kızlar bana akıl verin nolur yardım
edin .üç sene önce kimsenin baskısı altında kalmadan kapandım inanılmaz hevesliydim kaoanmaya.eşimle ozamanlar flört dönemindeyik ona kapanıcam deyip duruyodum pek karışmıyodu o hevesle kapanma ömür boyu hakkını vereceksen kapan diyodu yok sora ben açılcam deme bana diodu..tabi bn
ben açılması saçmalama faln havalarındaydım neyse üç senedir kapalıyım .ama bana bu yaz bişeyler oldu kapalılıgı kendime yakıştırmamaya başladım .aklımda bir sürü düşünce..sanki niri bana açıkken daha güzeldin ,bu yaşta kapandın yaşlı gösteriyosun ,ne vardı sende saçlarını açıp pantolon tişortlerle daha genç görünseydin diyor .bu düşüncelere engel olamıyorum evde pantolon tişort tarzı şeyler giyip saçlarımı düzleştirip aynanın karşısona geçiyorum bunu yapmaktan alamıyorum kendimi i
gercekten kendimi hep açık hayal etmeye başladım eskisi gibi olsam falan diye düşünüyorum .şal takmak bana zor ve bunaltıcı gelmeye başladı zaten yazın çıldurıcaktım sıcaktan kafam yanıyo sanıyorum bazen şu kafamfakini kaldırıp atasım geliyo dedim kaç kere
eşim ben öyle deyince çok büyük tepkiler veriyo bende pişman oluyorum ama elimde degil açılmam asla ama böyle giderse türbandan soguyacam zaten sogudum mecburiyetten takıyomusum gibi geliyor napıcam ben kızlar yarddım edin akıl verin sanki şeytan benle ugrasıyo resmen sogudum şallarımın yüzüne bakasım yok dışarı bile çıkmak istemiyorum sanırım kapanırken hevesle kapandım ve sonu böyle oldu .lütfen yadırgamasın kimse eşime bile anlatamıyorum bunları oyüzden yazıp rahatlamak istedim belki benle aynı sorunu yalayanlar vardır diye..güzel bir kadınım begenilirim hep çevremde ama bana içimden bir ses güElligini kapatıyorsun diyor engel olamıyorum noluyo bana
((