- 25 Temmuz 2013
- 3.822
- 12.044
- 208
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
kabul görmeme, dışlanma, özgüven eksikliği
- Konu Sahibi babywant
- Başlangıç Tarihi
- 9 Temmuz 2017
- 806
- 137
- 103
- 38
dinlemek önemli evet istiklal olayını da düşünücem sesli olmasa da haffiten söylerim biraz daha hafif adımlalr dans ederim:)
yazdıklarınız sayesinde bugün daha iyiydi
teşekkürler.
- 9 Temmuz 2017
- 806
- 137
- 103
- 38
teşekkür ediyorum deneyeceğim
- 10 Ekim 2014
- 32.633
- 146.755
- 798
Kesinlikle. Duruşuna, kiyafetine, ifadene dikkat et konuşmasan bile. Öyle büzüşme kenarda. Bazen bende hic konusmam canim konusmak istemez, katilmak istedigim bir konu degildir vs. Cekilirim kenara ve kalabalik dahi olsa illa bana ordan laf atan birileri cikar. "Ee sen ne yapiyorsun, neden konusmuyorsun veya fikrin ne" gibi... Dahil etmeye calisanlar cikiyor.
Dışardaki duruşun sönükse unutulur gidersin. En azindan duruşunu hallet kenarda sus pus bile olsan insanlar seni farketsin. Boylece dahil olabilirsin belki.
- 23 Mayıs 2017
- 13.303
- 28.202
- 598
- 41
Bir ortamın dışında kalmak, sözünün ciddiye alınmaması veya sen bir şey söylediğinde hımm deyip sözde onaylayıp, 2 saniye bakıp sonra başka bir konuda konuşulması, senin söylediğin şeyin ardından senin kulağında resmen çınlaması ve sonra içinden neden böyle söyledim sanki susmak en iyisiydi diye düşünmek.. nasıl bir duygu çok iyi bilirim...
Bazen keşke yazarken özgür olduğum kadar özgür ifade etsem kendimi diye hayıflanırım. Ama çocukluğumdan gelen bir özgüven problemim var. Ve çok sevdiğim, yanlarında rahat olduğum ailem ve arkadaşlarım dışında çok yakın davranamıyorum bazı ortamlarda.. Aşamıyorum o engeli. Kilitleniyorum..
Yeri geliyor atm de sıra beklerken arkadaş oluveriyorum telefon alıp veriyorum, yeri geliyor defalarca aynı sofraya oturduğum insanlara yabancı kalıyorum..
Biraz biraz aşıyorum da bazen aslında. İsyan seviyesine geliyor çünkü ve konuya dalıyorum. Fikrimi söylüyorum biri konu açtıysa. Veya yeni okuyup öğrendiğim bir bilgi bir haber, bir dizi veya filmle ile ilgili konu atıyorum ortaya. Laf lafı açıyor..
Geçmişten nostaljik şeylere özlemden bahsedebiliyorum eskiden şunlar vardı çocuk aklımla şunu yanlış bilirdim gibi gibi..
Ama bazı ortamlar o kadar dışarıda tutuyor ki insanı girmek bile istemiyorum. O aşamada kafa yapıma tersler diye kaçıyorum. Durumum bu..
Bazen keşke yazarken özgür olduğum kadar özgür ifade etsem kendimi diye hayıflanırım. Ama çocukluğumdan gelen bir özgüven problemim var. Ve çok sevdiğim, yanlarında rahat olduğum ailem ve arkadaşlarım dışında çok yakın davranamıyorum bazı ortamlarda.. Aşamıyorum o engeli. Kilitleniyorum..
Yeri geliyor atm de sıra beklerken arkadaş oluveriyorum telefon alıp veriyorum, yeri geliyor defalarca aynı sofraya oturduğum insanlara yabancı kalıyorum..
Biraz biraz aşıyorum da bazen aslında. İsyan seviyesine geliyor çünkü ve konuya dalıyorum. Fikrimi söylüyorum biri konu açtıysa. Veya yeni okuyup öğrendiğim bir bilgi bir haber, bir dizi veya filmle ile ilgili konu atıyorum ortaya. Laf lafı açıyor..
Geçmişten nostaljik şeylere özlemden bahsedebiliyorum eskiden şunlar vardı çocuk aklımla şunu yanlış bilirdim gibi gibi..
Ama bazı ortamlar o kadar dışarıda tutuyor ki insanı girmek bile istemiyorum. O aşamada kafa yapıma tersler diye kaçıyorum. Durumum bu..
- 9 Temmuz 2017
- 806
- 137
- 103
- 38
çok haklısın dış görünüşe önem göstrme çok önemli konuşurken diksiyonuna dikkat etmek de aynı şekilde bunları yapmaya çalışıyorum o şekilde farkında insanları zaten çok seviyorum seni de dahil etmeye çalışıyorlar.
- 9 Temmuz 2017
- 806
- 137
- 103
- 38
Bir ortamın dışında kalmak, sözünün ciddiye alınmaması veya sen bir şey söylediğinde hımm deyip sözde onaylayıp, 2 saniye bakıp sonra başka bir konuda konuşulması, senin söylediğin şeyin ardından senin kulağında resmen çınlaması ve sonra içinden neden böyle söyledim sanki susmak en iyisiydi diye düşünmek.. nasıl bir duygu çok iyi bilirim...
Bazen keşke yazarken özgür olduğum kadar özgür ifade etsem kendimi diye hayıflanırım. Ama çocukluğumdan gelen bir özgüven problemim var. Ve çok sevdiğim, yanlarında rahat olduğum ailem ve arkadaşlarım dışında çok yakın davranamıyorum bazı ortamlarda.. Aşamıyorum o engeli. Kilitleniyorum..
Yeri geliyor atm de sıra beklerken arkadaş oluveriyorum telefon alıp veriyorum, yeri geliyor defalarca aynı sofraya oturduğum insanlara yabancı kalıyorum..
Biraz biraz aşıyorum da bazen aslında. İsyan seviyesine geliyor çünkü ve konuya dalıyorum. Fikrimi söylüyorum biri konu açtıysa. Veya yeni okuyup öğrendiğim bir bilgi bir haber, bir dizi veya filmle ile ilgili konu atıyorum ortaya. Laf lafı açıyor..
Geçmişten nostaljik şeylere özlemden bahsedebiliyorum eskiden şunlar vardı çocuk aklımla şunu yanlış bilirdim gibi gibi..
Ama bazı ortamlar o kadar dışarıda tutuyor ki insanı girmek bile istemiyorum. O aşamada kafa yapıma tersler diye kaçıyorum. Durumum bu..
ikili ilişkilerde farkı konuşmaları seviyorum.ama nedense toplulukta konuşsam bile hiç duyulmuyor insanlar alışmış sessizliğime sanki.
pasif psırık biri olarak görünmek istemiyorum çünkü onun çevresindekiler beni değersiz görürse o da aynı şekilde değersiz görmeye başlar fikirlerimi önemsemeyebilir.insanlar diğer insanların etkilendiği insanların yanında olmaktan keyif alıyorlar.
keşke bunu önemsemeyenler sadece kendisiyle olan ilişkisine baksalar benim böyle bir korkum çok yok sevdiğime güveniyorum ama onun başkasının yanında çekingenliğimle komik duruma düşüşle mahçup etmek istemiyorum
sanırım bunu düşüncek kadar onu çok seviyorum oysaki çok yanlış insan önce kendi için istemeli diğer yorum yapan arkadaş gibi.
- 10 Ekim 2014
- 32.633
- 146.755
- 798
Ama iste farkettirmek senin elinde aslinda insanlarin degil. :) oyle birilerinin aciyipta dahil etmesi demek degil bu dedigim.
Benzer Konular
