Kalıcı arkadaş ilişkisi kuramama

Genelde hep az arkadaşım olmuştur insanlarla hemen samimi olabilen biri değilim. Fakat çok iyi arkadaşlıklarım olsa da bir noktadan sonra eskisi kadar görüşemiyoruz. Farklı şehirlerden dolayı normal olabilir ama lisedeki arkadaşlarımla da görüşmüyoruz ya da işten çok yakın olduğum arkadaşlarımla. Samimi olunca gerçekten eğleniyoruz ve gülüyoruz ama genelde karşı taraf ortamdan gidince ilişkisini kesmeye başlıyor. İnsanları görüyorum çok kalıcı arkadaşlıkları var, hep bir aradalar. Benim arkadaşlarım neden böyle anlam veremiyorum. Bunu dillendirdikçe sanki iyice azalıyor. Sizin de buna benzer durumunuz oldu mu? Olduysa bu konuda n’aptınız? Kendimi çok şanssız hissediyorum.


Ek olarak üniversiteden çok sevdiğim ve görüştüğüm arkadaşlarım var ama şehir dışında uzaktalar. Mesele görüşebildiklerimin uzakta görüşemediklerimin yakında olması
Ben bu durumun da aşk gibi nasip olduğunu düşünüyorum. Nasıl ki aşk herkese nasip olmuyor çoğu evlilik asgari sevgiyle kuruluyor bunun gibi çoğu arkadaşlık da asgari ilişki ile kuruluyor. Bu nasip sizlerden biri de benim benim de güçlü arkadaşlıklarım yok eskiden bu konuya çok takıldım ama önemli değil kendini meşguliyetler edin Yükseklisans falan yap böyle şeyleri düşünmeye vaktin kalmaz
 
Acilan ayni icerikli konulara ayni icerikli yorumlari yapmam rahatsiz ediyorsa gözardı edip geçebilirsiniz. Ayni konulara farkli icerikli yorum yazacak halim yok mantikli düşünebiliyorsaniz.

Arkadaslik konusu acan diger uyeleri bilemem de sizin sorunlu oldugunuza ikna oldum sahsen. Konu sahibinin sonunda sizi engellemek zorunda kaldigi baska bir konudaki kuyruk acınızı alakasiz bir yerden çıkarttiginiza gore 🤷🏻‍♀️

Neyse, muhatabim siz degilsiniz. Sizin olaylari nasil uzatabildiginizi de yakin zamanda gordugumuz icin bundan sonra da muhatap almayacağım, dilediginiz gibi kendi kendinize yazıp cizip icinizde kalanlari kusabilirsiniz.

Iyi forumlar.
Benim sizinle ilgili neden bir kuyruk acım olsun ? Sizi tanımam etmem. Her arkadaşlık konusunda hep aynı aynı yorumlar. Aman neyse ne tamam süpersiniz. Burda kendi arkadaşlarınızı anlatıp durup kendi kendine yazan çizen sizsiniz biz ne tanırız sizin arkadaşlarınızı. Baydınız gerçekten
 
Bütün arkadaşlık konularınızda ne kadar iyi arkadaşlarınız olduğunu ne kadar çok sevildiğinizi sürekli o beni arıyor şu bana yazıyor gibi yorumlar yapıyorsunuz. Benimde buna benzer bir konum vardı. Merak etmeyin bizde sizin gibi geziyor insanlarla muhabbet kuruyor sohbet etmesini biliyoruz. Sadece bazen şanssız mıyız diye yakınarak konu açıyoruz sizde sürekli alakasız bir şekilde arkadaşlarınızla mükemmel diyologlarınızı anlatıp duruyorsunuz. Tamam anladık bir siz iyisiniz biz sorunluyuz. Bir değil iki değil burda arkadaş konusundan yakınan insanlara sürekli neden kendi iyi arkadaşlıklarınızı yüceltip duruyorsunuz ?
Kız şans meselesi demiş herşey zorlaştı demiş nerden çıkardınız kendini yüceltip durduğunu? Acaba bu konuda hassas olduğunuz için mi yanlış yorumluyorsunuz? Kız neşesi bu kadar rahatsız etmesin okudukça sizi de neşelendirir ilham verir
 
Kız şans meselesi demiş herşey zorlaştı demiş nerden çıkardınız kendini yüceltip durduğunu? Acaba bu konuda hassas olduğunuz için mi yanlış yorumluyorsunuz? Kız neşesi bu kadar rahatsız etmesin okudukça sizi de neşelendirir ilham verir
hassas olmam ? Bir şeye hassas olduğum yok. İlham alıncak başka şeyler var hayatta. Kendisi de neşeli olsun tabi kendi hayatında. Ama arkadaşlık konular burda bizlerin ne kadar harika arkadaşlıklar yaşadığımızı anlatalım diye açılmıyor. Kendisinin niyeti belki öyle değildir ama bakın sizin arkadaşınız yok ama ben bu konuda çok iyiyim der gibi sürekli her konuya aynı şeyleri anlatınca konu sahibi üzülebilir içinde bulunduğu durumdan daha kötü hissedebilir. Yoksa herkesin sonsuz iyi arkadaşlıkları olsun.
 
Bir yaştan sonra kimseye tahammül edemiyorsun. Kimse de kimsenin derdine ya da üzüntüsüne samimiyetle yaklaşamıyor herkesin derdi başından aşkın. Ha bir de eskiden tolere edebilinen çoğu şey belli olgunluğa erişince kabul edilemez oluyor ve en küçük irritede bile samimiyet bitiyor bence. İnsan en çok kendiyle dost olmalı
 
Çoğu arkadaşlık ortam üzerine kurulu. Örneğin iş arkadaşlığı işte kalıyor. İş değiştirince belki ilk zamanlar bir kaç kez görüşülüyor ama sonra bitiyor. Okul arkadaşlığı da öyle.. komşuluk da aynı taşınınca uzaklaşılıyor. Bir kaç kemik arkadaş oluyor onlarla da hayat mücadelesi, evlilik, çoluk çocuk derken bağlar zayıflıyor. Yılda 1 veya 2 yi geçmiyor görüşmek. Birileri üsteleyince belki daha sık görüşülebilir ama ben de kimseyi üstelemem. Çağırana gitmeye çalışırım. O vakit müsait değilsem başka zaman ben ayarlamaya çalışırım. Ama aramayanı aramam, gelmeyeni çağırmam. Böyle olunca da arkadaş sayısı azalıyor haliyle.
 
Back
X