- 10 Mart 2013
- 1.862
- 1.491
- 133
- Konu Sahibi elmalikurabiyee
- #1
Hanimlar merhaba.
Esim genel itibariyle sakin huylu saygin sevecen iyi bir insan. Buyuk bir problemimizde yok aslinda. Ama bazen ozellikle de aileler hususunda ufacik birsey buyuyor ve 2 3 gün küs kaliyoruz. Hatasini anladiginda affettirmek icin cabaliyor ama gonlumu kirmis oluyor bir sekilde. Iliskimiz bu duzende ilerlerken bazen iyi ki bu adamla evlenmisim diyor, bazen de nerden aldim basima bu derdi diyorum.
Ekleme yapayim: Mesela o cok sakin evde oturalim cayimizi icelim tarzi bir insan. Ben kipir kipirim. Gezmek gormek isterim. Yurtici yurtdisi surekli seyahat eder(d)im. Hep bir enerjim vardir. Esimi zorlaya zorlaya disari cikarabiliyorum. Artik ondan vazgectim. Kendim cikiyorum. Ve hayattan beklentilerimiz ortak degil mi yanlis kisiyle mi evliyim diyorum bazen.
Onun haricinde sevgi saygi var aramizda. Cogu kisiye gore elle tutulur ciddi bir problem yok gibi ama verdigim ornek bence ciddi bir problem mesela...
Yasim 27. Artik anne olmak istedigimi cok net hissediyorum. Vitamin folik asit vs basladim. Maddi manevi olarak kendi adima bir cocuga bakabilecegimi dusunuyorum. Yalniz hala birseylerden emin degilken cocuk sahibi olmak yanlis bir karar mi bilemiyorum...
Bencillik edipte dogmamis cocugumun hakkina girmek istemiyorum ama anne olma istegi tavan yapti bende. Yalniz basima kalsam bile buyutebilecegimi dusunuyorum.
Her iliskide var puruzler. Cok mu kafa yoruyorum? Yoksa icimdeki bu seslere ragmen biraz daha beklemeli miyim? Yorumlarinizi esirgemeyin lutfen..
Esim genel itibariyle sakin huylu saygin sevecen iyi bir insan. Buyuk bir problemimizde yok aslinda. Ama bazen ozellikle de aileler hususunda ufacik birsey buyuyor ve 2 3 gün küs kaliyoruz. Hatasini anladiginda affettirmek icin cabaliyor ama gonlumu kirmis oluyor bir sekilde. Iliskimiz bu duzende ilerlerken bazen iyi ki bu adamla evlenmisim diyor, bazen de nerden aldim basima bu derdi diyorum.
Ekleme yapayim: Mesela o cok sakin evde oturalim cayimizi icelim tarzi bir insan. Ben kipir kipirim. Gezmek gormek isterim. Yurtici yurtdisi surekli seyahat eder(d)im. Hep bir enerjim vardir. Esimi zorlaya zorlaya disari cikarabiliyorum. Artik ondan vazgectim. Kendim cikiyorum. Ve hayattan beklentilerimiz ortak degil mi yanlis kisiyle mi evliyim diyorum bazen.
Onun haricinde sevgi saygi var aramizda. Cogu kisiye gore elle tutulur ciddi bir problem yok gibi ama verdigim ornek bence ciddi bir problem mesela...
Yasim 27. Artik anne olmak istedigimi cok net hissediyorum. Vitamin folik asit vs basladim. Maddi manevi olarak kendi adima bir cocuga bakabilecegimi dusunuyorum. Yalniz hala birseylerden emin degilken cocuk sahibi olmak yanlis bir karar mi bilemiyorum...
Bencillik edipte dogmamis cocugumun hakkina girmek istemiyorum ama anne olma istegi tavan yapti bende. Yalniz basima kalsam bile buyutebilecegimi dusunuyorum.
Her iliskide var puruzler. Cok mu kafa yoruyorum? Yoksa icimdeki bu seslere ragmen biraz daha beklemeli miyim? Yorumlarinizi esirgemeyin lutfen..
Son düzenleme: