Kadınlar ne ister?

Prenses bella .!.:

İlla şarap olarak bakma bende emzirirken başka şeyle eşlik ediyordum, tavla falan sevmiyorumda scrabble tarzı oynuyoruz, mesela belgesel çok izlerim ben aralarda yorum yaparız bazen tartışırız. Romantik şeyleri sevmediğimi fark ettim şiirler, çiçekler (özel gün dışında) birde rahat takılmam için çocuğu alır parka götürür oyun alanına götürür yada odasında oyun kurar şuan 3 yaşa geldik baba-kız time yapıyolar mutlaka.
Kendi kendine deşarj olacak şeyler bulmak gerek ilgiyi içten kendindende alıp besleyeceksin yani ben bunu keşfettiğimden beri stres seviyeminde düştüğünü gözlemliyorum.
Stresli işimiz var tutup evde rahatlamamız gerek gülmemiz gerek birbirimizi sıkmamalı yada illa ilgi diye darlamamamız gerektiğini düşünüyorum. Mesela çiçektense sevdiğim tatlıyı almış olsun, ben kahvaltı götürüyorum işe mesela bazen uyuyakalıyorum bi bakıyorum eşim gece hazırlamış yada benden erken kalkmış hazırlamış çantama koymuş, böyle şeylere eriyorum ilgiyi sevgiyi daha çok hissediyorum.
Yorgunsun diyip masaj yapmak istemesi, evde atıyorum mutfağa gidiyor banada çikolata getirir misin diyorum -evde var sanıp -bitmişse üşenmeyip gidip almasını çok seviyorum. İlgi ve sevgi dili herkesin farklı bence eşin “ne yapayım” dediğinde önce kendine bi sor bi tara ondan sonra açıkca söyle. Belli ki sevgi sorununuz yok

Genişletmek için tıkla...

geceeeee .!.:

ay maşallah çok hoşuma gitti yazmadan geçemedim mutluluğunuz daim olsun

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

Cidden soruyorum bu soruyu cünkü ben bilmiyorum. Yani genel gecer ilgi, sevgi, anlayış vs okay de… Tam olarak ne istiyoruz? Ne zaman, ne olursa yeterli geliyor bize?

Konu şu; esim tanıstığımız günden beri bana karşı anlayışlı, sabırlı ve ilgili. Bir bebeğimiz oldu hala daha ilgilidir. İşten gelir bebekle ilgilenir. Bazen hiç uyumadan bizi dısarı çıkarır vs vs. yani ilişkide verici taraf esim. Çabasını görüyorum ve kendimi şanslı hissediyorum da.

Süreki “beni sev, benle ilgilen” cümleleri kurmaya başlamışım son zamanlarda esime. Kendisi söyledi bunu. Ben de son zamanlarda bi ilgi açlığı hissediyorum yalan değil. Ama esim “ne yapayım, neyi eksik yapıyorum?” diye sorunca da bir cevabım yok.

Esimin işi düzensiz. Bazen gündüz, bazen gece, bazen de 24 saat çalışıyor. Evden işe, işten eve giden biri. Dısarda vakit gecirmeyi sevmez.

Örnek bir günümüz söyle;
Gündüz işte.. Aksam saat 7-7.30 gibi eve gelir.

Beni öper, bebeği öper.

Elini yüzünü yıkamaya gider.

Bebeği alır. Ben de o arada masayı hazırlamaya girişirim.

Oturur yemek yeriz hep beraber. Bebeği ben yediririm. (Bunu belirtiyorum cünkü defalarca bir kez de ben rahat rahat yemek yiyeyim diye söyledim ama kendisi bebeği yedirmeye korkuyormus boğulur diye)

Ben bebeğin banyosunu hazırlarken o bebeğin üzerini çıkarır.

Bebeği yıkarız (ben yıkarım, o ben yıkarken balkona sigara içmeye gider)

Ben bebeğin üzerini giydirirken o etrafı toplar.

Saat 8-8.30 gibi ben bebekle odaya giderim uyutmak için. Esim o arada mutfağı toplar.

Bebek uyuduktan sonra salona döndüğümde esim ya oyun oynuyor ya da tv izliyor olur.

Yanına giderim ama sohbet vs yok. yani kendi açtığı bir sohbet yok. Bazen film izlemeyi veya balkonda oturmayı teklif eder. Ama film seçerken saatler geciyor ve balkona çıktığımızda sigara içiyor o yüzden %90 reddederim.

Benim uykum gelir, kalkar yatarım. O da oyununu bitirir, sigarasını içer, dusunu alır ve yatar.

Bu işlerin hepsini yaparken bu arada ilgilidir benimle. Güzel sözler söyler, iyi hissettirir ama sanki eksik hissediyorum.

Bana diyor ki ben birlikte bir seyler yapmayı teklif ediyorum sana. Ama ben illa bir sey yapalım derdinde değilim ki.. Ben çocuğu uyutmus gelmisim.. Bir kahve yapsan gel içelim desen?? Ya da ne bileyim salona geldiğimde oyun oynuyor değil de beni bekliyor olsan? Hiçbir sey yapmasak sadece satılıp sussak da olur yani..

Nankörlük ediyormus gibi hissediyorum sanki. Kendisine uzun uzun bunları anlatınca “haklısın, dikkat edeceğim bundan sonra” dedi ama sırf kavga etmemek için dedi biliyorum. Cünkü sürekli “nasıl göstereyim ilgimi? Daha baska ne yapabilirim ki?” diye sorup durdu. Yani yeterli olduğunu düsünüyor zaten.

24 saat cocuklayım. Evde olduğu ve uyanık olduğu 4-5 saatte tüm odağında ben olayım istiyorum cok mu bu? Esimin yanında sakinleşen ve dinlenen biriyim. İşe gittiğinde dertler boğuyor beni resmen. O yüzden de evdeysek ve bebek de uyuyorsa bi kaç saatini bana ayır be adam. Sevildiğimi hissediyorum evet ama o “seviliyorum” jestlerini görmek istiyorum. Gerekirse bebek gübi sev, saçımı olsa, pışpışla beni dedim. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ihtiyacım var buna gibi hissediyorum. O her boşlukta ya sigara içmeye ya da tuvalete koşuyor deli oluyorum.

İlla ki onun da yorgunlukları, eksik hissettiği yerler var. Ama sorunca “bence her sey mükemmel hayatımızda” diyor.

Çok mu şey bekliyorum? Bu arada bu konu esimle aramı bozmadı. İyiyiz şükür. iki gündür de istediğim şekilde davranmaya calisiyor, bugün bebeği o yedirdi mesela.. ben cocugu yıkarken sigara içmeye gitmedi. bu sefer de ben bebeği uyuturken uyuyakaldı ama neyse cabasına sağlık.

olana şükür edip sesimi çıkarmamam mı gerekiyor? nasıl hissettiğimi ve ne istediğimi de net olarak söyleyemediğim için bu konuda (cünkü doğru kelimeleri bulamadım hala) yersiz kapris gibi görünüyor bu konu. ya da bana öyle geliyor.

Her bdv konusunu açtıktan sonra pişman ediyorsunuz ama bu konuyu sohbet gibi düsünün pleaseee Şımarık bir ş*llıksın falan yazmayın

Genişletmek için tıkla...

Mehrii34 .!.:

Çok özel olcak ama c*nsel ilişki durumunuz nasıl? Bilemedim yani bunalmış olabilirsin yada belkide bu dediğim şey eksik.. ama yeterli geldi ilgiis felan hiç ilgisiz bırakmamış seni.. biraz baş başa flört gibi edeceğiniz zaman mı yaratsanız bebeği aile büyüğüne 1-2 saat emanet edebilcek yer varsa ?

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

ben çok takıntılı oldupum için kimse cocugumh kabul etmez kucaklarına bile temkinli alıyorlar ben de bırakamam zaten. cok kücük.. sanki ben yanında olmazsam basına bir sey gelecek

cinsel hayatımız aktif bayağı ama yukarda mesajlarda da bahsettim o büyüsğ yok gibi. yani sevişmenin kendisi iyi ama hazırlık aşaması heyecanlı değil artık. o sabahtan başlayan mesajlar, birbirimizin modunu yükseltme, flörtler yok. bakıyoruz cocuk uyuyor, ortam uygun

+sevişelim mi?
-oluur..

bu kadar jfjfj yani eskisi gibi bir hazırlık veya bir uğraş yok. dümdüz

Genişletmek için tıkla...

Mehrii34 .!.:

Bence takıntılı değilsin ya yada bende takıntılı insanım bana normal geldi her anne korkar bişeymi olcak acaba diye ben olsam bende temkinli davranırdım.. e ilişki de oluyomuş kız normal geldi bana aranız psikoloğa gidip danışsan mı ? Hani gerçekten bunalmış olabilirsin ya gebelik şu bu derken şimdi çocuk bakmak felan ne bileyim kendimce oraya bağladım ama maşallah diyelim

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

ya cok sükür kavga dövüş yok, iyi de anlaşıyoruz. ama işte ben ben ilgi beklentisindeyim sürekli. ben tüm ilgimi bebeğe verirken o da bana versin istiyorum

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

ben çok takıntılı oldupum için kimse cocugumh kabul etmez kucaklarına bile temkinli alıyorlar ben de bırakamam zaten. cok kücük.. sanki ben yanında olmazsam basına bir sey gelecek

cinsel hayatımız aktif bayağı ama yukarda mesajlarda da bahsettim o büyüsğ yok gibi. yani sevişmenin kendisi iyi ama hazırlık aşaması heyecanlı değil artık. o sabahtan başlayan mesajlar, birbirimizin modunu yükseltme, flörtler yok. bakıyoruz cocuk uyuyor, ortam uygun

+sevişelim mi?
-oluur..

bu kadar jfjfj yani eskisi gibi bir hazırlık veya bir uğraş yok. dümdüz

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

Cidden soruyorum bu soruyu cünkü ben bilmiyorum. Yani genel gecer ilgi, sevgi, anlayış vs okay de… Tam olarak ne istiyoruz? Ne zaman, ne olursa yeterli geliyor bize?

Konu şu; esim tanıstığımız günden beri bana karşı anlayışlı, sabırlı ve ilgili. Bir bebeğimiz oldu hala daha ilgilidir. İşten gelir bebekle ilgilenir. Bazen hiç uyumadan bizi dısarı çıkarır vs vs. yani ilişkide verici taraf esim. Çabasını görüyorum ve kendimi şanslı hissediyorum da.

Süreki “beni sev, benle ilgilen” cümleleri kurmaya başlamışım son zamanlarda esime. Kendisi söyledi bunu. Ben de son zamanlarda bi ilgi açlığı hissediyorum yalan değil. Ama esim “ne yapayım, neyi eksik yapıyorum?” diye sorunca da bir cevabım yok.

Esimin işi düzensiz. Bazen gündüz, bazen gece, bazen de 24 saat çalışıyor. Evden işe, işten eve giden biri. Dısarda vakit gecirmeyi sevmez.

Örnek bir günümüz söyle;
Gündüz işte.. Aksam saat 7-7.30 gibi eve gelir.

Beni öper, bebeği öper.

Elini yüzünü yıkamaya gider.

Bebeği alır. Ben de o arada masayı hazırlamaya girişirim.

Oturur yemek yeriz hep beraber. Bebeği ben yediririm. (Bunu belirtiyorum cünkü defalarca bir kez de ben rahat rahat yemek yiyeyim diye söyledim ama kendisi bebeği yedirmeye korkuyormus boğulur diye)

Ben bebeğin banyosunu hazırlarken o bebeğin üzerini çıkarır.

Bebeği yıkarız (ben yıkarım, o ben yıkarken balkona sigara içmeye gider)

Ben bebeğin üzerini giydirirken o etrafı toplar.

Saat 8-8.30 gibi ben bebekle odaya giderim uyutmak için. Esim o arada mutfağı toplar.

Bebek uyuduktan sonra salona döndüğümde esim ya oyun oynuyor ya da tv izliyor olur.

Yanına giderim ama sohbet vs yok. yani kendi açtığı bir sohbet yok. Bazen film izlemeyi veya balkonda oturmayı teklif eder. Ama film seçerken saatler geciyor ve balkona çıktığımızda sigara içiyor o yüzden %90 reddederim.

Benim uykum gelir, kalkar yatarım. O da oyununu bitirir, sigarasını içer, dusunu alır ve yatar.

Bu işlerin hepsini yaparken bu arada ilgilidir benimle. Güzel sözler söyler, iyi hissettirir ama sanki eksik hissediyorum.

Bana diyor ki ben birlikte bir seyler yapmayı teklif ediyorum sana. Ama ben illa bir sey yapalım derdinde değilim ki.. Ben çocuğu uyutmus gelmisim.. Bir kahve yapsan gel içelim desen?? Ya da ne bileyim salona geldiğimde oyun oynuyor değil de beni bekliyor olsan? Hiçbir sey yapmasak sadece satılıp sussak da olur yani..

Nankörlük ediyormus gibi hissediyorum sanki. Kendisine uzun uzun bunları anlatınca “haklısın, dikkat edeceğim bundan sonra” dedi ama sırf kavga etmemek için dedi biliyorum. Cünkü sürekli “nasıl göstereyim ilgimi? Daha baska ne yapabilirim ki?” diye sorup durdu. Yani yeterli olduğunu düsünüyor zaten.

24 saat cocuklayım. Evde olduğu ve uyanık olduğu 4-5 saatte tüm odağında ben olayım istiyorum cok mu bu? Esimin yanında sakinleşen ve dinlenen biriyim. İşe gittiğinde dertler boğuyor beni resmen. O yüzden de evdeysek ve bebek de uyuyorsa bi kaç saatini bana ayır be adam. Sevildiğimi hissediyorum evet ama o “seviliyorum” jestlerini görmek istiyorum. Gerekirse bebek gübi sev, saçımı olsa, pışpışla beni dedim. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ihtiyacım var buna gibi hissediyorum. O her boşlukta ya sigara içmeye ya da tuvalete koşuyor deli oluyorum.

İlla ki onun da yorgunlukları, eksik hissettiği yerler var. Ama sorunca “bence her sey mükemmel hayatımızda” diyor.

Çok mu şey bekliyorum? Bu arada bu konu esimle aramı bozmadı. İyiyiz şükür. iki gündür de istediğim şekilde davranmaya calisiyor, bugün bebeği o yedirdi mesela.. ben cocugu yıkarken sigara içmeye gitmedi. bu sefer de ben bebeği uyuturken uyuyakaldı ama neyse cabasına sağlık.

olana şükür edip sesimi çıkarmamam mı gerekiyor? nasıl hissettiğimi ve ne istediğimi de net olarak söyleyemediğim için bu konuda (cünkü doğru kelimeleri bulamadım hala) yersiz kapris gibi görünüyor bu konu. ya da bana öyle geliyor.

Her bdv konusunu açtıktan sonra pişman ediyorsunuz ama bu konuyu sohbet gibi düsünün pleaseee Şımarık bir ş*llıksın falan yazmayın

Genişletmek için tıkla...

chamallows .!.:

Babanizla aranız nasıl?

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

Cidden soruyorum bu soruyu cünkü ben bilmiyorum. Yani genel gecer ilgi, sevgi, anlayış vs okay de… Tam olarak ne istiyoruz? Ne zaman, ne olursa yeterli geliyor bize?

Konu şu; esim tanıstığımız günden beri bana karşı anlayışlı, sabırlı ve ilgili. Bir bebeğimiz oldu hala daha ilgilidir. İşten gelir bebekle ilgilenir. Bazen hiç uyumadan bizi dısarı çıkarır vs vs. yani ilişkide verici taraf esim. Çabasını görüyorum ve kendimi şanslı hissediyorum da.

Süreki “beni sev, benle ilgilen” cümleleri kurmaya başlamışım son zamanlarda esime. Kendisi söyledi bunu. Ben de son zamanlarda bi ilgi açlığı hissediyorum yalan değil. Ama esim “ne yapayım, neyi eksik yapıyorum?” diye sorunca da bir cevabım yok.

Esimin işi düzensiz. Bazen gündüz, bazen gece, bazen de 24 saat çalışıyor. Evden işe, işten eve giden biri. Dısarda vakit gecirmeyi sevmez.

Örnek bir günümüz söyle;
Gündüz işte.. Aksam saat 7-7.30 gibi eve gelir.

Beni öper, bebeği öper.

Elini yüzünü yıkamaya gider.

Bebeği alır. Ben de o arada masayı hazırlamaya girişirim.

Oturur yemek yeriz hep beraber. Bebeği ben yediririm. (Bunu belirtiyorum cünkü defalarca bir kez de ben rahat rahat yemek yiyeyim diye söyledim ama kendisi bebeği yedirmeye korkuyormus boğulur diye)

Ben bebeğin banyosunu hazırlarken o bebeğin üzerini çıkarır.

Bebeği yıkarız (ben yıkarım, o ben yıkarken balkona sigara içmeye gider)

Ben bebeğin üzerini giydirirken o etrafı toplar.

Saat 8-8.30 gibi ben bebekle odaya giderim uyutmak için. Esim o arada mutfağı toplar.

Bebek uyuduktan sonra salona döndüğümde esim ya oyun oynuyor ya da tv izliyor olur.

Yanına giderim ama sohbet vs yok. yani kendi açtığı bir sohbet yok. Bazen film izlemeyi veya balkonda oturmayı teklif eder. Ama film seçerken saatler geciyor ve balkona çıktığımızda sigara içiyor o yüzden %90 reddederim.

Benim uykum gelir, kalkar yatarım. O da oyununu bitirir, sigarasını içer, dusunu alır ve yatar.

Bu işlerin hepsini yaparken bu arada ilgilidir benimle. Güzel sözler söyler, iyi hissettirir ama sanki eksik hissediyorum.

Bana diyor ki ben birlikte bir seyler yapmayı teklif ediyorum sana. Ama ben illa bir sey yapalım derdinde değilim ki.. Ben çocuğu uyutmus gelmisim.. Bir kahve yapsan gel içelim desen?? Ya da ne bileyim salona geldiğimde oyun oynuyor değil de beni bekliyor olsan? Hiçbir sey yapmasak sadece satılıp sussak da olur yani..

Nankörlük ediyormus gibi hissediyorum sanki. Kendisine uzun uzun bunları anlatınca “haklısın, dikkat edeceğim bundan sonra” dedi ama sırf kavga etmemek için dedi biliyorum. Cünkü sürekli “nasıl göstereyim ilgimi? Daha baska ne yapabilirim ki?” diye sorup durdu. Yani yeterli olduğunu düsünüyor zaten.

24 saat cocuklayım. Evde olduğu ve uyanık olduğu 4-5 saatte tüm odağında ben olayım istiyorum cok mu bu? Esimin yanında sakinleşen ve dinlenen biriyim. İşe gittiğinde dertler boğuyor beni resmen. O yüzden de evdeysek ve bebek de uyuyorsa bi kaç saatini bana ayır be adam. Sevildiğimi hissediyorum evet ama o “seviliyorum” jestlerini görmek istiyorum. Gerekirse bebek gübi sev, saçımı olsa, pışpışla beni dedim. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ihtiyacım var buna gibi hissediyorum. O her boşlukta ya sigara içmeye ya da tuvalete koşuyor deli oluyorum.

İlla ki onun da yorgunlukları, eksik hissettiği yerler var. Ama sorunca “bence her sey mükemmel hayatımızda” diyor.

Çok mu şey bekliyorum? Bu arada bu konu esimle aramı bozmadı. İyiyiz şükür. iki gündür de istediğim şekilde davranmaya calisiyor, bugün bebeği o yedirdi mesela.. ben cocugu yıkarken sigara içmeye gitmedi. bu sefer de ben bebeği uyuturken uyuyakaldı ama neyse cabasına sağlık.

olana şükür edip sesimi çıkarmamam mı gerekiyor? nasıl hissettiğimi ve ne istediğimi de net olarak söyleyemediğim için bu konuda (cünkü doğru kelimeleri bulamadım hala) yersiz kapris gibi görünüyor bu konu. ya da bana öyle geliyor.

Her bdv konusunu açtıktan sonra pişman ediyorsunuz ama bu konuyu sohbet gibi düsünün pleaseee Şımarık bir ş*llıksın falan yazmayın

Genişletmek için tıkla...

terazi cicegi .!.:

canım yorumların birazını okudum, öncelikle sorayım naptınız? bir gelişme oldumu? benimde tavsiyem kendine zaman yarat, bizim çocuğumuz yok, birbirimizdende bazen sıkılıyoruz, kabuğuma çekilmek, kendimle başbaşa kalmak, canımın istediğini yapmak gibi anlara ihtiyaç duyuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

esim daha cok cabalıyor su an. zaten kötü bir dönemdeyiz, esim izinsiz çalışıyor haftasonu dahi yok su an ve 3 ay böyle devam edecekmis. o yüzsen kendime ayrı zaman ayıramıyorum cok malum bebek var.

ama esimin çabası bile daha iyi geldi. 10 dk dahi olsa her gün oturup sadece birbirimizle ilgileniyoruz. çay, kahve içiyoruz. düzeleceğiz ya insallah

Genişletmek için tıkla...

terazi cicegi .!.:

süper, en azından sana keyfince duş alma, gerekirse keyfince müzik dinleme vb. imkanı verse her gün 30-40 dk bu bile iyi gelecektir, terapi gibi yani. belki kendine zaman ayırınca modunda olur, olumlu enerjiyle sevişekmi vb. modundan çıkarsınız, isteyen tarafa geçersiniz bellimi olur

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

Cidden soruyorum bu soruyu cünkü ben bilmiyorum. Yani genel gecer ilgi, sevgi, anlayış vs okay de… Tam olarak ne istiyoruz? Ne zaman, ne olursa yeterli geliyor bize?

Konu şu; esim tanıstığımız günden beri bana karşı anlayışlı, sabırlı ve ilgili. Bir bebeğimiz oldu hala daha ilgilidir. İşten gelir bebekle ilgilenir. Bazen hiç uyumadan bizi dısarı çıkarır vs vs. yani ilişkide verici taraf esim. Çabasını görüyorum ve kendimi şanslı hissediyorum da.

Süreki “beni sev, benle ilgilen” cümleleri kurmaya başlamışım son zamanlarda esime. Kendisi söyledi bunu. Ben de son zamanlarda bi ilgi açlığı hissediyorum yalan değil. Ama esim “ne yapayım, neyi eksik yapıyorum?” diye sorunca da bir cevabım yok.

Esimin işi düzensiz. Bazen gündüz, bazen gece, bazen de 24 saat çalışıyor. Evden işe, işten eve giden biri. Dısarda vakit gecirmeyi sevmez.

Örnek bir günümüz söyle;
Gündüz işte.. Aksam saat 7-7.30 gibi eve gelir.

Beni öper, bebeği öper.

Elini yüzünü yıkamaya gider.

Bebeği alır. Ben de o arada masayı hazırlamaya girişirim.

Oturur yemek yeriz hep beraber. Bebeği ben yediririm. (Bunu belirtiyorum cünkü defalarca bir kez de ben rahat rahat yemek yiyeyim diye söyledim ama kendisi bebeği yedirmeye korkuyormus boğulur diye)

Ben bebeğin banyosunu hazırlarken o bebeğin üzerini çıkarır.

Bebeği yıkarız (ben yıkarım, o ben yıkarken balkona sigara içmeye gider)

Ben bebeğin üzerini giydirirken o etrafı toplar.

Saat 8-8.30 gibi ben bebekle odaya giderim uyutmak için. Esim o arada mutfağı toplar.

Bebek uyuduktan sonra salona döndüğümde esim ya oyun oynuyor ya da tv izliyor olur.

Yanına giderim ama sohbet vs yok. yani kendi açtığı bir sohbet yok. Bazen film izlemeyi veya balkonda oturmayı teklif eder. Ama film seçerken saatler geciyor ve balkona çıktığımızda sigara içiyor o yüzden %90 reddederim.

Benim uykum gelir, kalkar yatarım. O da oyununu bitirir, sigarasını içer, dusunu alır ve yatar.

Bu işlerin hepsini yaparken bu arada ilgilidir benimle. Güzel sözler söyler, iyi hissettirir ama sanki eksik hissediyorum.

Bana diyor ki ben birlikte bir seyler yapmayı teklif ediyorum sana. Ama ben illa bir sey yapalım derdinde değilim ki.. Ben çocuğu uyutmus gelmisim.. Bir kahve yapsan gel içelim desen?? Ya da ne bileyim salona geldiğimde oyun oynuyor değil de beni bekliyor olsan? Hiçbir sey yapmasak sadece satılıp sussak da olur yani..

Nankörlük ediyormus gibi hissediyorum sanki. Kendisine uzun uzun bunları anlatınca “haklısın, dikkat edeceğim bundan sonra” dedi ama sırf kavga etmemek için dedi biliyorum. Cünkü sürekli “nasıl göstereyim ilgimi? Daha baska ne yapabilirim ki?” diye sorup durdu. Yani yeterli olduğunu düsünüyor zaten.

24 saat cocuklayım. Evde olduğu ve uyanık olduğu 4-5 saatte tüm odağında ben olayım istiyorum cok mu bu? Esimin yanında sakinleşen ve dinlenen biriyim. İşe gittiğinde dertler boğuyor beni resmen. O yüzden de evdeysek ve bebek de uyuyorsa bi kaç saatini bana ayır be adam. Sevildiğimi hissediyorum evet ama o “seviliyorum” jestlerini görmek istiyorum. Gerekirse bebek gübi sev, saçımı olsa, pışpışla beni dedim. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ihtiyacım var buna gibi hissediyorum. O her boşlukta ya sigara içmeye ya da tuvalete koşuyor deli oluyorum.

İlla ki onun da yorgunlukları, eksik hissettiği yerler var. Ama sorunca “bence her sey mükemmel hayatımızda” diyor.

Çok mu şey bekliyorum? Bu arada bu konu esimle aramı bozmadı. İyiyiz şükür. iki gündür de istediğim şekilde davranmaya calisiyor, bugün bebeği o yedirdi mesela.. ben cocugu yıkarken sigara içmeye gitmedi. bu sefer de ben bebeği uyuturken uyuyakaldı ama neyse cabasına sağlık.

olana şükür edip sesimi çıkarmamam mı gerekiyor? nasıl hissettiğimi ve ne istediğimi de net olarak söyleyemediğim için bu konuda (cünkü doğru kelimeleri bulamadım hala) yersiz kapris gibi görünüyor bu konu. ya da bana öyle geliyor.

Her bdv konusunu açtıktan sonra pişman ediyorsunuz ama bu konuyu sohbet gibi düsünün pleaseee Şımarık bir ş*llıksın falan yazmayın

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

Cidden soruyorum bu soruyu cünkü ben bilmiyorum. Yani genel gecer ilgi, sevgi, anlayış vs okay de… Tam olarak ne istiyoruz? Ne zaman, ne olursa yeterli geliyor bize?

Konu şu; esim tanıstığımız günden beri bana karşı anlayışlı, sabırlı ve ilgili. Bir bebeğimiz oldu hala daha ilgilidir. İşten gelir bebekle ilgilenir. Bazen hiç uyumadan bizi dısarı çıkarır vs vs. yani ilişkide verici taraf esim. Çabasını görüyorum ve kendimi şanslı hissediyorum da.

Süreki “beni sev, benle ilgilen” cümleleri kurmaya başlamışım son zamanlarda esime. Kendisi söyledi bunu. Ben de son zamanlarda bi ilgi açlığı hissediyorum yalan değil. Ama esim “ne yapayım, neyi eksik yapıyorum?” diye sorunca da bir cevabım yok.

Esimin işi düzensiz. Bazen gündüz, bazen gece, bazen de 24 saat çalışıyor. Evden işe, işten eve giden biri. Dısarda vakit gecirmeyi sevmez.

Örnek bir günümüz söyle;
Gündüz işte.. Aksam saat 7-7.30 gibi eve gelir.

Beni öper, bebeği öper.

Elini yüzünü yıkamaya gider.

Bebeği alır. Ben de o arada masayı hazırlamaya girişirim.

Oturur yemek yeriz hep beraber. Bebeği ben yediririm. (Bunu belirtiyorum cünkü defalarca bir kez de ben rahat rahat yemek yiyeyim diye söyledim ama kendisi bebeği yedirmeye korkuyormus boğulur diye)

Ben bebeğin banyosunu hazırlarken o bebeğin üzerini çıkarır.

Bebeği yıkarız (ben yıkarım, o ben yıkarken balkona sigara içmeye gider)

Ben bebeğin üzerini giydirirken o etrafı toplar.

Saat 8-8.30 gibi ben bebekle odaya giderim uyutmak için. Esim o arada mutfağı toplar.

Bebek uyuduktan sonra salona döndüğümde esim ya oyun oynuyor ya da tv izliyor olur.

Yanına giderim ama sohbet vs yok. yani kendi açtığı bir sohbet yok. Bazen film izlemeyi veya balkonda oturmayı teklif eder. Ama film seçerken saatler geciyor ve balkona çıktığımızda sigara içiyor o yüzden %90 reddederim.

Benim uykum gelir, kalkar yatarım. O da oyununu bitirir, sigarasını içer, dusunu alır ve yatar.

Bu işlerin hepsini yaparken bu arada ilgilidir benimle. Güzel sözler söyler, iyi hissettirir ama sanki eksik hissediyorum.

Bana diyor ki ben birlikte bir seyler yapmayı teklif ediyorum sana. Ama ben illa bir sey yapalım derdinde değilim ki.. Ben çocuğu uyutmus gelmisim.. Bir kahve yapsan gel içelim desen?? Ya da ne bileyim salona geldiğimde oyun oynuyor değil de beni bekliyor olsan? Hiçbir sey yapmasak sadece satılıp sussak da olur yani..

Nankörlük ediyormus gibi hissediyorum sanki. Kendisine uzun uzun bunları anlatınca “haklısın, dikkat edeceğim bundan sonra” dedi ama sırf kavga etmemek için dedi biliyorum. Cünkü sürekli “nasıl göstereyim ilgimi? Daha baska ne yapabilirim ki?” diye sorup durdu. Yani yeterli olduğunu düsünüyor zaten.

24 saat cocuklayım. Evde olduğu ve uyanık olduğu 4-5 saatte tüm odağında ben olayım istiyorum cok mu bu? Esimin yanında sakinleşen ve dinlenen biriyim. İşe gittiğinde dertler boğuyor beni resmen. O yüzden de evdeysek ve bebek de uyuyorsa bi kaç saatini bana ayır be adam. Sevildiğimi hissediyorum evet ama o “seviliyorum” jestlerini görmek istiyorum. Gerekirse bebek gübi sev, saçımı olsa, pışpışla beni dedim. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ihtiyacım var buna gibi hissediyorum. O her boşlukta ya sigara içmeye ya da tuvalete koşuyor deli oluyorum.

İlla ki onun da yorgunlukları, eksik hissettiği yerler var. Ama sorunca “bence her sey mükemmel hayatımızda” diyor.

Çok mu şey bekliyorum? Bu arada bu konu esimle aramı bozmadı. İyiyiz şükür. iki gündür de istediğim şekilde davranmaya calisiyor, bugün bebeği o yedirdi mesela.. ben cocugu yıkarken sigara içmeye gitmedi. bu sefer de ben bebeği uyuturken uyuyakaldı ama neyse cabasına sağlık.

olana şükür edip sesimi çıkarmamam mı gerekiyor? nasıl hissettiğimi ve ne istediğimi de net olarak söyleyemediğim için bu konuda (cünkü doğru kelimeleri bulamadım hala) yersiz kapris gibi görünüyor bu konu. ya da bana öyle geliyor.

Her bdv konusunu açtıktan sonra pişman ediyorsunuz ama bu konuyu sohbet gibi düsünün pleaseee Şımarık bir ş*llıksın falan yazmayın

Genişletmek için tıkla...

Vaalbara .!.:

O iş öyle olmuyor, akşama kadar evde yatilmiyor bebeyle. İstemekte gayet haklı, bende telefon elinde TV karşısında falan görünce cinleniyorum. Bebek tek başıma benim değil, evde de tek yaşamıyorum sonuçta. Yaptığı seyelri lütfedip yapmayacak ki, gayet sorumluluğu olduğu için yapacak, birlikte halledip oturacaklar.

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Biyolojiyi değiştiremezsiniz arkadaş? Boşuna sinirlerinizi bozmayın.bebek en az yüzde 80 annenindir.kabullenemeyen doğurmasin.adamcağızları da bir rahat bırakın.kendileri mi istediler bu şekilde olmasını düzenin.ev işleri konusunda haklısın.

Genişletmek için tıkla...