- 24 Ekim 2015
- 264
- 420
- 103
Kısa ve sorunlu bi evliliğim var yaklaşık iki haftadır baba evindeyim. Yaşım 19. Eşime karşı duygularım bitti. Hayal kırıklıklarım var saygı görmedim. Karşılıklı hatalarımız oldu. En güzel geçmesi gereken zamanlar sıkıntılı geçti hep. Şimdi eşim hatalarını anladığını değiştiğini sevdiğini vs söylüyor. Onu anlıyorum evet hata yapabilir her insan sonra hatasını farkedebilir. Ama ben şu an çok güçsüzüm. Dönmek istemiyorum. Herkes tekrar dön vs diyor ama ben istemiyorum isteyemiyorum huzursuzum. Duygusal anlamda bişey yok içimde sadece onun için üzgünüm. Tekrar dönmek hiç ama hiç istemiyorum. Artık sevgi saygı olmadığı için beklentilerimi de manevi olarak karşılamıyor. Yani beni seviyor olması ya da çabalıyor olması ben de heyecan, istek uyandırmıyor. Evliliğe hazır olmadığımı, kendimi bile yeni yeni tanıdığımı farkediyorum. Dönmek istemesem de düşünüyorum bitince nasıl olacak hayatım. Bitkinim gerçekten. Zaten herkes kötü bakacak. Hedeflerim var okumak gelişmek istiyorum. Babam Bu güne kadar hiçbir işi beceremediğimi düşündü evlilik konusunda da öyle, belki de gerçekten beceriksizin tekiyim. Diğerleri gibi değilim. Başladığım hiçbir şeyin sonunu getiremedim. Artık başarmak istiyorum. Meslek sahibi olmak daha sonra da ömrüm olduğu kadar hayatımı güzel yaşayabilmek. Ama evlilik için umudum yok. Hata ettiğimi düşünüyorum o da çocuk daha ve ben onun dadısı değilim ki sürekli idare edeyim çünkü herkes idare edersin sen onu diyor. Böyle bi evlilik istemiyorum. Yuva bozmak çok kötü gerçekten ama öyle karmaşığım ki... Bu konularda tecrübesi olan akıl vermek isteyen ablalarımdan yardım istiyorum yorum istiyorum. Bu gelgitlerden yoruldum...
