Merhaba arkadaşlar.Bende boşanma sürecindeyim.İlk konum buradaki.Yanlızlığıma ve dertlerime sizi de ortak etmek istedim.9 aydır ailemin yanındayım .Görücü usulü evlendim.Bir yıl ailesi dil döktü ve elimi verdim kolumu kaptırdım.Bir baktım iki ay içerisinde evlenmişim.5 ay kabus dolu günler yaşadım.Eşim lise mezunu ve memur bir de 8 yaş büyük benden.Eş durumuyla benim sayemde buraya geldi.Evlendim çünkü beni kralın kızı gibi hissettirdiler.Neyse ilk hafta, aşkım diye mesajın gördüm neyse yeminler etti devam ettim kadınız ya sustum ama dışarıda mükemmel davranıyordu.El iyisi derler ya öyle.meğer evlenene kadar bana da öyle davrandılar.Sonra psikolojik hap kullandığını öğrendim o günlerde.Sonra sorunlar başladı.Benimle ilgilenmemeler mecburi akşam yemekleri ve bomboş ilgisiz soğuk bir yuva.Erkenden uyumalar beni hiç istememeler falan.Benim çevrece sevilmem aktif bir insan olmam hepsini çekememeye başladı.Kendi yaşadığı düşünceleri hepsini ben yapıyormuşum diye düşünüyordu kısaca iletişimsizlik falan derken ayaklarım eve geri geri gidiyordu.Arkadaşımda ağlayıp eve gidiyordum.Diyordum ben bir batağa saplandım nasıl kurtulacağım diye? Sorunlar büyüdü beni aileme şikayete gelmiş sonra ailem beni çağırdı ve durumu benden dinleyip çözüm bulmak için.Onu da çağırdı babam yemeğe gelmedi sadece konuşmaya geldi.Neyse o gün kıyamet koptu ;bağırıp çağırmalar ,hakaretler,ilk günden itibaren herşeyii yazmış sonra sonuna kadar babam dayanamadı gitti sonra anneme ben aradan çekiliyorum ailemle halledin bende kızınızı istemiyorum ded ve çekti gitti.Ve o gün ailem ve benim için bitti.Neden mi? Babam dedi ki böyle bir insan sana yaşlandığında da bakmaz.Annem dedi ki bana baban ben çirkine nasıl güzel derim desin onu o gün bırakırım dedi.Ve ertesi gün özel eşyalarımı alıp eve döndüm.Dava açtım dedim ki ;bütün kadınlar ,bütün aldatılanlar adına bu davam ve davamın da sonuna kadar arkasındayım.