Merhaba, bir otomotiv şirketinde çalışıyoruz birkaç kişilik arkadaş grubumuz var. Grubumuzdan biri de benim çalışma budy'im. İşi öğretiyor bana, ve benim gibi birkaç kişiye daha.
Ama zamanla aramızda farklı bir şey olduğunu hissetmeye başladım bu çocukla. Sizin de yorumlarınızı almak istiyorum çünkü ben kendimi mi yanıltıyorum diye düşünmeye başladım.
Ne zaman kalabalık bir arkadaş grubu olarak sohbet etsek çocuk hep benimle yaşadığı komik anları anlatıyor. Herkes bizi dinliyor. Yemeğe çıkıyoruz yine topluca, en çok biz ikimiz konuşuyoruz. Yemekte yediğim şeyleri unutmuyor haftalar sonra esprisini yapıyor. Giydiklerimi unutmuyor. Söylediğim sözleri unutmuyor aradan zaman geçse de kalkıp bana hatırlatıyor şöyle demiştin diye. Benim kullandığım eşyalara yorumlar yapıyor,
Sürekli yanına çağırıyor burda otursana sana da kolay olur soru sorması diyor. Bazen bir şey soruyorum işle alakalı, o konuyu normal sohbete çeviriyor. Benim üstüme gelen olursa, ya da işle alakalı bir sıkıntı olursa hemej müdahale ediyor. Benim için bilmem kaç kere tartıştı insanlarla. Benim iş yoğunluğumda benim için işlerimi yapıyor. Sonra gelip hadi şunu şunu yap acil diyor bir bakıyorum o yapmış benim yerime.
Geliyor sandalyemi itip çekiyor, benimle ilkokuldaki çocuklar gibi uğraşıyor, inatlaşıyor. Bazen sessiz sessiz konuşalım istiyor sesini fısıltı haline getiriyor. Ben yanımda yiyecek içecek şeyler götürüyorum işe, gelip alıyor sanki kendi yiyeceği gibi. Sonra o da bana baklava getiriyor, çikolata ikram ediyor eliyle, geçenlerde mandalin armut getirmiş zorla yedirdi bana da.
Kendi yemeğinden ikram ediyor falan. Gerçi başkalarına da ediyor bunları ama ben istemiyorum dediğimde bana çok ısrar ediyor.
Bazen beni o kadar koruyor ki insanlar gelip "korkma senin arkanda .. var, sana bir şey olmaz korur o seni" diyorlar. Bu kızın hep yanında ol falan diyorlar.
Bana biri baskı yapınca sinirleniyor, bir bakıyorum müdürün odasında, anlıyorum benim için gitmiş, geliyor anlatıyor dert etme diyor ben konuştum kimse sana bir şey demeyecek diyor.
Bir şeyi öğret bana diyorum nasıl yaptığını, yoksa sürekli gelip soracağım diyorum. Gel sor n'olacak diyor. Uğraştırıyorum seni diyorum, saçmalama diyor kızıyor.
Başkaları hep izin alıyor işten, herkese söyleniyor, bu kız neden almıyor hasta da olsa işe geliyor diyor, insanlara beni övüyor. Bana bir teşekkür gelse hemen herkese anlatıyor. Benim hakkından gelemediğim müşterileri arıyor benim yerime, hepsiyle o uğraşıyor beni hiç uğraştırmıyor. Bana sürekli kendini de övüyor. Sen hiç uğraşma ben hakkından gelirim onun diyor. Nasıl çözdüm ama o işini diyor. Durup durup eskiden susturduğu müşterilerimi hatırlatıyor bana. Ben de ona "evet sen baya iyisin işinde" diyorum.
Bana planlarından bahsediyor. Askerliğinden, ilerde yapmak istediklerinden konu açıyor, bana da akıl veriyor, sen de şunu yapsan çok iyi olur diyor.
Bazen işin içinden çıkamıyorum yüzüm düşük oluyor hemej yanima gelip noldu diye soruyor anlattırıncaya kadar uğraşıyor.
Birine sinirli oluyor bazen benimle alakalı bir konuda, bana da komut verir gibi konuşuyor, ama hemen sonra dönüp, sana kızmıyorum bak yanlış anlama böyle konuşmamı bilmem kime kızdım diyor. Bana kızdı sanıp bozulacağım diye düşünüyor, sürekli kendini açıklıyor.
Geçenlerde aniden otururken göz göze geldik. Hiç konuşmuyorduk, öylece baktık birbirimize. Sonra önümüze döndük, çok anlamlı geldi o an.
Ama başka da bir şey yapmıyor. İş dışında görüşmüyoruz. Takipleşmiyoruz, telefonlarımız bile yok. Dışarda görüşme isteği de yok. Bir keresinde birkaç ay önce bana bro de benden bey olmaz falan demişti. Ben beyli hanımlı konuşuyorum diye. Ama geçenlerde de ismini yanlış söyledim, yanlışlıkla başka birinin adını söyledim ona, bozuldu. İnsanlar bana .. beycim diyor sen adımı bile söylemiyorsun diyor.
Benim kafam çok karışık. Bu erkek sizce ne düşünüyor ne hissediyor?
Ama zamanla aramızda farklı bir şey olduğunu hissetmeye başladım bu çocukla. Sizin de yorumlarınızı almak istiyorum çünkü ben kendimi mi yanıltıyorum diye düşünmeye başladım.
Ne zaman kalabalık bir arkadaş grubu olarak sohbet etsek çocuk hep benimle yaşadığı komik anları anlatıyor. Herkes bizi dinliyor. Yemeğe çıkıyoruz yine topluca, en çok biz ikimiz konuşuyoruz. Yemekte yediğim şeyleri unutmuyor haftalar sonra esprisini yapıyor. Giydiklerimi unutmuyor. Söylediğim sözleri unutmuyor aradan zaman geçse de kalkıp bana hatırlatıyor şöyle demiştin diye. Benim kullandığım eşyalara yorumlar yapıyor,
Sürekli yanına çağırıyor burda otursana sana da kolay olur soru sorması diyor. Bazen bir şey soruyorum işle alakalı, o konuyu normal sohbete çeviriyor. Benim üstüme gelen olursa, ya da işle alakalı bir sıkıntı olursa hemej müdahale ediyor. Benim için bilmem kaç kere tartıştı insanlarla. Benim iş yoğunluğumda benim için işlerimi yapıyor. Sonra gelip hadi şunu şunu yap acil diyor bir bakıyorum o yapmış benim yerime.
Geliyor sandalyemi itip çekiyor, benimle ilkokuldaki çocuklar gibi uğraşıyor, inatlaşıyor. Bazen sessiz sessiz konuşalım istiyor sesini fısıltı haline getiriyor. Ben yanımda yiyecek içecek şeyler götürüyorum işe, gelip alıyor sanki kendi yiyeceği gibi. Sonra o da bana baklava getiriyor, çikolata ikram ediyor eliyle, geçenlerde mandalin armut getirmiş zorla yedirdi bana da.
Kendi yemeğinden ikram ediyor falan. Gerçi başkalarına da ediyor bunları ama ben istemiyorum dediğimde bana çok ısrar ediyor.
Bazen beni o kadar koruyor ki insanlar gelip "korkma senin arkanda .. var, sana bir şey olmaz korur o seni" diyorlar. Bu kızın hep yanında ol falan diyorlar.
Bana biri baskı yapınca sinirleniyor, bir bakıyorum müdürün odasında, anlıyorum benim için gitmiş, geliyor anlatıyor dert etme diyor ben konuştum kimse sana bir şey demeyecek diyor.
Bir şeyi öğret bana diyorum nasıl yaptığını, yoksa sürekli gelip soracağım diyorum. Gel sor n'olacak diyor. Uğraştırıyorum seni diyorum, saçmalama diyor kızıyor.
Başkaları hep izin alıyor işten, herkese söyleniyor, bu kız neden almıyor hasta da olsa işe geliyor diyor, insanlara beni övüyor. Bana bir teşekkür gelse hemen herkese anlatıyor. Benim hakkından gelemediğim müşterileri arıyor benim yerime, hepsiyle o uğraşıyor beni hiç uğraştırmıyor. Bana sürekli kendini de övüyor. Sen hiç uğraşma ben hakkından gelirim onun diyor. Nasıl çözdüm ama o işini diyor. Durup durup eskiden susturduğu müşterilerimi hatırlatıyor bana. Ben de ona "evet sen baya iyisin işinde" diyorum.
Bana planlarından bahsediyor. Askerliğinden, ilerde yapmak istediklerinden konu açıyor, bana da akıl veriyor, sen de şunu yapsan çok iyi olur diyor.
Bazen işin içinden çıkamıyorum yüzüm düşük oluyor hemej yanima gelip noldu diye soruyor anlattırıncaya kadar uğraşıyor.
Birine sinirli oluyor bazen benimle alakalı bir konuda, bana da komut verir gibi konuşuyor, ama hemen sonra dönüp, sana kızmıyorum bak yanlış anlama böyle konuşmamı bilmem kime kızdım diyor. Bana kızdı sanıp bozulacağım diye düşünüyor, sürekli kendini açıklıyor.
Geçenlerde aniden otururken göz göze geldik. Hiç konuşmuyorduk, öylece baktık birbirimize. Sonra önümüze döndük, çok anlamlı geldi o an.
Ama başka da bir şey yapmıyor. İş dışında görüşmüyoruz. Takipleşmiyoruz, telefonlarımız bile yok. Dışarda görüşme isteği de yok. Bir keresinde birkaç ay önce bana bro de benden bey olmaz falan demişti. Ben beyli hanımlı konuşuyorum diye. Ama geçenlerde de ismini yanlış söyledim, yanlışlıkla başka birinin adını söyledim ona, bozuldu. İnsanlar bana .. beycim diyor sen adımı bile söylemiyorsun diyor.
Benim kafam çok karışık. Bu erkek sizce ne düşünüyor ne hissediyor?
benim böyle erkek arkadaşlarım var işten ve okuldan. Zaten adam sana "bana bro diyebilirsin" demiş. Hoşlansa farklı davranır.
bu kadar detaya gerek yok çok fazla ilgili yazsanız yeterliydi
ama başka kizlara böyle davranmıyor
