aman yarabbim bu kadar gergin olacağınızı tahmin edemeden takıldım, geçenki ortamı yumuşatmak için fakat kalan tüm enerjimi de emdiniz inanır mısınız, allah varsa kocanıza falan sabır versin“hinfindi bu nisi islip yiii irkişiniz miyim bin sizin” klasik piremses sendromu üstünde pijama elinde tuzlu çekirdek bana patronluk taslıyorsunuz komplekse bakın aman aman düşman gözüne.tamam siz inanılmaz üstün ve usturuplusunuz bu kadar kasmayın çabuk çökersiniz mazallah
Bu çok yanlış bir bakış açısı bence. Bunu düşünen insanların hayatlarında güvenilecek kimse olmadığını düşünüyorum.Bence arkadaşım yok diye çok da şey yapmayın en güzeli insanın kendiyle olması
Tek çaresi; Dil öğrenmek, yeni bir bakış açısı için.. Konuşmalarınızı yabancı dile çevirin, öyle konuşun, telefonunuzu, hatta gördüğümüz bir havluyu bile yabancı dilde görünDaha önce çok uzak bir memlekette yaşıyordum. Yurtdisinda yani. Sonra cocugumla memlekete yerleştim. İlk sene dert etmedim zamanla bulurum dedim ama sonra araya pandemi girdi evden çıkmaz olduk kurslarada gitmedim. Çalışmadığım içinde arkadaş edinecek bi ortamim yok. Yeni spora başladım. Oradan sağolsun iki kız kahve içmeye gidelim dedi ve gittik. O 2 kızda birbirini yeni tanıyor ve oyle cokta kafa dengi gibi durmuyorlardi. Ona ragmen baktim sözleştiler bir iki yere birlikte gidecekler. Iyi hoslar fakat bilmiyorum bendemi problem var bilmiyorum. İnanın belirli bi zaman sonra caktirmasamda sıkıldım. Sonra kendi kendime ben demekki arkadaşlığı büyütüyorum yani her arkadaşla kahve içmeye gittim diyen yada her arkadaşla pazara carsiya gittik diyen illaki "kankisi" olmuyor. Tabiiki samimiyet zamanla oluşur ama bazı insanlarla kafanın uyumayacağini anlarsın ya. Öyle bi ortamdi
Zaten sakın bi insanım. Herkesle kolayca uyusamıyorum. Ama arkadassizliktanda çok sıkıldım. Bugun ki durum bana bi karamsarlık yükledi kafa dengi arkadaş bulmam mümkün olmayacak gibi zaten kaç senedir yok. Sizde durumlar nasıl?
Cok guzel özetlemissiniz. İnsana insan lazım elbette ki.Bu çok yanlış bir bakış açısı bence. Bunu düşünen insanların hayatlarında güvenilecek kimse olmadığını düşünüyorum.
Evet insan kendiyle olabilmeli, kendine yetebilmeli. Ama hepimiz sosyal hayatın bir parçasıyız. Bazen sevinçli bazen kederli anlarımız oluyor. İnsan paylaşmak, sevincini çoğaltmak, üzüntüsünü azaltmak için bir omuza ihtiyaç duyuyor. Birşeylerin üstesinden gelebilmek için destek almaya ihtiyacımız var.
Yapılan bilimsel araştırmalarda depresyon, hipertansiyon ve obezite gibi vakalarda düşüşün güçlü arkadaşlık ilişkileri ile doğru orantılı olduğu tespit edilmiştir. Yaşlı insanlar üzerinde yapılan araştırmalar ise güçlü arkadaşlık bağları olan yaşlı bireylerin yaşam sürelerinin yalnız olan yaşlı bireylere göre daha uzun olduğu ve bu bireylerin sağlık problemlerinin daha seyrek olduğunu göstermektedir.
Gezmeyi, tozmayı, saatlerce arkadaşlarımla olmayı çok seviyorum. Ama en sevdiğim aktivitelerden biri de termosa çay koyup, parkta çimlere oturup kitap okumaktır.
Bendeki durum daha sıkıntı..Daha önce çok uzak bir memlekette yaşıyordum. Yurtdisinda yani. Sonra cocugumla memlekete yerleştim. İlk sene dert etmedim zamanla bulurum dedim ama sonra araya pandemi girdi evden çıkmaz olduk kurslarada gitmedim. Çalışmadığım içinde arkadaş edinecek bi ortamim yok. Yeni spora başladım. Oradan sağolsun iki kız kahve içmeye gidelim dedi ve gittik. O 2 kızda birbirini yeni tanıyor ve oyle cokta kafa dengi gibi durmuyorlardi. Ona ragmen baktim sözleştiler bir iki yere birlikte gidecekler. Iyi hoslar fakat bilmiyorum bendemi problem var bilmiyorum. İnanın belirli bi zaman sonra caktirmasamda sıkıldım. Sonra kendi kendime ben demekki arkadaşlığı büyütüyorum yani her arkadaşla kahve içmeye gittim diyen yada her arkadaşla pazara carsiya gittik diyen illaki "kankisi" olmuyor. Tabiiki samimiyet zamanla oluşur ama bazı insanlarla kafanın uyumayacağini anlarsın ya. Öyle bi ortamdi
Zaten sakın bi insanım. Herkesle kolayca uyusamıyorum. Ama arkadassizliktanda çok sıkıldım. Bugun ki durum bana bi karamsarlık yükledi kafa dengi arkadaş bulmam mümkün olmayacak gibi zaten kaç senedir yok. Sizde durumlar nasıl?
Olabilir tabi bu da sizin bakış açınız teklik en güzeli benim için deBu çok yanlış bir bakış açısı bence. Bunu düşünen insanların hayatlarında güvenilecek kimse olmadığını düşünüyorum.
Evet insan kendiyle olabilmeli, kendine yetebilmeli. Ama hepimiz sosyal hayatın bir parçasıyız. Bazen sevinçli bazen kederli anlarımız oluyor. İnsan paylaşmak, sevincini çoğaltmak, üzüntüsünü azaltmak için bir omuza ihtiyaç duyuyor. Birşeylerin üstesinden gelebilmek için destek almaya ihtiyacımız var.
Yapılan bilimsel araştırmalarda depresyon, hipertansiyon ve obezite gibi vakalarda düşüşün güçlü arkadaşlık ilişkileri ile doğru orantılı olduğu tespit edilmiştir. Yaşlı insanlar üzerinde yapılan araştırmalar ise güçlü arkadaşlık bağları olan yaşlı bireylerin yaşam sürelerinin yalnız olan yaşlı bireylere göre daha uzun olduğu ve bu bireylerin sağlık problemlerinin daha seyrek olduğunu göstermektedir.
Gezmeyi, tozmayı, saatlerce arkadaşlarımla olmayı çok seviyorum. Ama en sevdiğim aktivitelerden biri de termosa çay koyup, parkta çimlere oturup kitap okumaktır.
rica ederim gerçekten deneynBuda aklıma geliyor evet.. teşekkür ederim
Böyle şeyler çok yaşanıyor.insanlar samimi gözüküyor ama değiller.yani samimiyetsizlik çok .benim başıma da çok gelmiştir.isyerinde özellikle gruplaşma var yalnızımDaha önce çok uzak bir memlekette yaşıyordum. Yurtdisinda yani. Sonra cocugumla memlekete yerleştim. İlk sene dert etmedim zamanla bulurum dedim ama sonra araya pandemi girdi evden çıkmaz olduk kurslarada gitmedim. Çalışmadığım içinde arkadaş edinecek bi ortamim yok. Yeni spora başladım. Oradan sağolsun iki kız kahve içmeye gidelim dedi ve gittik. O 2 kızda birbirini yeni tanıyor ve oyle cokta kafa dengi gibi durmuyorlardi. Ona ragmen baktim sözleştiler bir iki yere birlikte gidecekler. Iyi hoslar fakat bilmiyorum bendemi problem var bilmiyorum. İnanın belirli bi zaman sonra caktirmasamda sıkıldım. Sonra kendi kendime ben demekki arkadaşlığı büyütüyorum yani her arkadaşla kahve içmeye gittim diyen yada her arkadaşla pazara carsiya gittik diyen illaki "kankisi" olmuyor. Tabiiki samimiyet zamanla oluşur ama bazı insanlarla kafanın uyumayacağini anlarsın ya. Öyle bi ortamdi
Zaten sakın bi insanım. Herkesle kolayca uyusamıyorum. Ama arkadassizliktanda çok sıkıldım. Bugun ki durum bana bi karamsarlık yükledi kafa dengi arkadaş bulmam mümkün olmayacak gibi zaten kaç senedir yok. Sizde durumlar nasıl?
Her ikisidir belkiNe çok yalnızlık konusu açılır oldu yaf, yalnızlık pandemi sankim yayıldıkça yayılıyor
Bilemedim, toplum mu asosyal oldu, insanlar mı artık birbirine güvenmiyor...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?