3 yıllık bir ilişkim var. 1 buçuk yıldır uzak ilişki yaşıyoruz 2 3 ayda bir görüşüyoruz. Ama benim için hislerim o ilk zamanlardaki gibi değil. 3 aydan beri ilk defa dün gördüm onu kalbim heyecanla atmadı. O giderken ağlamadım kalbimde Bi burukluk olmadı. Yanında kendimi mutlu hissediyorum evet ama öyle aşırı aşırı Bi mutluluk değil. Ve asıl sorun o beni çok seviyor benim için herşey den vazgeçebilecek kadar çok. Ama ben onu o kadar çok seviyorum diyemem. Çünkü hiç onun için herşey den vazgeçerim kafasına girmedim. 22 yaşındayım bu yaz evlenme kararı almıştık ama muhabbetler ciddileşince ben geri adım attım. Sizce bu normal mi o böyle severken benim onun kadar sevememem? 3 ay sonra onu gördüğümde heyecanlanmamam giderken üzülmemem? Evlilik korkusu, uzaklığa alıştığım için mi böyle hissediyorum? Ve en önemlisi o o kadar iyi birisi ki bana o kadar çok değer veriyor ki anlatamam. Ben mutlu olayım diye uğraşıyo hep. Sizce sırf o iyi diye sevdiğim evet seviyorum onu ama aşık olmadığım insanla devam etmeli miyim? Ben sadece korkuyorum ya Bi daha beni öyle seven olmazsa veya ben onu gerçekten çok seviyorsam da bu uzaklık yüzünden farkında değilsem? Ayrıldığımız da pişman olursam? Gerçekten şuanki duygularımla hareket edip ayrılmalı mıyım? Ona da kötülük mü ediyorum bu hislerim varken hayatında kalarak?Aşk diye bişey var mı? Sevmek evlenmek için hayatını devam ettirmek için yeterli mi? Aşkın ömrü gerçekten 3 yıl mı? Aşk yerini sadece sevgiye bıraktı bilmiyorum .