Direttim ağladım korkuyorum istemiyorum dedim dövdü annem babam çok kızdı korktumAh be kardesim keske diretseydin hic evlenmeseydin yada cocuklari hic yapmasaydinNeyse olan olmus artik ama mutlu degilsin. Kendi ayaklarinin üzerinde dur ve ayril. Cocuklarin mutsuz bir evlilikte büyütmektense mutlu bir annenin yaninda büyümeleri cok daha saglikli.
Gitsem beni bulup zarar verirler
Öyle anne baba olmaz olsun.Dilerim bir gün sende mutlu olursun istedigin hayati yasarsin. Bu mutsuzluga vesile olan herkesi Allah bildigi gibi yapsin.
Kardeşinizi çalıştıracaklar sanırım üniversite okuttuklarına göre... Ama size izin vermiyorlar. Yani ortada şiddet olmasa çok güzel önerilerde bulunacağım ama beni dövdüler yazmışsınız. Hiç bir şey diyemiyorum. Canım iş bulabileceğin bir bölümü tercih et. İyice araştır. Biraz da sabret. Kararlı ol
Herseyi gectimde kocana isinsaydin hersey daha guzel olurdu ama yas farkida cok zaten hakkinda hayirlisi olsun daha cok gencsin
Öyleyse neden bu ayrımcılık ya inanamıyorum. Ama parali biriyle evlendirince insan evladina iyilik yapmis olmuyor ki bu zihniyeti anlamak cok zor..Ben okumak istedim hatta lisede ki hocalarım öğretmen olursun diyorlardı. Çok hevesliydim
Çalışacak evet planlar yapıyorlar bunun için ve ben bunları dinlerken gözlerim doluyor ilerde istediğiyle evlendirirken acaba içlerine sinecek mi akıllarına gelicem mi
Doğulumusunuz sormamdaki neden yakın akraba oluşunuz en başta zaten bu yanlışın en büyüğü 17 yaşında genç kızlığınızı yaşamadan kadın olmak sevmeden zorla bir evlilik şuan büyük bir yıkım içindesiniz ortada çocuk var aileniz diğer kardeşinize gösterdiği eğitim vs gibi şeyleri size niye tanımadı bunu anlayamadım aileniz öyle böyle hayatınızdan silip atamazsınız ama yaptıkları yanlışlar da kabul edilecek cinsten değil eğitim yok meslek yok boşansanız bile zor bir hayat sizi bekliyor bide akraba evliliklerinde öyle kolay da boşanılmıyor gerçekten üzüldüm ,Allah yardımcınız olsunDaha önce bununla ilgili konu açmıştım. 17 yaşımda 27 yaşındaki kuzenimle zorla evlendirildim. 2 çocuğumuz var. 5-6 yıllık evliyiz. Küçüktüm öpüşmel sevişmek bilmezdim. O öperdi ellerdi o kadar iğrenirdim ki yalnız kalmak hiç istemezdim. Ağladım anneme babama istemiyorum desem de dövüp kızdılar evlilik gerçekleşti. Şimdi 24 yaşımdayım. Ama her günüm gecem zindan. Hala kızıyorlar mutlu rolü yapıyorum. Yan yana apartmanlarımız. Kızkardeşim üni bitmek üzere onun işini evliliğini planlıyor o kadar zoruma gidiyor ki bunları duymak taşıncam başka şehire. Sürekli geçiştiriyorlar beni ve hala yönetmeye çalışıyorlar. Duygularımı önemsemiyor. Eşimle yakınlaşma yok yıllardır bahane uyduruyorum hep. Çocuklarım için sürdürüyorum çünkü elimden alırlar yavrularımı. Bir gün patlıcam ve bu evliliğe devam edeceğim halde ailemi silicem kızınızla gurur duya duya yaşayın ama beni rahat bırakın artık dicem. Sevsem de çıksınlar hayatımdan
Dedim nişanlıyken elleyip öpmesi iğrendirirdi beni aşk yok bişey yok ağlaya ağlaya öldüm
İçanadoluluyuz orda da oluyor böyle şeyler maalesef. Açıktan okuyorum ama işte iş işten geçtikten sonra neyi değiştirir bilemiyorum
rabbim gonlune gore yoluna koyar insallah herseyiİnşallah :/
Eğer siz güçlü olursanız!
Olsun açıktan da olsa oku diplomanı al elinde bulunsun ,İngilizce kursuna git yabancı dil önemli ehliyet al boş durma kendini başka yönlerden de geliştirebilirsin yaşın genç daha çalışma imkanın varsa kesinlikle çalış ekonomik özgürlüğün olunca kendine daha bir özgüvenin gelir olan olmuş takıp kafanda büyütmek yerine kendine hedef belirle ve yavaşta olsa bu yolu takip et
