K0ltür farkılığı mı huysuzluk mu bir dert oturdu böğrüme

All is well

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
24 Nisan 2016
1.327
2.248
133
İyi geceler hanımlar

İlk evlendiğim seneler maddi sorunlardan kaynaklı yazar konu açardım arada da olsa gel gelelim 4 seneyi devirdik .. eşimde bende eğitim düzeyi olarak farklı değiliz ak dediğime kara demez uyumlu saygılı aevgi doludur ailesi desem onlarda problemli insanlar değiller zararsız kendi hallerindeler der nedir derseniz eşimin memleketnde yaşıyoruz kısır döngu gibi bende senelerdir ders çalışıyorum iş arama ve bir müddet çalışıp imle ilgisi olmayan küçük sorunlu yerlerden ayrılıp tekrar evde ders çalışma ...böyle sürüyor ben bu arada deprosyonun dibine vurdum şöyle bir duygu var senelerdir içimde bir şekilde ikimizden birinin memur olup atanıp daha nezih bir şehirde yaşamak istiyorum burası istediğim geldiğim ya da gelmek istediğim bir yer değildi ama gelin görün ki eşimin evlenmeden önceki konuştuğumuz işi değilde özelde kaldı maalesef buraya da mahkum olduk bir yerde benim atamam deseniz çok az alım ve bunu dert edip heryıl kendimi yiyorum kendimi burada ezik olmam gereken yerlerden çok uzak çok berbat kötü hissediyorum
Birde daha mutasıp daha farklı bir kültürün içine girdim eşim öyle olmasa da dışarda olduğu için o daha frklı ben bu şehirde mutlu değilim maddi sıkıntıların çoğu gitti ama bu duygu ondan mı diyprdum değilmiş
Şimdi çocuk isityoruz ama bir yanım da korkuyor deli gibi olursa iyice buraya çakılı kalacagız sanki bmyle düşünmek beni üzüyor bitiriyor eşim beni şartlı sevmedi ya da ben hiç hissetmedim ama benim şartım çok sanırım çok üzgünüm ama böyle boğuluyorum burda kimsenin biley yapmasına gerek yok jergün kendimi yiyorum
 
Çok mu küçük ilçedesiniz. Yani ben Büyükşehirde yaşıyorum ama gidebildiğimiz tek yer ya deniz kenarında biryer yada avm herşey mükemmel ötesi değil yani. Önemli olan evdeki huzur sen böyle yaparsan eşinide bunaltırsın huzursuzluk olur boş yere. Çocuk sizin için eğlence olabilir ki komşun gidebilecek kurs aktivite spor gibi şeylere yönelebilirsin hayatı zindan etme kendine boş yere sonuçta elinde sihirli değnek yok birden şehir değişikliği olmuyor
 
Küçük bir ildeyiz üni yide dılarda okudum orda tanıştık zaten eşimle kültürler farklı birazda içsel bir öfkem var zamanında neden memur olmadı diye fırsatlar çıktı alanı değil istwmiyorum diye kestirip attı ama bende alakasız ve özelde çalılmak durumunda kaldım maddis sebeplerle birazda ondan bu sıkıntılar işten yeni ayrıldım zaten kpss için ayrıldım ama artık hücüm yok azmim şevkim herşeyim gitmiş resmen ki ben arkadaşlarıma cesaret verirdim mesleğimi yapamamak da mutsuz bir insan yaptı beni
 
Bakınca basit gibi ama yarını düşünmek kaygılanmak yordu beni 4 sene bitti maddiyatı iyi kötü yoluna koyduk ama ömür boyu özel sektör de çalışacak olmamız beni çok kaygılandırıyor iş sıkıntısı yaşayınca yakın zamanda da iyice darlandım belki normal bir durum ama memur babanın kızıyım lüks hayatımız olmadı ama yarın için endişelenmek beni yoruyor bu sefer kendime baskı yapıyorum çalış atan derken huzuru bulamadım şehirede insanlara da karışıp alışamadım
 
O konuda haklısın mesleğini yapamamak insana ciddi huzursuzluk veriyor. Ama şu ekonomik karmaşada zaten birçok insan kendi mesleğini yapamıyor insanlar hangi iş olursa olsun çalışsak diye koşturuyor. Boşver biraz aktiviteye yönel böyle huzursuz huzursuz nereye kadar. Birazda hırslan KPSS hazırlan belki Çalışmanın sonucunu alırsın herşey değişir
 
Mesleğiniz nedir acaba. Sanırım şehire değil eşinize öfkeniz. Fırsatları değerlendirmediği için sanki ona kinlenmişsiniz gibi hissettim.
 
Mesleğiniz nedir acaba. Sanırım şehire değil eşinize öfkeniz. Fırsatları değerlendirmediği için sanki ona kinlenmişsiniz gibi hissettim.
Öğretmenlik evet şiödiye kadar işimle ilgisiz çok yerde çalıştım kimse kolayca işini yapmıyor eşime öfkem şöyle bazı kamu kurımları liasns alımı yapıyordu yaşa bağlı artık istese de olamz hoş fıtratına aykırı istekelerdi benim dediklerim polislik askerlik gibi ama uapısı sakin dingin istemedi ..
Öfekem de lurda başlıyor baştan beri bu şartları bu şehri istemedim o da kendince o ileri istemedi ama top bende şimdi uğraşıp 5 kişi verilen kadroya girersem gideriz yoksa bırda istemediğim bir yer de yaşayıp gidecegiz
 
o kadar uğraşıyorum ki ders çalışmak için bu yıl iyice koptuğumu farkettim ne yapacagımı bilmez bir haldeyim çocuk olsa da yeterli olamam ona gibi bakıyorum atanamadım isteklerimi başaramadım modundayım yakın zamanda işini kaybetmesiyşe ilgili bir olayda yaşadık eşimin ondan sonra tim dengelerim bozuldu zaten kendime de kızgınım ona da hayata veryansın ediyorum..
 
Sırf memuriyet diye eşinizde sevmediği bir işi nasıl yapsın.. gecmiş gitmiş unutun bence o olayı.. sizde atanamasaniz bile baska bir ile yerleşemezmisiniz ileride.. özel sektörde iş bulursunuz ne olucak herkes memur olcak diye bisey yok. Sizi oraya bağlayan birseymi var
 
Hislerinizi o kadar iyi anlıyorum ki. Aynı süreçlerden geçtim geçiyorum. Memur bir ailede büyüdüm. İlk üniversite bittiğinde yüksek lisansa başladım hayaller büyük tabi. Ama işler arzuladığım gibi gitmedi. Çünkü benim de bölümüm yılda 10 kişi anca alıyor. Didindim uğraştım o süreçte memurluk diye ama tabi kadrolu atanamadım. Noldu yine bir devlet kurumuna sözleşmeli memur olarak girdim. Eşimin de memur olmasını istedim o da olmadı. Ama sonradan bu işlere bakışımı değiştirdim kendimi yiyip bitirmenin alemi yokmuş. Kendime farklı bir hayat çizip öncekinden çok farklı bir bölümü kazanıp yeniden üniversiteye girdim. Ve onu da bitirdim çok mutluyum. Eşimde bunun gazıyla eskiden çok istediği ama zamanında okuyamadığı 2. Üniversitesini okuyor. Mutluyuz hayat akışımızı değiştirdik. Ha garantili hayat hala isteğimiz ama birbirimizi yiyip bitirmiyoruz. Üzülerek geçirdiğim yıllara da acıyorum. Dilerim siz de bu süreci atlatırsınız.
 
Yok aslında iş dışında başta vardı eşim y.lisans yapıyordu tamamladı bitti
Ama ha deyince iş değiştirmek zor bizim için hep eşya düğün borcu ödediğimiz için mecera olacaktı oyuzden eşim istemedi ben de bunun için ciddi mücadele verdim ama bundan sonrası nasıl olur bilmem
 
 
Eşinize istemediği bir mesleği yapmaya zorlayamazsınız ki askerlik polislik zor meslekler gecesi gündüzü olmayan şark görevi olan meslekler belki o şekilde daha da mutsuz olacaktınız. Ayrıca evlenip o şehirde yaşayacağınızı biliyordunuz sanırım keşke en baştan konuşsaydınız bunları, atama olayına gelince de bazı şeyler gerçekten şans kısmet, siz elinizden geleni yapıp da olmuyorsa olayı kabullenmekten başka çareniz yok bebeği de hazır hissettiğinizde düşünün
 

Daha gençsiniz yeterki siz il değiştirmeyi kafaniza koyun.. ozaman arayışa girersiniz ve işte bulursunuz merak etmeyin.. bizim yanimizda calisan bircok kisi il disindan taşinip geldi.. insanlar artik semt degistirir gibi il degistiriyor gözünüzde büyütmeyin..
 
Bazen hayat istediğimiz gibi gitmiyor bunu kabullenmek zor ama kabul ettikten sonraa her şeye bakış değişiyor. Bence siz hayatınızdaki memnuniyetsizliklerde bir döngüye girmişsiniz. Bu döngüyü kırın. Siz değişmeden eşinizin tavrı da değişmez. Ayrıca eski konularınıza baktım tekrar üniversite okumak istemişsiniz neden olmasın. İnanıyorum ki hiç bir şey için geç değil. Bir de bizim nesil hep herkes tam mesleğini yapacak diye formatlandık kahrolduk ama gerçekler öyle değil. Farklı pencereden bakmayı deneyin. Ki ben bunu çok zor idrak ettim yemiştim kendimi neden istediğim gibi olmuyor diye. Herkes artık alternatifler arıyor. Hayat şu değil 22 de okul bitti herkes atandı evlilik çocuk vb. Siz biraz cesarete ihtiyaç duyuyorsunuz bence. Bir an önce bunu bulup pencerenizi değiştirmeniz çok güzel olur :)
 

ömür boyu özelde çalışmak kötü bir şey mi?
artık memuriyetin de bir garantisi yok ki bi khkya bakar...
 
sevgili öğretmen hanım biraz yazımınızı düzeltseniz de kriptolog gibi kelime tahmini yapmasak eşinize gereksiz kinlenmişsiniz çünkü neden herkes memur olmak istesin ki?bana söyleseler şahsen istemem.niye adamı zorla sizin istediğiniz işte çalışmaya mahkum edemediniz diye adama kinlendiniz? eğer büyük şehir istiyorsanız siz kendi işinizi büyükşehirde daha rahat bile yaparsınız.oralardan iş bakmayı denediniz mi? çocuk meselesi ise , buradaki çocuk konularına bir göz atın.çocuk olmaya yakın zamandan itibaren tahammül git gide düşüyor.biri ötekinden su istese içmeye , boşanma sebebi oluyor.siz zaten depresyonunuzu eşinize kitliyorsunuz, bir de bunları çözmeden üstüne çocuk olursa birbirinizi bıçakla kovalarsınız.siz önce eşinizi karşınıza alın ve ciddi ciddi "benim sıkıntılarım var şu şu şu" deyin.önce onları çözün.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…