- 16 Temmuz 2025
- 107
- 60
- 13
- 32
- Konu Sahibi aralikpapatyasi
-
- #1
Herkese merhabalar
Umarım herkes iyidir.
Nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama özetleyecek olursam; bir bebeğim var evden çalışıyor olsamda ek bir destekçiye ihtiyacım var. Bu kimi zaman eşimin annesi kimi zaman kendi annem oluyor. Bebeğim yaramaz değil ama sürekli ağlıyor ilgi istiyor elimden geldiğince onu mutlu etmeye çalışıyorum işimin arasındada.
Eşim ise hibrit çalışıyor.
Bizim ilişkimizde bir kırılım oldu sanırım bebekten öncesi ve sonrası şeklinde. Çünkü bebekten önce ikimiz vardık ve baska kimseye ihtiyac yoktu tabiri caizse. Çok iyi anlaşırdık beni kadınlığımı hissettirirdi.
Şimdi kendisinin askerlik arkadaşıymışım gibi bir muamele görüyorum günün çoğunluğu kaşları çatık. Cocuk konusunda yardımcı ama ben mesela ‘mama hazırlar mısın’ dediğimde evet yapıyor ama söylemezsem asla harekete geçmek yok.
Herkes onu takdir etsin hatta itaat etsin onun kararları doğru ve tartışılmaz aksi bir konu olduğunda öff iyi cenazem çıksında rahatla tarzında ergence tavırları var düşünün. Bu insan hiç böyle değildi hani çocuktan sonra erkeklerin beyni küçülür derlerdi ya inanmaya başladım.
Beni zaten yok sayıyor günlerdir tavırlarını düzelt katlanamıyorum rahatsız oluyorum demiş olmama rağmen asla düzelme olmadı. az önce büyük sayılabilecek bir tartışma yasadık ailemin evinde yazlıktayız onlara çok hissettirmemeye çalışıyorum ama anlaşılıyor tabi. Babamın bir tavrından rahatsızlık duydu bana söyledi o an keske babama söylesen içine atacağına dedim bıktım artık bu ne böyle bilmem ne demeye başladı. Durduk yere bakın hani tartışma çıkarmak istersin ya o durumdu.
Bende bağır çağır ağır konuştum ve odalarımız ayrı ben bebeğimin yanındayım annemle o ayrı odada tek başına.
Ben hayatında baska biri olduğunu yada baska biriyle devam etmek istediğine dair bir şeyler hissediyorum. Bebeğim olduğu için şuan katlanıyorum ve tek basıma bu mücadelede kendimi boğulmuş çokca yıpranmış hissediyorum. Bunu cocuğumda istemsizce hissediyor tabi. Ne yapmalıyım söyler misiniz? Bana yardımcı olun lütfen..
Umarım herkes iyidir.
Nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama özetleyecek olursam; bir bebeğim var evden çalışıyor olsamda ek bir destekçiye ihtiyacım var. Bu kimi zaman eşimin annesi kimi zaman kendi annem oluyor. Bebeğim yaramaz değil ama sürekli ağlıyor ilgi istiyor elimden geldiğince onu mutlu etmeye çalışıyorum işimin arasındada.
Eşim ise hibrit çalışıyor.
Bizim ilişkimizde bir kırılım oldu sanırım bebekten öncesi ve sonrası şeklinde. Çünkü bebekten önce ikimiz vardık ve baska kimseye ihtiyac yoktu tabiri caizse. Çok iyi anlaşırdık beni kadınlığımı hissettirirdi.
Şimdi kendisinin askerlik arkadaşıymışım gibi bir muamele görüyorum günün çoğunluğu kaşları çatık. Cocuk konusunda yardımcı ama ben mesela ‘mama hazırlar mısın’ dediğimde evet yapıyor ama söylemezsem asla harekete geçmek yok.
Herkes onu takdir etsin hatta itaat etsin onun kararları doğru ve tartışılmaz aksi bir konu olduğunda öff iyi cenazem çıksında rahatla tarzında ergence tavırları var düşünün. Bu insan hiç böyle değildi hani çocuktan sonra erkeklerin beyni küçülür derlerdi ya inanmaya başladım.
Beni zaten yok sayıyor günlerdir tavırlarını düzelt katlanamıyorum rahatsız oluyorum demiş olmama rağmen asla düzelme olmadı. az önce büyük sayılabilecek bir tartışma yasadık ailemin evinde yazlıktayız onlara çok hissettirmemeye çalışıyorum ama anlaşılıyor tabi. Babamın bir tavrından rahatsızlık duydu bana söyledi o an keske babama söylesen içine atacağına dedim bıktım artık bu ne böyle bilmem ne demeye başladı. Durduk yere bakın hani tartışma çıkarmak istersin ya o durumdu.
Bende bağır çağır ağır konuştum ve odalarımız ayrı ben bebeğimin yanındayım annemle o ayrı odada tek başına.
Ben hayatında baska biri olduğunu yada baska biriyle devam etmek istediğine dair bir şeyler hissediyorum. Bebeğim olduğu için şuan katlanıyorum ve tek basıma bu mücadelede kendimi boğulmuş çokca yıpranmış hissediyorum. Bunu cocuğumda istemsizce hissediyor tabi. Ne yapmalıyım söyler misiniz? Bana yardımcı olun lütfen..