Karamsarlikla nasil basediyorsunuz?

mylittlem

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
27 Aralık 2014
413
420
103
Merhaba,bir suredir bazi sorunlardan dolayi cok karamsar bir ruh halindeyim.Sorunlarin cok detayina inmeyecegim ancak son donemde hersey ters gidiyor evim elimden gitti ,maddi kayiplar ,is acisindan yukselmemin engellenmesi benim mutsuzlugumla beslenen insanlarin varligi ki gozumle gordugum seyler var.Göze inanirmisiniz bilmiyorum ama son donemde goz mu degdi diyorum.Kendimi yalniz hissediyorum.Bunu nasil yenebilirim tavsiye verebilecek var mi?
 
Psikolojik yardım almanız lazım. Bu kadar sıkıntıyı burada söylenen hiçbir şey geçirmez.
 
Kendiniz bu kadar sorunla ancak kabul ederek baş edebilirsiniz. Destek alın bence.
 
Benzer bir dönem geçirdim.
Tek başıma atlattım.
Doya doya ağladım uyumadan önce, sabah şiş gözlerimi boyayıp düştüm yollara.
Kendimi işime verdim hep.
Kimse anlamaz, bunun böyle sıkıntıları var demezdi.

Sağlığım olsun, sevdiklerim hayatta olsun dedim, güç buldum.
Çok dert okudum, bir ben değilim dünya imtihan yeri dedim dayandım..
Diziler izledim bazen komedi, bazen ölümüne dram.
Ruhuma hepsi de lazımdı.
Battaniye altında mal gibi geçirdiğim günler de oldu o da lazımdı.

Acınızı yaşayın ama abartmayın.
Acı çeken tek siz değilsiniz.
Bunu unutmayın.
Çabuk toparlanmanızı dilerim..
 
Böyle durumlarda psikoloji ve felsefe kitaplarından çok fayda görüyorum ben.Çünkü sağlıklı düşünmeyi,o an aklımıza gelmeyen bakış açılarıyla olaylara bakmayı,sorular sorarak doğru cevapları almayı sağlayabiliyorlar.Kitaplar candır. :)
 
Merhaba,bir suredir bazi sorunlardan dolayi cok karamsar bir ruh halindeyim.Sorunlarin cok detayina inmeyecegim ancak son donemde hersey ters gidiyor evim elimden gitti ,maddi kayiplar ,is acisindan yukselmemin engellenmesi benim mutsuzlugumla beslenen insanlarin varligi ki gozumle gordugum seyler var.Göze inanirmisiniz bilmiyorum ama son donemde goz mu degdi diyorum.Kendimi yalniz hissediyorum.Bunu nasil yenebilirim tavsiye verebilecek var mi?
Dua ederek
 
Açıkçası yasadiklariniz hiç kolay şeyler değil.
Şu dönemde karamsar olmanız normal değil mi?
Asıl hiçbir şey yokmuş gibi davranmanız garip olurdu.
Bu zorlu dönemle baş etmenin en sağlıklı yolu sevdiğiniz guvendiginiz insanlara sığınmak olur.
Bir de sizin mutsuzlugunuzla beslenen insanlardan uzak durmak doğru bir karar olur.
Ve tabi ki maddi imkanlar el verdikçe psikolojik destek almak.
Toparlanıp hayata dört elle sarılıp kaybettiklerinizi geri kazanırsınız inşallah.
 
Ben 27 yaşındayım.
Asla olumlu bakmam olaylara
Mesela yola mı çıkıcaz Allah korusun en kötüsünü düşünür ona göre önlem alırım.
Bebeğim de alerjik egzema var ve ilerine alerjik bronşit veya astıma çevirebilirmiş ve ben hep bunu düşünerek önlemler alıyorum.
Ha kendimi yiyorum kendimi tüketiyorum ama bu da benim serseri stilim işte.

Ben baş edemiyorum yani.
En azından işe yarar hale sokuyorum
 
Öncelikle geçmiş olsun, yaşadıklarınız gerçekten çok zor fakat geçmesi mümkün olmayan şeyler değil
Bence önce insan acısını doya doya yaşamalı, ağlamak bu dönem de çok normal, kendinizi ağladığınız için güçsüz görmeyin
Enerjinizi düşürecek insanlarla biraraya gelmeyin, kesinlikle spora başlayın, haftanın belirli günleri için kendinize tiyatro ve sinema günleri belirleyin
Belki bir evcil hayvan size dost olacaktır, hayvan sahiplenin - tabi gerçekten bakabilecek durumdaysanız-
 
Benzer bir dönem geçirdim.
Tek başıma atlattım.
Doya doya ağladım uyumadan önce, sabah şiş gözlerimi boyayıp düştüm yollara.
Kendimi işime verdim hep.
Kimse anlamaz, bunun böyle sıkıntıları var demezdi.

Sağlığım olsun, sevdiklerim hayatta olsun dedim, güç buldum.
Çok dert okudum, bir ben değilim dünya imtihan yeri dedim dayandım..
Diziler izledim bazen komedi, bazen ölümüne dram.
Ruhuma hepsi de lazımdı.
Battaniye altında mal gibi geçirdiğim günler de oldu o da lazımdı.

Acınızı yaşayın ama abartmayın.
Acı çeken tek siz değilsiniz.
Bunu unutmayın.
Çabuk toparlanmanızı dilerim..
Cok tesekkurler motive edici yorumunuz icin.
 
Benzer bir dönem geçirdim.
Tek başıma atlattım.
Doya doya ağladım uyumadan önce, sabah şiş gözlerimi boyayıp düştüm yollara.
Kendimi işime verdim hep.
Kimse anlamaz, bunun böyle sıkıntıları var demezdi.

Sağlığım olsun, sevdiklerim hayatta olsun dedim, güç buldum.
Çok dert okudum, bir ben değilim dünya imtihan yeri dedim dayandım..
Diziler izledim bazen komedi, bazen ölümüne dram.
Ruhuma hepsi de lazımdı.
Battaniye altında mal gibi geçirdiğim günler de oldu o da lazımdı.

Acınızı yaşayın ama abartmayın.
Acı çeken tek siz değilsiniz.
Bunu unutmayın.
Çabuk toparlanmanızı dilerim..

Bana özelden yazsanız ne güzel olur bende duygularını böyle yaşamak istiyorum yasamayadigim bundan korktuğum için anksiyeteler geçirdim kaç yıldır. Ben bir acı cektigimde korkuyorum ondan geçsin istiyorum dayanamam gibi geliyor dünya üzerime yıkılmış herşey artık çok.kotu olacakmış gibi geliyor hele ki yalnızlık hissi..
 
Back
X