Hepinize selam.Önceki açtığım konulardan belki tanıyanınız vardır.Çok küçük yaşta annem bana bakmadı anane ve teyze baskısı ezilme küçümseme ile büyüdüm okul yıllarımda çok sıkıntılı geçti hep kullanıldım dalga geçildim dayak yedim kimse değer vermedi güçlü bi karakterim yoktu kendimi savunamadım.Bugün siz değerli büyüklerime şunu danışmak istiyorum ben hiç değer görmüyorum insanlardan ben değer veriyorum kimseye bi zararımda dokunmuyor ama kimse hiç değer vermiyor.İletişim problemim var insanlarla sanırım yani yemin ederim iyi niyetten başka bişey yapmıyorum geçen yıl ünide bi arkadaşım vardı ben aramasam mesaj atmasam asla arayıp sormaz çok soğuk ve net davranırdı ama benden sonra tanıştığı kıza ise öyle yapmadı gayet sıcak ve samimi davrandı.Yurtta kızlar da üzerime gülerdi yamuk yürüdüğüm için(hastalık sebebi yıllardır yamuk yürüyorum tedavisi yok) dışarı çıkıp bişeyler yapmaya davet ederdim kimse gelmezdi.Bu yıl dil kursuna gidiyorum gayet güleryüzlü egosuz yaklaşıyorum ama yine de kimse değer vermiyor diğerleri birbirini instadan ordan burdan eklemişler bir allahın kulu bana istek atmadı.Niye bu kadar değersizim değer görmüyorum bilemiyorum.Bide hiç bi erkek kankam yok erkeklerden utanıyorum zaten özgüvenimde yok ama bunu belli etmemeye çalışıyorum insanlara.Sizce neler yapmalıyım nasıl bi karaktere sahip olmalıyım ki değer görebileyim?
