mesaj yazmadan önce düşünecektiniz onu, kaç yıl var arada diye hassas düşünmeyi şimdi akıl etmek komik. Zor değil bir telefonla konuşup bitirmek ama mesajla bitirmişsiniz tutarlı olun aramayın, haliyle açıklama bekleyecek kendinizce yapmışsınız daha fazla sorularına cevap vermeyin. Yüzüğü de kargolarsınız oldu bitti.
Aranızda ciddi bir problem mi oldu bilemem oyleyse elbette bir şey diyemem ama iki yıllık ilişki sonrasında mesajla bitirmek yerine en azından sesli aramak daha iyi olmaz mıydı?şimdi arayın demiyorum ama keşke baştan böyle yapsaymissinız. Şuan sizin sevginiz bitmiş belli ki ama karşınızdakinin yerine kendinizi koyun, siz direkt ayrilik mesajı alsanız ne hissederdiniz?
Problem beni anlamamasi, anlamaya calismamasi. Benim kendimi ona artık anlatamamam. Sorunlari paylasamamam daha dogrusu onun hic birseyde sorun görmemesi. Söylediklerinin arkasında kismen durmamasi, cok laf az icraatinin olmasi. Pek muhabbetimizin olmamasi ve zaman zaman ilgisinin azalmasi. Ben bunların hepsini defalarca anlatmaya çalıştım, kah tatli dille kah cadılaşarak. Ama yok, anlamadı. Ona göre bunlar çözümü olmayan sorunlar degil ve ona göre çoğu şey yolunda gidiyor ve ayrılığı gerektirecek bir durum yok. Ama ne değiştiği var nede kabullendigi. Ve ben artık yoruldugumu farkettim, zamanla ona karşı tahammülün eksildigini farkettim. Tabii bilin bakalim onun tavri yine nasil oldu? Aynen öyle, oyuna devam. Ve ben artik oynamak istemiyorum, sanırım o yüzden de en kisa yoldan bitirmek istedim bitmeye mahkum olan bu iliskiyi.
