Merhaba ablalarım. Ben 20 yaşında, daha bu sene üniversiteye başlayacak olan bir kızım. Üniyi aile evinde okuyacağım. Aslında bilerek sehir dışı yazmadım. Anksiyete falan ne varsa hepsi bende. 4 yıldır düzenli psikyatra gidip ilaç kullanıyorum. Psikolojim fena anlayacağınız. Beni delirten asıl şey aslında Ailem. Annem yaşlı ve hasta olduğu için ev işleri falan hep bende. Evin de tek kızıyım. 2 abim var. İkisi de bekar. Biri çalışıyor. Diğeri de üniversiteyi bıraktı. İkisi de evde. Babam da çalışıyor. Kızlar anlayacağınız 5 insan aynı evde yaşıyoruz ve hepsinin yemeği, bulaşığı, çamaşırı, temizliği bende. Ev, ev değil tımarhane. Hepimiz asosyal olduğumuz için asla dışarı falan çıkmıyoruz. Akraba gezmesi bile bayramdan bayrama. Bu arada hiç arkadaşım da yok. Yani dertleşmem gerektiğinde konuşacak, derdimi anlatacak kimse yok. Bir tek kendim varım. Abilerim ve annem de ayrı gıcık. Hepsi de benle uğraşıyor. Bu sırada birkaç haftaya üniler açılacak. Çekingenlik, özgüvensizlik ne yapacağım. Daha tek başıma dışarı çıkarken korkarak utana sıkıla çıkıyorum, koskoca ünide ne yapacağım. Ben ne yapacağım hiç bilmiyorum. Hayatım çok kötü gidiyor. Hiç bir çıkış yolu görünmüyor. Arada diyorum evlenip kaçsam mı burdan. Ne yapmam gerek. Allah için akıl verin