hale geldim bilmiyorum, annesi bir dönem üstüme çok gelmişti ben orda koptum kızlar. Nişanlım hep bana destek olmasına rağmen bu durumu hep ona fatura ettim. Kavgalar gürültüler eksik olmadı. Ailesinden kimseye saygısızlık etmedim ama kendi içimde de bir türlü kabul edemedim. Ailesiyle Aramızda ciddi anlayış kültür düşünce farkı var, olabilir evet diyeceksiniz ama olmuyor işte. Çok rahatlar çok çok çok! Dünya yansa umurları değil, ya haftaya düğünüm var kv cumartesi miydi pazar mıydı diye bana soruyor. Sırf nişanlıma yük olmamak için hiçbir şey istemedim. herşeyin en uygununa kaçtım, sonra alırız dedim geçiştirdim, ama evin boyası bile dert oldu kv ye. gerekmiyomuş aslında temizmiş duvarlar! bunun gibi birsürü boş konuşma, senden hiçbişey beklemedik beklemiyoruz da ya destek olmadın kapat çeneni otur bari! on iki yaşında sokağa atmışlar resmen nişanlımı, şimdi ben varım diye anne baba oldukları geldi akıllarına ama sadece sözde. Kendimiz evleniyoruz maddi manevi hiçbir destekleri yok, sorun değil ok. Ama hala herşeyi biz biliyoruz biz karar veririz havaları yok mu, çıldırıyorum. Nişanlım biz bir aile olcaz herkes dışarda sen bana bak diyor sakinleşiyorum, annesi bi laf ediyor üç kat çıldırıyorum ona sarıyorum. Kimseyi değiştiremezsin bu hayatta insanları olduğu gibi kabul etmek lazım diyceksiniz. Edemedim, edemiyorum
nişanlımı çok seviyorum ama hep başkaları yüzünden canını yakıyorum incitiyorum. Hataları yok mu, tabi ki var tabi ki olacak da ama ben çok abartıyorum. Kendime engel olamıyorum Tabi o da artık dayanamıyor benim ona ettiğim laflara, en güzel günlerimiz küslükle kavgayla tükeniyor. Daha ne kadar böyle devam eder bilmiyorum. Bildiğim tek şey kendimi de onu da mutsuz ediyorum.Herkes eşinden sevgilisinden şikayet eder, ben de kendi bencilliğimi itiraf etmek istedim. Birilerine anlatmam gerekiyordu, kafanızı şişirdiysem affola.
benim kendi ailemde de sorun vardı ustelik annem klasik anneler gibi kızım evleniyor diye aglamak yerine habire sinir krizi gecirmeyi tercih etti... nedense beni kaybetmekten korkusunu bu sekilde cıkardı bizden biz de karsılıklı o kadar yorulduk ki surec boyunca anlatamam... 
