kızlar size bir örnek vereyim ben de bu konuda. mühendislik mezunuyum ve okumaya devam etmek istediğimden yüksek lisansa başladım. aklımda akademisyenlik vardı ve de çok ağır bir bölümüm var yani yüksek lisansa başvuran kişi sayısı 5-10'u geçmez benim alanımda. bir gün okulda bir proje ilanı gördüm, projede çalışacak eleman arıyorlar, ilgilenen hocayı da tanıyorum ve konu da tam olarak benim çalıştığım konu. gittim, bahsettiğim hoca bir profesör ve çok tanınmış, saygın bir kişi. konuşmaya başladık, notlarımı biliyor, laboratuvardaki çalışmalarımı biliyor (ben sabah 8'de giderim okula, akşam 9'da çıkarım, severim işimi). bana dedi ki, "sen bu iş için çok uygun olabilirsin; ama bu proje çok uzun sürecek, sonra bana gelip de hocam evleniyorum, hocam çocuk doğurdum, hocam kocam izin vermyiror artık çalışmama türü şeyler söyleme ihtimallerinizi düşündüğümde, bir erkeği çalıştırmak çok daha mantıklı geliyor". şok oldum. o kadar sinirlendim ki, anlatamam..
ben işkolik bir insan olduğumu kabul ettim hep; ama hiçbir zaman da asla çocuk doğurmam diyen insanlardan olmadım. bence her şeyin bir zamanı var ve eğer o zaman geldiyse, çocuk da yaparım, evlenirim de; ama sizlerin de dediği gibi yeri gelip eşinin ailesine hizmet eden, yeri gelip kocasından dyak yedikten sonra hiçbir şey olmamış gibi çocuğunu doyurmaya giden, ailesinin rızası olmadan evlendiyse, kocasıyla sorun yaşadıktan sonra ailesine belli etmemek için bin takla atan kadınların, hem işi, hem de çocuk doğurmayı, büyütmeyi bir arada yürütemeyeceğine inanmıyorum. Elbette zorluk çekeceklerdir; ama Allah o gücü de veriyor kadınlara. Bazı insanların mesleği bakıcılık, bazılarınınki temizlik, onlardan yardım alınır güvenilirlik sınırlarında. Ama imkansızlıklar dışında (ailenin maddi durumu ya da anlayış durumundaki yetersizlikler) evde kalmayı tercih eden kadınları da anlayamıyorum. Aslında anlamaya çalışıyorum; ama ne zaman böyle bir şey düşünsem, ödüm kopuyor ilerde sorun yaşarsam geleceğim ne olur diye.. Kadınlar, isterse her zaman kendi ayaklarının üzerinde durabilir. Bana sorarsanız şu an sorun yaşayan her kadın, başlı başına bir sabır ve başarı abidesidir, tek yapmak gereken bunu önce kendilerine, sonra da çevrelerindeki insanlara kanıtlamaları...
Eşitlik konusuna çok kafa yormak gerektiği düşüncesinde değilim. Fiziksel ve psikolojik olarak kesinlikle eşit değiliz, benzemiyoruz bile; ama aynı haklara sahip olmamız gerektiği konusunda da kimsenin aksi yönde düşündüğünü sanmıyorum zaten. Neyse çok konuştum; ama beni de düşündüren bir konudur :) Okuyan herkesin affına sığınıyorum bu açıdan :)
Meraklısına: Hoca beni geri çevirdikten sonra, bir başka erkek arkadaş kabul edildi projeye. 6 ay sonra laboratuvar çalışma koşulları çok ağır diyerek vazgeçti ve hoca benim çalıştığım laboratuvara kadar gelip, hala bu işle ilgilenip ilgilenmediğimi sordu :) Şu an o projede ben varım :)
(
Çünkü tecrübeli olurmuş onları daha mutlu edermiş gözü dışarda olmazmış kadına doymuşmuş. 
. Sonuçta günahsa, ahlaksızlıksa iki tarafa da günah ben öyle günahkar ahlaksız bir adamın çocuklarımın babası olmasını içime sindiremezdim ama bizim kadınlarımız bunu son derece makul görürken sevgilisyle sadece öpüşen ne biliyim gezen tozan kızlarımıza bile kötü gözle bakabiliyolar. Toplum olarak büyük bir iki yüzlülük içindeyiz ve bence bunda kadınların payı çok büyük. Gerek anne olsun gerek olmasın 20 yaşında bir genç kız bile olsa zihniyet aynı hala.
