sadece icimi dokmek icin yaziyorum yoksa cildiracagim. esasinda guzel bir hayatim vardı. aslinda pozitif bir insandim ama artik o kadar yoruldum ki. gelecegime bakinca kapkaranlik. hersey 2012 de 640 g dogan kizimla basladi. o kadar zordu ki. hala zor. kizimin kalici bir rahatsizligi yok şükür ancak cigerleri o kadar hassas, bunyesi o kadar narinki hep hasta hep oksuruyor. o oksururken ben duvarlari yumrukluyorun artik. dusunebiliyor musunuz 3,5 yasinda ve 10 kilo. simdiye kadar hep onun icin mucadele ettik. hep hastanelerdeyiz. 2. kizimda hersey guzel ne kadar kolay buyuyor derken kalcasi cikikmis. 4.5 aydir alci ve aparatta. hastanelerin bi ortopedi bolumunu ezberlememistik onu da bu sayede ogrendik. buda gececek az kaldi sonu guzel derken kizimda gelisim geriligi farkettim. herkes dalga gecti. ancak bugun dr gel. pediatriye yonlendirdi. buyuk ihtimalle otistik geriligi olan bir kizim var. ayrica yazdan beri kilo almamis aksine vermiş. o kadar yoruldum ki. basimi alip gidesim var ölsem bir kurtuluş sanki. bir insanin hicbirseyimi kolay olmaz, maddi manevi herşey icin mucadele etmek zorunda miyim ben. Allah' im ben ne yapacagim