- Konu Sahibi pelintoprak
-
- #21
Hayatta en sevmediğim şey evlatlar arası yapılan ayırımcılıktır. Hz.Muhammed efendimiz "Evlâtlarınızı öpüp koklarken bile eşit olun" demişken hemde...
Benim eşim evin tek oğlu ama iki damatları kadar değer görmedi. Onlar içeri girince Kv Kp ayakta karşılarken kendi öz oğullarına zerre değer vermediler küçük gördüler eşimi. Eşi olarak çok zoruma giderdi. Hatta damadının yanında kendi öz oğlunu küçücük bir çocuk gibi azarladı (eşim koca adam çocukları var bunu hiç düşünmeden hemde)
Biz yurt dışındayız iki kızı ve iki damadı da onlara yakın otururlar. Yedikleri içtikleri ayrı gitmez onlara hep destek olurlar maddi manevi .. Birgünde demediler ki bu da bizim öz oğlumuz gurbettedir bir derdi bir sıkıntısı var mı? Asla sormadılar üvey evlat muamelesi yaptılar. Benim eşimde sizin eşiniz gibi asla söylemez durumunu .. Oysa ne zorluklar çektik üç kuruş para kazanmak için bu gurbette. Çocuklarım daha küçücüktü buzdolabı alacak paramız yoktu araba garajını buzdolabı niyetine kullandım tam 5 ay.. Çünkü orası soğuktu herşeyi (yoğurdu,sütü,yemekleri vs ) torbalardım pislik fare girmesin diye öyle sabrettim dolap parasını biriktirene kadar ben eşimin arkasından onlara anlattığım halde derdimi yandığım halde dolabımız olmadığını neler çektiğimi dediğim halde oralı olmadılar görmezden geldiler...çok şükür 5 ay sonra buzdolabımız oldu. Eşimin işi yoktu para yoktu alamıyorduk.
Bunun gibi daha niceleri oldu.. hala aynılar yanlarındaki kızlarının çocuklarına ölürler ama oğullarının çocuklarını ise hiç ne arar ne sorarlar kendileri de kızlarıda ... Vefasızlar,paragözler. Oğluda farkında yaptıkları ayırımın. Biz onlardan çok şükür hiçbirşey görmedik Allah bizi onlara muhtaç etmedi asla kendi yağımızda kavrulduk hep. Ama ben Allah'a havale ettim hep birgün yüzlerine vurmadık bize üvey evlat muamelesi neden diye? Sabrediyoruz inanıyorum ki Allah kimsenin ettiği haksızlığı kimsenin yanına koymaz..
Bende inanılmaz mesafeliyim içimden gelmiyor onlarla konuşmak görüşmek. Ben onları eskisi gibi ne arar ne sorar oldum bu durum onları hiç endişelendirmedi bile diyorum ya gamsızlar. Acaba biz hatamı ediyoruz ki bu gelin bizden böyle soğudu uzaklaştı. Oysaki ben haftanın 4 5 günü onları arar torunlarını hep gösterirdim meğersem ben aradığım için varmış onlar, ben çocuklarımı gösterdiğim zamanlar özlemişler torunlarını. Ben iletişimi minimuma indirince onlar ne aradı ne sordu nede özlediler torunlarını. Ben hep kendimi kandırmışım Meğer ay çocuklarımı ne seviyorlar ne özlüyorlar diye.. Ben aradıkça onlar varmış bunu öğrendim ...
Eşimde üzüldüğümün farkında o da üzülür. Uzakta yaşayanların kaderi sanırım bu..
Gözden Irak olunca gönülden de uzak olunuyormuş demek.. Bu da biz gibilerin kaderi demek ki...
Benim eşim evin tek oğlu ama iki damatları kadar değer görmedi. Onlar içeri girince Kv Kp ayakta karşılarken kendi öz oğullarına zerre değer vermediler küçük gördüler eşimi. Eşi olarak çok zoruma giderdi. Hatta damadının yanında kendi öz oğlunu küçücük bir çocuk gibi azarladı (eşim koca adam çocukları var bunu hiç düşünmeden hemde)
Biz yurt dışındayız iki kızı ve iki damadı da onlara yakın otururlar. Yedikleri içtikleri ayrı gitmez onlara hep destek olurlar maddi manevi .. Birgünde demediler ki bu da bizim öz oğlumuz gurbettedir bir derdi bir sıkıntısı var mı? Asla sormadılar üvey evlat muamelesi yaptılar. Benim eşimde sizin eşiniz gibi asla söylemez durumunu .. Oysa ne zorluklar çektik üç kuruş para kazanmak için bu gurbette. Çocuklarım daha küçücüktü buzdolabı alacak paramız yoktu araba garajını buzdolabı niyetine kullandım tam 5 ay.. Çünkü orası soğuktu herşeyi (yoğurdu,sütü,yemekleri vs ) torbalardım pislik fare girmesin diye öyle sabrettim dolap parasını biriktirene kadar ben eşimin arkasından onlara anlattığım halde derdimi yandığım halde dolabımız olmadığını neler çektiğimi dediğim halde oralı olmadılar görmezden geldiler...çok şükür 5 ay sonra buzdolabımız oldu. Eşimin işi yoktu para yoktu alamıyorduk.
Bunun gibi daha niceleri oldu.. hala aynılar yanlarındaki kızlarının çocuklarına ölürler ama oğullarının çocuklarını ise hiç ne arar ne sorarlar kendileri de kızlarıda ... Vefasızlar,paragözler. Oğluda farkında yaptıkları ayırımın. Biz onlardan çok şükür hiçbirşey görmedik Allah bizi onlara muhtaç etmedi asla kendi yağımızda kavrulduk hep. Ama ben Allah'a havale ettim hep birgün yüzlerine vurmadık bize üvey evlat muamelesi neden diye? Sabrediyoruz inanıyorum ki Allah kimsenin ettiği haksızlığı kimsenin yanına koymaz..
Bende inanılmaz mesafeliyim içimden gelmiyor onlarla konuşmak görüşmek. Ben onları eskisi gibi ne arar ne sorar oldum bu durum onları hiç endişelendirmedi bile diyorum ya gamsızlar. Acaba biz hatamı ediyoruz ki bu gelin bizden böyle soğudu uzaklaştı. Oysaki ben haftanın 4 5 günü onları arar torunlarını hep gösterirdim meğersem ben aradığım için varmış onlar, ben çocuklarımı gösterdiğim zamanlar özlemişler torunlarını. Ben iletişimi minimuma indirince onlar ne aradı ne sordu nede özlediler torunlarını. Ben hep kendimi kandırmışım Meğer ay çocuklarımı ne seviyorlar ne özlüyorlar diye.. Ben aradıkça onlar varmış bunu öğrendim ...
Eşimde üzüldüğümün farkında o da üzülür. Uzakta yaşayanların kaderi sanırım bu..
Gözden Irak olunca gönülden de uzak olunuyormuş demek.. Bu da biz gibilerin kaderi demek ki...
Son düzenleme: