Merhabalar kızlar size güzel haberlerle geldim. İsmimi kanarya olarak hatırlatayım. Evliliğimin 1. Senesini tamamladım hem desteklerinizle hem de izlediğim psikolojik videolarla kitaplarla kendimi daha güçlü ve iyi hissediyorum. Hatırlarsanız en son eşimin memleketine gittim bayramda görümce kayınvalideyle geçti. Eşim imkanımız olduğunda tatile gitmek istediğini hatta karadeniz turu yaparsak abine de uğrarız yıllık izninde hiçbiryere gidemezsek bende izin alır evde vakit geçiririz dedi.
Kayınvalidem en son köye gittiğinde 4 gün aramadım diye atmış olduğum kalp mesajına yine laf sokmalı şekilde cevap verdi. İnsan bi arar ayırıcak 2 dakikanda mı yok tarzı. Bende “ aradığımda da laf söylüyorsun anne sen daha dün burdaydın “ tarzında cevap verdim. O gün bugündür çok ilgili bana :)
Kayınvalideme gelen misafir beni de görmek istemiş kayınvalidem de “ çocukların işi var mı bilemem” demiş. O kadar iyi hissediyorum ki kendimi sınırlarımı çizene kadar imanım gevredi.
Hatta 10 dakikalık mesafedeki annemde kaldım. Eşime kalmak istediğimi söyledim o güç duruşumla sorgulamadı bile çünkü bu benim hakkım. Eskisi kadar sık görüşmüyoruz kayınvalidemle evime alıştım arada geçerken uğruyoruz “ hiç uğramıyorsunuz “ diyor ama bu benim canımı sıkamaz. Hatta yemeğe annem abim geldiğinde kayınvalidemi çağırdım sadece. Normalde “ kardeşinide çağırsana “ diye eşime çemkirirdi. Ya benim misafirim ben misafirime ek 5 kişi almak zorunda mıyım ? Hadi annem babam var diye çağırırdım muhabbet olsunda ayağım sakatken bile kardeşinide çağırcaksın demişti. İlk başlarda gelmiceklerdi sonra fikir değiştirmişler geldiler kızını çağırmadım diye gelmiyor :) eşimde gelsin mi demedi eskiden pısırıktım derdi şimdi kimse müdahele edemez benim evime misafirlerime.
Sizlere anlatmak istedim çünkü konularım roman olurdu burda ne çektiğimi ben bilirim. Sadece kafama takılan bi kaç durum var. Görümcemde işe başladı. O yüzden sık sık annesne gelemiyor. En son pazar hatta dinlemedği için sitem etti hali kalmamış kızın. Peki benim suçum neydi ? Yeni evliliğimde hem iş hem ev derken mahvolmuştum. Sürekli “ abi beni yarın kahvaltıya çağırıyorsun, ee abi gelmicekmişsin neden gelmiyorsun, ne var sanki ya iş çıkışı hamburgerciye gidelim gitmedin evinde de yemiceksin, pasta alıp anneme geliyorsun, denize gidelim , aman ne sanki ya yarın evdesiniz toplarsınız” gibi cümlelerini atamıyorum. İzin günümde sürüklenmelerimi annesine “ abimgil beni çağırmıyor hiç” diye şikayet edip annesinin bana söylemelerini unutamıyorum.
Evet şuan her şey daha ama görümcemin ve kayınvalidemin hayatımdan almış oldukları 6 8 ayı dile getirmek istiyorum. “ demek ki insan çalışınca gelemiyormuş dimi” demek istiyorum. “ dinlenmek istiyor insan izin günlerinde sürüklenmek can sıkıcı evet” demek istiyorum. Pazar sabahı kahvaltıya inmicez diye abisine çemkirmelerini unutamıyorum. Kayınvalidemler taşınıcaklar aynı binada olmicaz şuan olsak bile kimse istemediğim bir şey yapamaz götüremez söyleyemez üzmelerine izin vermem. Fakat görümcem konusunda siz olsaydınız konuşma arasında kayınvalidenize dermiydiniz “ çalışınca böyle oluyor anne kızın az üzmedi beni “ diye ? Size hem anlatmak istedim hemde bu konuda fikir almak istedim. İzin günümde geçerken uğramadım diye abisine şikayet ettiğini bilirim. Gelmiyoruz diye sinirlenip bağırdığını çağırmıyoruz diye söylendiğini. Şimdi kendisi pazar mangala geldi diye dinlenemedik sersem gibiyim iş yapcam diyip duruyor. Senin derdin neydi benimle demek istiyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim.