evet gerçektende öyle halbuki ben onun herşeyini dinlerim kendimi kullanılmış hissediyorum böle
bir an bu konuyu ben mi açtım dedim:))) yıllarca tabii ki hiçbir karşılık beklemeden sadece dostum olduğu için ve de normalde dostum olmasa da bir derdini paylaşan insana kayıtsız kalamadığım için, aile, eş, iş ,sevgili, okul ne derdi olsa her derdini dinleyip, taraflı-tarafsız onun isteğine göre kafa patlattım, zaman ayırdım...
veee yıllar sonra benim de hayatımda çok büyük bir acım, derdim oldu ve ne yaptı, baştan savma bir cümle sarf edip kendi gezmesini tozmasını anlatmaya başladı. üst üste 2 defa, çok yakın tarihlerde. tahmin edersiniz ki, ben üst üste bu 2 acıyı yaşadığımda ne haldeydim. sadece dinlemesiydi belki de ihtiyacım, sessiz bile olsa yanımda olmasıydı ihtiyacım ama olmadı. işte o zaman geriye dönüp neler geçirdiğimizi onca yıl düşündüm ve hep benim destek mekanizması olduğumu fark ettim.
şu anda ayda değil yılda bir iki alo diyebildiğim bir insan, o da içimden gelerek değil ya o ararsa ya da bir araya gelmemiz gerekirse diğer arkadaşlarla birlikte bir şey olacaksa.
Ya demeyin öyle!
İnsan en iyi arkadaşının ailesini de kendisine yakın görüyor,onlar hakkında yanlış bir şey söylerse arkadaşını incitirim diye korkuyor.
Yaşadım biliyorum...
lalişim, bunu da belirtmenin yolu yordamı vardır ama ya be güzelim.